۱. زندگی دریایی؛ زیست شناسان اقیانوس منو باز می کنند
زیست شناسان دریایی اغلب با چشیدن گونه های مورد مطالعه، کنجکاوی خود را ارضا می کنند. از سوپ پلانکتون گرفته تا ماهی مرکب خون آشام و کرم لوله ای در اعماق اقیانوس، همه آنها توسط محققان آزمایش شده اند. حتی دانشمندان ساحلی نیز از چشیدن غدد جنسی توتیای دریایی تردیدی نداشته اند!
۲. چارلز داروین؛ فیلسوفی با ذوق حیات وحش
در دهه 1800، خوردن گونه های جدید بخشی از فرآیند شناسایی بود. چارلز داروین او مشهورترین دانشمند در این زمینه است. او تقریباً هر حیوانی را که به آن برخورد می کرد، چشید. از جغد قهوه ای و آرمادیلو گرفته تا لاک پشت های غول پیکر جزایر گالاپاگوس.
۳. ویلیام باکلند؛ مردی که دل شاه را خورد!
ویلیام باکلند، زمین شناس و دیرینه شناس مشهور، فراتر از داروین پیش رفت. گفته می شود که او ادعا می کرد که طعم بیشتر موجودات از موش و موش گرفته تا حشرات را چشیده است. عجیب ترین شایعه درباره او چشیدن بقایای مومیایی شده قلب پادشاه لوئیس چهاردهم است!
۴. حشرات؛ پروتئین های علمی برای آینده
خوردن حشرات در بسیاری از فرهنگ ها طبیعی است، اما حشره شناسان به دلایل علمی این کار را انجام می دهند. بسیاری از آنها از گونه های غیر غذایی مانند کرم گوش ذرت به عنوان ابزاری برای دوربین ها استفاده می کنند تا دانش آموزان و خبرنگاران را در مورد مزایای پروتئین حشرات متقاعد کنند.
۵. استیک یخ زده با بوی عصر یخبندان!
در یک آزمایش تایید شده در دانشگاه آلاسکا، دیرینه شناس، دیل گاتری، از گوشت گردن یک گاومیش کوهان دار 36000 ساله به نام بلو بیب که در یخ پیدا شده بود، خورش درست کرد. او طعم آن را قوی و همراه با بوی تند دوران پلیستوسن توصیف کرد.
۶. یخ باستانی؛ نوشیدن طعم هوای گذشته
محققان قطب شمال و قطب جنوب گاهی از ذوب یخ های قدیمی برای تامین آب آشامیدنی استفاده می کنند. اما علاوه بر رفع تشنگی، نمونه برداری از ده ها هزار سال یخ به دانشمندان این امکان را می دهد که طعم شرایط آب و هوایی زمین هزاران سال پیش را واقعاً احساس کنند.
۷. شورترین آب روی زمین؛ کپسول زمانی 2.6 میلیارد ساله
باربارا شروود لولار، در اعماق معدنی در کانادا، آبی را کشف کرد که قدمت آن به 2.6 میلیارد سال قبل میرسد. این آب برخلاف یخ خالص بسیار شور، تلخ و چسبناک بود. چشیدن این آب به دانشمندان کمک کرد تا پتانسیل حیات در محیط های ایزوله را بررسی کنند.
۸. نوشیدن باکتری برای جایزه نوبل
بری مارشال، دانشمند استرالیایی، محتویات ظرف کشت میکروبی را نوشید تا ثابت کند که باکتری هلیکوباکتر پیلوری باعث ایجاد زخم معده می شود. او با این ریسک بزرگ خود را بیمار کرد تا ثابت کند درمان زخم معده آنتی بیوتیک است نه آرامبخش! او در سال 2005 به خاطر این کشف برنده جایزه نوبل شد.
۹. تشخیص بیماری از طریق ادرار!
پزشکان باستان چاره ای جز استفاده از حواس خود نداشتند. برای تشخیص دیابتدکتر باید ادرار بیمار را می چشید. ادرار شیرین دفع قند را نشان داد. کشفی تلخ و شیرین که در نهایت منجر به شناسایی دیابت و اختراع شد انسولین تبدیل شد.
فداکاری برای دانش
این 9 مورد نشان می دهد که مسیر علم همیشه از کتاب نمی گذرد. گاهی لازم است دانشمندان برای کشف حقیقت ذائقه و حتی سلامت خود را به چالش بکشند.
آیا می دانستی
چشیدن مواد در آزمایشگاه تا اوایل قرن بیستم یک روش استاندارد برای شناسایی شیمیایی بود! اما امروزه به دلیل خطرات بالای مواد سمی، این کار با پروتکل های امنیتی بسیار سختگیرانه و تنها در موارد خاص (مانند باستان شناسی تغذیه) انجام می شود.
اگر دانشمند بودید، آماده بودید که خود را در تاریخ علم ثبت کنید باکتری ها ناشناخته را امتحان کنید؟ نظرات خود را در پایین این صفحه با ما در میان بگذارید.
سوالات متداول
1. چرا پزشکان در گذشته طعم ادرار بیماران را می چشیدند؟ در زمان های قدیم و قبل از اختراع ابزارهای آزمایشگاهی، چشیدن ادرار یکی از راه های اصلی تشخیص دیابت بود. پزشکان با احساس طعم شیرین در ادرار متوجه دفع قند و دیابت شدند.
2. کدام دانشمند برای اثبات فرضیه خود باکتری نوشیده است؟ بری مارشال، دانشمند استرالیایی، برای اثبات اینکه باکتری «H. pylori عامل اصلی زخم معده است، ظرف حاوی این باکتری را بنوشید. او برای این کار برنده جایزه نوبل پزشکی شد.
3. آیا گوشت حیوانات ماقبل تاریخ واقعا خوراکی است؟ بله، نمونه های مستندی وجود دارد، مانند دیل گاتری که از گوشت یک گاومیش یخ زده 36000 ساله استفاده کرده است. اگرچه گوشت به دلیل انجماد طولانی مدت بسیار سفت و بدبو می شود، اما بافت آن به طور قابل ملاحظه ای سالم باقی می ماند.
منبع: عصر ایران
