سید حسین مرعشی، فعال سیاسی اصلاح طلب، اکنون دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی است. وی پیش از این سمت هایی مانند ریاست دفتر رئیس جمهور (در دوران ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی)، دو دوره نمایندگی مجلس (پنجم و ششم)، معاونت رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی (در دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی) را بر عهده داشت.
به گزارش شرق، وی در گفتگویی به مشکلات اخیر کشور پرداخت. متن مصاحبه وی به شرح زیر است:
آقای مرعشی وضعیت اقتصاد و معیشت این روزها را نمی توان با هیچ تفسیر سیاسی اجتماعی تحلیل و تفسیر کرد. اگرچه در دولت های گذشته نیز شاهد افزایش قیمت ارز و سکه بودیم، اما با توجه به انتقاداتی که وجود داشت، دولت ها در عمل حداقل دست به اقداماتی زدند و تصمیم گیری کردند; صرف نظر از اینکه این اقدامات چه تأثیری بر قیمت ها دارد. اما آنچه در دولت چهاردهم می گذرد با هیچ تعبیری قابل تحلیل و تفسیر نیست و عملاً به جایی رسیده است که عده ای برای اتفاقات این مدت از واژه بی تابعیتی استفاده می کنند.
من با استفاده از اصطلاح “بی تابعیتی” موافق نیستم. به نظر من بیش از آنکه با بی تابعیتی مواجه باشیم، با «بلاتکلیفی» مواجه هستیم.
به نظر من این بازی با کلمات است. به هر حال شرایط فعلی به گونه ای است که موضوع بلاتکلیفی یا بی تابعیتی هیچ تفاوتی در درک ابر بحران کنونی ندارد.
بله قطعا اوضاع خوب نیست. اما با توجه به شرایط بسیار سختی که ایران در آن قرار دارد، موضوع را باید در چارچوب بلاتکلیفی تحلیل کرد.
بلاتکلیفی یعنی چه؟
در این مدت متاسفانه ایران فرصت های زیادی را چه در سطح منطقه ای و چه در سطح بین المللی از دست داده است. نتیجه وضعیت فعلی کشور است. همانطور که می بینید اقتصاد ما تحت فشار سنگینی است.
اینجاست که برمی گردیم به بحث بلاتکلیفی یا بی تابعیتی آقای مرعشی. ما در تابستان 1404 در حوزه سیاست خارجی و حتی تجربه جنگ هم همین مسائل فرصت طلبانه را داشتیم، اما آنچه در پاییز و زمستان 1404 اتفاق می افتد کاملاً متفاوت است. هیچ منطق قابل قبولی برای این سطح از ابربحران وجود ندارد. با این حال، بن بست دیپلماتیک موضوع جدیدی نیست.
تحریم ها و بازگشت قطعنامه ها پس از فعال شدن مکانیسم ماشه موضوع جدیدی نیست. در عین حال، بحث جنگ در حال حاضر به طور جدی مطرح نیست. حتی اگر جنگی هم بود، تابستان امسال آن را تجربه کردیم. اما واقعا مشکل این روزها بلاتکلیفی نیست، هدر دادن فرصت ها نیست، نبود دولت است.
مشکلاتی که شما اشاره کردید یک شبه به وجود نیامد. مجموعه ای از مشکلات انباشته منجر به رکود شدید تورمی، تورم بالای 55 درصد و شکل گیری رشد اقتصادی منفی شده است. همه اینها در شرایطی رخ می دهد که به نظر می رسد مسئولان عالی رتبه کشور آمادگی تصمیم گیری جدی را ندارند. به نظر می رسد آمادگی لازم برای تصمیم گیری های مهم وجود ندارد در حالی که امروز ایران به شدت نیازمند تصمیم گیری های سخت، قاطع و حیاتی است. سوال اساسی این است که آیا اراده و عزم جدی برای ورود به چنین عرصه تصمیم گیری مهم و سرنوشت سازی برای ایران و ملت ایران وجود دارد؟
اجازه بدهید من از شما سوال خود را بپرسم. به گفته معظم له آیا اراده و عزم جدی برای ورود به چنین عرصه تصمیم گیری مهم و حیاتی برای ایران و ملت ایران وجود دارد؟
من به تصمیمات مناسب مسئولان مربوطه چندان خوشبین نیستم.
از بلاتکلیفی به یک تصمیم سخت رسیدیم. منظورت از تصمیم سخت چیست؟ و اساسا برای برون رفت از بحران کنونی کشور چه راهکاری را پیشنهاد می کنید؟
راه حل های موجود بسیار متنوع نیستند. ما چند راه حل بیشتر در پیش نداریم. یا باید بپذیریم که شرایط بسیار خطرناکی بر کشور و مردم حاکم شده است و در نتیجه حتی باید شورایی تشکیل شود تا بتواند دولت را اداره کند و بتواند مجلس را در امور قانون گذاری و تصمیم گیری های مهم هدایت کند و یا اینکه در کابینه و دولت دکتر مزیکیان به ویژه در مورد وزرای مورد بحث و انتقاد، نوسازی جدی صورت گیرد.
به نظر شما تعمیر کابینت جواب می دهد؟
بله، او می تواند پاسخ دهد.
اگر به دنبال یک تغییر جدی در کابینه به عنوان راه حل هستید، چه کسی باید جایگزین شود؟ آیا تغییر این وزرا یا رئیس کل بانک مرکزی می تواند بحران کنونی را حل کند؟ آیا این افراد در تاثیرگذاری تغییرشان موثر بودند؟ اگر راه حل شما را بپذیریم، چه کسی را پیشنهاد می کنید؟
افرادی که حاضرند از خودگذشتگی مسئولیت را بپذیرند و حتی آبروی خود را به مردم بسپارند. کسانی که خطر عواقب و شرایط کشور را می پذیرند و وارد میدان تصمیم گیری می شوند و کشور را از این بلاتکلیفی نجات می دهند. زیرا همانطور که گفتم ریشه تشدید این مشکلات ناشی از بلاتکلیفی و عدم تصمیم گیری است. تصمیم گیری واقعی
