فارن افرز در مطلبی به قلم دورین هورشیگ و الیزابت کاس نوشت: سال گذشته و حدود یک ماه قبل از حمله 7 اکتبر حماس به اسرائیل که همه معادلات را تغییر داد، اسرائیل و عربستان سرگرمی بر سر نامه روابط عادی سازی روابط بودند. پس از فقدان روابط دیپلماتیک، هزینه ای که ریاض برای حل و فصل تعیین شده بود هزینه ای گزاف بود: علاوه بر امنیت امنیت از سوی ایالات متحده آمریکا و کمترین پذیرش ایجاد یک دولت فلسطینی توسط اسرائیل، درخواست‌های درخواستی که در دهه‌های اخیر بیشتر از انرژی هستند. هسته ای صلح آمیز دسترسی پیدا کنند. امروز و به هر حال تلاش های جدید از سوی دولت بایدن، چنین توافقی همچنان یک احتمال دور از امکان به نظر می رسد.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مطلب آمده است: با توجه به تداوم جنگ اسرائیل و حماس، حتی اگر مقام های سعودی علاقه مند به حمله با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل هم باشند، احتمالاً متوجه خواهد شد که برنامه ای بر سر یک صلح پایدار در شرایطی که افکار عمومی دارند خواهد شد. جهان عرب از جمله افکار عمومی عربستان از بحران ایجاد شده توسط ارتش اسرائیل در غزه خشمگین است، امری غیرممکن است. همه چیز ممکن است هرگز از سر گرفته نشود، اما این گفتگوها همچنان یک اهرم فشار مهم در روابط آمریکا و اسرائیل است که به اعتقاد آمریکایی ها می تواند به دستیابی به بس در غزه کمک کند و همچنین امتیازات تر از اسرائیل را در آتش ببرد. تشکیل دولت فلسطینی کمک کند.
در حالی که ایالات متحده در این اندیشه است که چگونه می تواند در ثبات در حیین و پس از جنگ غزه تقویت شود، موضوع برنامه هسته ای عربستان سعودی مضاعفی است. اگر بخواهد امیدوار باشد که از روابط عمومی با عربستان به عنوان مشوق در برابر اسرائیلی ها استفاده کند، باید برای همکاری صلح آمیز هسته ای و درخواست دفاعی را نیز مد نظر قرار دهد. موضوعی که می تواند منطقه امنیتی را به کلی تغییر دهد، به ویژه اگر عربستان بخواهد در نهایت یک برنامه تسلیحاتی را نیز توسعه دهد. فعلا، برنامه هسته ای پیشنهادی سعودی ها فقط شامل راکتورهای هسته ای صلح آمیز است که تحت نظارت نظارتنامه جامع پادمانی آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار دارد. اما ریاض به رابطه تاریخی بسیار خوبی با این رابطه های بین المللی ندارد و های صلح آمیز است که معمولاً اولین قدم به سمت دستیابی به تسلیحات هسته ای به شماره می رود. اما در حال ساخت یک راکتور تحقیقاتی کوچک در حاشیه شهر ریاض و ساخت موشک های بالستیک با کمک چین است.
عربستان ممکن است فعلا به توسعه انرژی صلح آمیز هسته ای پایبند باقی بماند. اما با توجه به خطر قریب الوقوع ساخت سلاح هسته ای توسط ایران، ریاض ممکن است در آینده برای حرکت به سمت نظامی نقشه هسته ای اغوا شود. ایالات متحده باید برای این خطر تلاش کند. اما به انجام این ماموریت برای اعلام خواهد بود. از طرفی اگر همکاری کمی با سعودی ها داشته باشد، می توان از روابط عادی با اسرائیل حمایت کرد، از دست دادن و رقابت برای کسب نفوذ را به رقبایی مانند چین ببازد. از سوی دیگر اگر همکاری و حمایت بی قید و شرطی از دستیابی عربستان به فن آوری غنی سازی اورانیوم به آورد، ریاض ممکن است با استفاده از این فرصت اقدام به توسعه یک برنامه هسته ای عمل کند. بنابراین باید جاه طلبی های هسته ای صلح آمیز عربستان را بپذیرد اما در عین حال بر قوی و قوانین سختگیرانه جهت از اشاعه هسته ای توسط عربستانی تاکید کرد و جلوی یک مسابقه تسلیح منطقه ای را بگیرید.
