سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در گفت وگو با خبرگزاری تاس، طیف وسیعی از موضوعات را مورد بحث قرار داد.
به گزارش «میهن تجارت»؛ شرح این گفتگو به شرح زیر است:
– در سال 2025 و در دوران دولت ترامپ، ایالات متحده با رایزنی های متعدد و ارائه طرح های صلح، نقش فعالی در روند حل بحران اوکراین ایفا کرده است. آیا این تلاش ها به صلح نزدیکتر در اوکراین منجر شده است؟ مانع اصلی دستیابی به توافق در حال حاضر چیست یا چه کسی؟ و آیا غرب در نهایت متوجه خواهد شد که کیف چگونه از کمک های مالی پس از افشای چندین رسوایی فساد استفاده می کند؟
– روسیه از تلاش های دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و تیمش برای دستیابی به یک راه حل مسالمت آمیز قدردانی می کند. ما متعهد به ادامه همکاری با مذاکره کنندگان ایالات متحده برای ایجاد توافقات پایدار با هدف رسیدگی به علل اصلی این درگیری هستیم.
ما مشاهده میکنیم که رژیم ولادیمیر زلنسکی و حامیان اروپایی آن برای شرکت در گفتگوی سازنده آماده نیستند. کی یف همچنان در تلاش برای تغییر وضعیت در خط مقدم است، در حالی که ارتش روسیه کنترل کامل ابتکار عمل را در دست دارد. این رژیم با انجام عملیات خرابکارانه و هدف قرار دادن زیرساخت های غیرنظامی در کشور ما، غیرنظامیان را مرعوب می کند.
در همین حال، تقریباً همه کشورهای اروپایی – به استثنای چند استثنا – به تغذیه رژیم کیف با پول و سلاح ادامه می دهند. آنها رویای فروپاشی اقتصاد روسیه تحت فشار تحریم ها را در سر می پرورانند. پس از روی کار آمدن دولت جدید در ایالات متحده، اروپا و اتحادیه اروپا مانع اصلی صلح شدند. آنها پنهان نمی کنند که خود را برای جنگ با روسیه در میدان نبرد آماده می کنند.
چندی پیش، تلاش هایی برای وادار کردن اتحادیه اروپا به تصویب تصمیم برای واگذاری ذخایر ارزی روسیه به رژیم ولادیمیر زلنسکی انجام شد، اما این تلاش ها با شکست مواجه شد. البته بروکسل و دیگر پایتخت های اروپایی نمی توانستند رسوایی های فساد در اوکراین را نادیده بگیرند، هرچند این رسوایی ها مانع از آن نشده است که از رژیم کی یف به عنوان ابزاری علیه روسیه استفاده کنند. در این مورد خاص به قول معروف چشم غرب کاملا بسته است.
– نسخه به روز شده استراتژی امنیت ملی آمریکا دیگر روسیه را به عنوان یک تهدید فوری و مستقیم معرفی نمی کند و در عوض از روسیه به عنوان یک شریک امنیتی استراتژیک یاد می کند. با توجه به ماهیت استراتژیک چنین اسنادی، آیا می توان انتظار داشت که عادی سازی نوپای روابط روسیه و آمریکا در دولت ترامپ در بلندمدت ادامه یابد؟
– بررسی عمیق نسخه به روز شده استراتژی امنیت ملی آمریکا انجام شده است که قابل درک است. اصول اصلی سند باید با اقدامات عملی ایالات متحده پشتیبانی شود، اما حتی در شرایط فعلی نیز چشم انداز جدیدی ارائه می دهد. کارشناسان معتقدند که این می تواند نشان دهنده تلاش واشنگتن برای بازنگری در موقعیت خود در نظام بین المللی باشد. کافی است نگاهی بیندازیم به شیوه ای که آمریکا در سیاست خود مبنی بر تکیه بر مفهوم جهانی «نظم مبتنی بر قوانین» تجدید نظر کرده است.
در مورد روسیه، نکته قابل توجه این است که این استراتژی هیچ درخواستی برای اجرای سیاست مهار و بازدارندگی همه جانبه علیه کشورمان ندارد. شاید این اولین باری باشد که ایالات متحده تعهد دیرینه ناتو به توسعه طلبی را به طور علنی زیر سوال می برد، هرچند که از تعهد رسمی برای توقف گسترش ناتو فراتر نرفته است.
از منظر نظری، برخی از ایده های ارائه شده در این راهبرد با تلاش ها برای ارتقای گفت وگو بین روسیه و ایالات متحده در تضاد نیست. با این حال، ما تصمیمات نهایی خود را صرفا بر اساس عملکرد عملی دولت آمریکا در عرصه بین المللی خواهیم گرفت.
– ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان، اعلام کرده است که رهبران اتحادیه اروپا تصمیم گرفته اند تا سال 2030 برای جنگ با روسیه آماده شوند. همزمان، اروپا عملاً جنگ اقتصادی علیه روسیه به راه انداخته است که می تواند به مصادره دارایی های مسدود شده روسیه منجر شود. به نظر شما، آیا نسل کنونی سیاستمداران اتحادیه اروپا در روابط خود با روسیه به نقطه بی بازگشتی رسیده اند؟ و آیا سیاست های آنها می تواند قاره اروپا را در آستانه یک جنگ بزرگ و جدید قرار دهد؟
– اتحادیه اروپا به دنبال برچیدن سازوکارهای همکاری با روسیه بوده است. این روند از حدود سال 2014 آغاز شد، زمانی که نخبگان حاکم در اکثر کشورهای اروپایی شروع به تبلیغ به اصطلاح “تهدید روسیه” و تحریک احساسات روس هراسی و نظامی گری در بین مردم خود کردند. من می خواهم تأکید کنم که این اقدامات کاملاً نامشروع بود، زیرا روسیه هرگز اقدام خصمانه ای علیه همسایگان اروپایی خود آغاز نکرده است.
دشوار است که بگوییم رهبرانی مانند اورسولا فون در لاین، فردریش مرتس، کایر استارمر و امانوئل مکرون و امثال آنها به نقطه بی بازگشتی رسیده اند یا خیر. آنچه می بینیم این است که تا کنون «حزب جنگ» در اروپا سرمایه سیاسی خود را صرف تحمیل شکست استراتژیک به روسیه کرده است و آماده است تا تمام راه را طی کند. این جاه طلبی ها آنها را کاملاً کور کرده است. آنها نه تنها به اوکراینی ها اهمیت نمی دهند، بلکه به مردم خود نیز اهمیت نمی دهند. این تنها راه برای توضیح این است که چرا اروپا هنوز در مورد اعزام نیروهای نظامی به اوکراین در قالب به اصطلاح “ائتلاف مشتاقان” صحبت می کند. بارها گفتهایم که در چنین حالتی، نیروهای مسلح ما با آنها به عنوان اهداف مشروع رفتار خواهند کرد.
پیام من به سیاستمداران اروپایی که به نظر می رسد در درک این واقعیت مشکل دارند – و امیدوارم آنها این مصاحبه را بخوانند – این است که تکرار کنند: هیچ دلیلی برای ترس از حمله روسیه به کسی وجود ندارد. اما اگر کسی قصد حمله به روسیه را داشته باشد، با ضربه ای ویرانگر مواجه خواهد شد. همانطور که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، همیشه تاکید کرده است.
– در سال گذشته درگیری های زیادی در خاورمیانه رخ داده است که از جمله آنها می توان به حملات اسرائیل به ایران و پاسخ تلافی جویانه ایران اشاره کرد. به نظر شما در سال آینده وضعیت منطقه تا چه حد انفجاری باقی خواهد ماند؟ و آیا توافقی که با مشارکت دولت ترامپ منعقد شده است می تواند به برقراری صلح کمک کند؟
– در سال 2025 شاهد اتفاقات بی سابقه ای بودیم. از جمله تجاوز مستقیم اسرائیل به ایران با مشارکت آمریکا که طی آن تأسیسات مرتبط با برنامه هسته ای ایران – علیرغم داشتن تضمین های آژانس بین المللی انرژی اتمی – هدف حملات موشکی و بمباران قرار گرفت. روسیه این اقدامات را به شدت محکوم کرده است. این اقدامات کاملاً خلاف استانداردهای بین المللی و اصول اخلاقی پذیرفته شده جهانی است. این واقعیت که مقامات اسرائیلی اعلام کرده اند که در آینده آماده استفاده از زور علیه تهران هستند، مایه نگرانی عمیق است.
متأسفانه، اما نه به طور غیرمنتظره، برخی از اعضای جامعه بین المللی به ویژه کشورهای اروپایی همچنان به شعله های این بحران دامن می زنند. آنها با ایجاد خطوط تقسیم جدید در خاورمیانه با این فرض حرکت می کنند که از شکل گیری روابط همسایگی قوی بین کشورهای منطقه سودی نخواهند برد. یادآور میشویم که ایران با حداکثر خویشتنداری و متانت عمل کرده و بر پایبندی خود به گفتوگو و حل اختلافات از طریق راههای سیاسی در برابر تمامی تحریکات و باجخواهیهای غرب تاکید کرده است.
