مداخله به‌هنگام، راه کنترل نشانه‌های اوتیسم

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، اوتیسم که به دلیل نقص در برقراری ارتباط اجتماعی، تماس چشمی، مناسبت های اجتماعی و خود جذبی است، در معنای لغوی خود جذبی نیز شناخته می شود و در گروه اختلالات عصبی رشدی قرار می گیرد. زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر می گذارد و از ابتدای دوره رشد کودک شروع می شود و تا پایان عمر ادامه می یابد.

داروی خاصی برای درمان اختلال اوتیسم وجود ندارد و تنها با مداخلات آموزشی و رفتاری طولانی مدت می توان از شدت علائم آن کاسته شد. این اختلال در سه سال اول زندگی کودک شروع می شود. مانند رفتار درمانی، کاردرمانی و آموزش های ویژه می تواند از تشدید علائم آن جلوگیری کند.

در حال حاضر درمان قطعی و خاصی برای اوتیسم وجود ندارد، اما روش های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی های فرد مبتلا وجود دارد.

نقش و تأثیر خانواده ها در تشخیص اختلال اوتیسم کودکان

امیر سالار شریفی، روانشناس و مشاور خانواده و دانشجوی دکتری روانشناسی کودکان استثنایی وی در گفت و گو با خبرنگار به گزارش میهن تجارت در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار کرد: اولین افرادی که با مداخله زودهنگام می توانند آگاهانه متوجه وجود این اختلال شوند خانواده ها هستند.

وی با بیان اینکه خانواده ها باید در صورت تشخیص این اختلال را بپذیرند و انکار نکنند، افزود: والدین باید بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانه هایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که واجد شرایط هستند، آگاه شوند. تشخیص باید مراحل معاینه و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند وقوع قطعی این اختلال را تشخیص دهند.

این آهنگساز و فعال عرصه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی اختلال طیف اوتیسم توسط پزشک متخصص باید در جهت بهبود و کاهش علائم اختلال تلاش کرد، ادامه می دهد: معمولاً علائم اختلال طیف اوتیسم ظاهر می شود. بین دو تا پنج سالگی ظاهر می‌شوند و عدم انجام فعالیت‌های معمول می‌تواند هشداری برای این موضوع باشد، مثلاً زمانی که کودک باید نسبت به همسالان خود بتواند صحبت کند، اما صحبت نمی‌کند، می‌تواند نشانه اختلال طیف اوتیسم باشد.

شریفی تصریح می کند: پرهیز از تماس چشمی با افراد دیگر، درگیری های حسی مانند بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارش، گریه و بی حوصلگی زیاد به دلیل اضطراب زیاد، بازی با وسایل محدود و یا پرهیز از انجام بازی های مناسب سن کودکان. این می تواند یکی از علائم اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.

وی با تاکید بر اینکه اوتیسم طیف های مختلفی را شامل می شود و ممکن است یک فرد اوتیسمی تنها تعداد محدودی از علائم این اختلال را داشته باشد، می افزاید: هر چه میزان بروز علائم در فرد کمتر باشد، طیف اوتیسم خفیف تر است و اگر این تعداد بیشتر باشد. و شدت علائم افزایش یابد، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم مواجه خواهیم شد.

این روانشناس با یادآوری اینکه بهترین رویکرد خانواده ها در مواجهه با اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان می کند: افراد اوتیسمی می توانند در دوره طلایی که معمولاً کمتر از 11 سال سن دارند، برای بهبود اقدام کنند. عملکرد و کاهش علائم اما با انکار والدین هیچ اقدامی برای بهبود انجام نمی شود و این زمان طلایی از بین می رود.

شریفی می افزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورون های کودکان اوتیستیک در سن طلایی تشخیص توانایی بازسازی خود و ارتباط مجدد با سایر اعصاب را دارند و انعطاف پذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیستیک ایجاد می شود که باعث بهبود عملکرد آنها می شود، نیاز به مداخلات اولیه و اقدامات برنامه ریزی شده فرد اوتیسمی که باید درمان شود.

وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان می کند: سازمان بهزیستی کشور و برخی سازمان های خصوصی در صفحه موتورهای جستجو تست های مجازی ایجاد کرده اند که خانواده ها با شرکت در این تست ها و پاسخگویی می توانند تشخیص اولیه علائم اوتیسم را انجام دهند. سوالات. برای تشخیص قطعی باید به متخصص مراجعه کنند.

یک دانشجوی دکتری روانشناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه برای تشخیص قطعی نباید به نتایج تست های مجازی اعتماد کرد، می گوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین مختلف با توجه به ویژگی ها و رفتارهای هر گروه سنی سوالات متفاوتی دارد. و برای تشخیص قطعی و دقیقتر این اختلال ضروری است. به کارشناسان مراجعه کنید.