ما بارها ارزیابی خود را از وضعیت نوار غزه ابراز کرده ایم و از تلاش های میانجیگری بین المللی استقبال کرده ایم. به لطف این تلاش ها، مرحله داغ خونریزی که از اکتبر 2023 ادامه داشت، متوقف شد و از قحطی گسترده فلسطینی ها جلوگیری شد.
با این حال، وضعیت در غزه شکننده است و هنوز زود است که درباره صلح پایدار صحبت کنیم. ما مرتباً گزارش هایی از نقض آتش بس دریافت می کنیم. محدودیت های قابل توجهی همچنان برای ارسال و توزیع کمک های بشردوستانه اعمال می شود.
بی ثباتی وضعیت در میدان به دلیل عدم اطمینان در مورد مراحل بعدی اجرای توافقات صلح تشدید می شود. چگونه حماس خلع سلاح می شود؟ چه کسی و چه زمانی به نیروهای تثبیت کننده بین المللی خواهد پیوست؟ آیا نیروهای اسرائیلی عقب نشینی خواهند کرد و اگر چنین است، چه زمانی؟ اینها تنها بخشی از سوالاتی است که هنوز پاسخی برای آنها وجود ندارد.
صرف نظر از تحولات آتی در غزه و اطراف آن، ما تعهد خود را به یک راه حل عادلانه برای مناقشه فلسطین و اسرائیل بر اساس چارچوب قانونی شناخته شده بین المللی تکرار می کنیم. نکته اصلی رفع بی عدالتی تاریخی و فراهم کردن شرایط برای تشکیل کشور مستقل و باثبات فلسطینی است که همزیستی با اسرائیل داشته باشد. بدون حل این مشکل، تصور تضمین صلح پایدار برای فلسطینیان، یهودیان و سایر ملل خاورمیانه دشوار است.
– تنش های جدی بین ژاپن و چین در حال شکل گیری است و اوضاع در اطراف تایوان به طور فزاینده ای داغ می شود. کارشناسان روابط بین الملل هشدار می دهند که به محض پایان درگیری در اوکراین، ممکن است یک رویارویی مسلحانه در منطقه آسیا و اقیانوسیه آغاز شود. آیا با این پیش بینی ها موافقید؟ و اگر درگیری در تنگه تایوان شعله ور شود، روسیه چگونه عمل خواهد کرد؟
– موضوع تایوان اخیراً و گاهی به دور از واقعیت و با تحریف حقایق بسیار مورد بحث قرار گرفته است. برخی کشورها ضمن اعلام رسمی پایبندی خود به سیاست “چین واحد”، در عمل از حفظ وضعیت موجود حمایت می کنند. که در واقع به معنای مخالفت آنها با اصل وحدت ملی چین است.
در واقع، تایوان اکنون به ابزار بازدارندگی نظامی-استراتژیک علیه جمهوری خلق چین تبدیل شده است. این موضوع همچنین به منافع خاصی گره خورده است: برخی در غرب مشتاق بهره مندی از سرمایه و فناوری تایوان هستند. سلاح های گران قیمت آمریکایی به قیمت بازار به تایپه فروخته می شود و درخواست برای انتقال تولید نیمه هادی به ایالات متحده می تواند به عنوان نوعی اجبار برای توزیع مجدد درآمد یا حتی نوعی سلب مالکیت تجاری تلقی شود.
موضع اصولی روسیه در قبال موضوع تایوان کاملاً شناخته شده است، تغییری نکرده و بارها در بالاترین سطوح تأیید شده است. روسیه تایوان را بخشی جدایی ناپذیر از چین می داند و با هرگونه استقلال این جزیره مخالف است. ما معتقدیم که موضوع تایوان یک موضوع داخلی جمهوری خلق چین است و پکن حق دارد از حاکمیت و تمامیت ارضی خود دفاع کند.
در خصوص تشدید احتمالی تنش ها در تنگه تایوان، مکانیسم اقدام در چنین شرایطی در «پیمان همسایگی خوب و همکاری دوستانه بین روسیه و جمهوری خلق چین» مورخ 16 ژوئیه 2001 مشخص شده است.
ما همچنین می خواهیم اضافه کنیم که رهبری ژاپن اخیراً به دنبال تسریع روند نظامی سازی این کشور بوده است. تأثیر منفی چنین رویکردی بر ثبات منطقه ای آشکار است. همسایگان ژاپنی ما باید قبل از اتخاذ تصمیمات عجولانه همه جوانب را به دقت ارزیابی کنند.