شریفی در خصوص هزینه های غربالگری می گوید: استفاده از تست های مجازی آنلاین برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای غربالگری رایگان است و هزینه ای برای خانواده ها ندارد، اما خانواده ها برای مراجعه به مراکز خصوصی باید هزینه ای بپردازند.

تشخیص زودهنگام اختلال اوتیسم با غربالگری / زمان طلایی تشخیص اوتیسم را از دست ندهید

معصومه یزدانی پور پژوهشگر حوزه کودکان با نیازهای ویژه و مدرس دانشگاه وی در گفت و گو با خبرنگار به گزارش میهن تجارت، با اشاره به اینکه فرد اوتیسمی نمی تواند به طور داوطلبانه علائم و نشانه های اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار می کند: نداشتن توانایی کنترل علائم مربوط به مسائل عصبی است که باعث می شود فرد اوتیسمی رفتارهایی از خود بروز دهد. اختیاری نیست و کنترل آن در اختیار او نیست.

وی با بیان اینکه غربالگری مرحله اولیه تشخیص اوتیسم است و نمی توان علائم اوتیسم را در افراد کنترل کرد، می افزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود موثرتر خواهد بود زیرا فرد اوتیسمی سریعتر وارد روند درمان می شود. و مراحل خود را طی می کند. او انجام می دهد.

این دانشجوی دکتری روانشناسی و تربیت کودکان با نیازهای ویژه با اشاره به اینکه شرایط مختلفی برای تشخیص اوتیسم در افراد به ویژه کودکان وجود دارد، ادامه می دهد: زمانی که والدین متوجه تفاوت های رفتاری فرزند خود با سایر همسالان خود می شوند، باید به پزشک متخصص مراجعه کنند. به عنوان مثال، اگر فرزندشان مهارت های ارتباطی ضعیفی دارد و از تماس چشمی با دیگران اجتناب می کند یا وقتی در معرض نور شدید قرار می گیرد شروع به جیغ زدن می کند، می تواند نشانه اوتیسم باشد.

یزدانی پور تصریح می کند: با افزایش سن افراد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله به موقع از دست می رود و شاید نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم. زمانی که والدین اطلاعات کافی در مورد تشخیص اختلال اوتیسم در کودک خود نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل کودک با دیگران صورت می گیرد.

وی می افزاید: با افزایش سن کودک اوتیستیک و پیوستن او به گروهی از همسن و سال ها و برقراری ارتباط با آنها در قالب کلاس های آموزشی، رفتار فرد اوتیسمی با سایر همسالان متفاوت است، اما معمولاً در در این شرایط می توان مقداری از زمان طلایی را از ما تشخیص داد و در صورت تشخیص باید به موقع مداخله کرد.

یک محقق در حوزه کودکان با نیازهای ویژه خاطرنشان کرد: مداخله به موقع به معنای برگزاری دوره های درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سنین مغز کودکان انعطاف پذیرتر است و با تمرینات درمانی مانند کاردرمانی، بازی درمانی و… و توانبخشی شناختی بین اعصاب مغزی کودک ایجاد می شود که عملکرد او را بهبود می بخشد.

یزدانی پور با اشاره به اینکه گاهی در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار می شود، برخی از افراد اوتیسمی تشخیص داده می شوند، می افزاید: به طور کلی در تشخیص اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک اعم از والدین، خانواده، معلمان و معلمان و… مربیان متوجه بروز رفتارهای مختلف کودک می شوند و با ارجاع او به روانشناس و روانپزشک، مراحل تشخیص قطعی کودک انجام می شود.

وی با بیان اینکه مهم ترین ابزار روانشناسان برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی سابقه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح می کند: به طور معمول با بررسی سابقه خانوادگی اختلال اوتیسم و ​​مصاحبه با والدین فرد مبتلا می توان به وقوع اوتیسم پی برد. بی نظمی همچنین برای بررسی عملکرد و توانایی های یک فرد اوتیسمی لازم است این افراد در تست هوش شرکت کنند، اگرچه تست های دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر پژوهش محور بوده و به ندرت در تشخیص های بالینی

بر این اساس وقتی صحبت از درمان اختلال طیف اوتیسم می شود، منظور مداخلات به موقع است که شدت علائم و نشانه های این اختلال را کنترل می کند، مثلاً با مداخله زودهنگام می توان تحریک بیش از حد و کم تحرکی افراد اوتیستیک را کنترل کرد، اما نمی توان آن را به طور کامل کنترل کرد. شدت علائم فرد اوتیستیک را به صفر رساند و از بین برد.

تشخیص زودهنگام اختلال اوتیسم توسط والدین نقش بسزایی در بهبود و کنترل علائم یک فرد اوتیستیک دارد، بنابراین والدین باید در مورد مراحل رشد کودک مطالعه و آگاهی کسب کنند و کودک خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی بررسی کنند. در صورت ناهماهنگی از انکار بپرهیزند و اختلال را شناسایی و درمان کنند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص، از شدت علائم این اختلال در فرزند خود بکاهند.