نیازی است که ایالات متحده از همان ابتدا برای محدود کردن دولت برای توسعه یک برنامه هسته ای غیرصلاح آمیز جستجو کند. یکی از راه‌های این است که نشان می‌دهد که به صورت پایدار و پایدار غنی شده است مورد نیاز راکتورهای عربستان را تامین می‌کند و نیاز به این کشور برای احداث تاسیسات غنی سازی اورانیوم در داخل را پیدا می‌کند. گزینه های مختلف در زمینه غنی سازی اورانیوم در داخل عربستان گرفته شده تا داشتن یک تاسیسات غنی سازی تحت اداره پرسنل آمریکایی ممنوع در عربستان و ایجاد مکانیزم های قطعی سامانه از راه دور در صورت تخطی احتمالی از محدودیت های تعیین شده از جمله. گزینه هایی هستند که می توانند مورد استفاده قرار گیرند.
واشنگتن می تواند به عنوان یکی از بندهای توافقنامه همکاری های دفاعی دوجانبه غنی سازی در داخل عربستان را محدود کند. چنین منعی می تواند در قالب یک پیوند رسمی که به امضای ریاض رسیده باشد یا یک سند تکمیلی غیرالزام بیاورد که ضمیمه یک سند رسمی شود و در آن عربستان خود را بپذیرد که اقدام به ایجاد زیرساخت های چرخه سوخت هسته ای ننماید. این به ریاض اجازه خواهد داد تا حق فنی غنی سازی خود را حفظ کند، اما پیشاپیش از اعمال آن صرف نظر می کند. با توجه به منطقه ای کاملاً تهاجمی ایران، یک توافق امنیتی بین آمریکا و عربستان، اولویت اصلی عربستان و انگیزه ای قوی برای ریاض نسبت اعمال بر جاه طلبی های موجود در آن خواهد بود.
از عوامل می‌توان عربستان سعودی را به داشتن سلاح هسته‌ای سوق دهد، از جمله مواردی که به دنبال تقویت امنیت ملی، بازندگی در مقابل دشمنان احتمالی و افزایش نفوذ ژئوپلیتیک است. اما انگیزه اصلی احتمالاً از همسایه و رقیب عربستان سعودی بیرون خواهد آمد: ایران. تهران که در دهه ۱۹۵۰، برنامه‌های غیرنظامی خود را دارد، روزبه‌روز با تسلیحات هسته‌ای نزدیک می‌شود. ایران ممکن است ظرف چند هفته یک روز اورانیوم با درجه تسلیحات کافی برای بمب هسته‌ای تولید کند، حداکثر حداقل شش ماه دیگر طول می‌کشد تا سلاحی با قابلیت حمله به یک هدف دقیق تولید کند.
در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به تسلیحات تبدیل نکند، اما این پتانسیل همچنان پابرجاست – و می‌توان در بحبوحه نوسانات منطقه‌های فزاینده و با تقویت روابط تهران با دیگر قدرت‌ها را دارد. روسیه، پیشرفت کند. عربستان سعودی از شفاف سازی اهداف، در صورتی که ایران این مسیر خود را میهن تجارت کند، ابایی ندارد: ولیعهد محمد بن سلمان رهبر بالفعل عربستان گفته است که اگر ایران بخواهد با موفقیت سلاح تولید کند، عربستان سعودی نیز «این کار را انجام خواهد داد» .
بخشی از عربستان به ترس از اینکه ایران قوی حمایت خود را از گروه‌های شبه‌نظامی مانند حزب‌الله، حوثی‌ها و حماس افزایش می‌دهد، بازمی‌گرداند، ارزیابی تهران این است که سلاح هسته‌ای آن را در برابر واکنش نظامی ایالات متحده آمریکا یا اسرائیل می‌کند. ایران همچنین می تواند به تنهایی از ارتش اسرائیل علیه عربستان سعودی، اسرائیل یا سایر دشمنان استفاده کند، با این که اگر ایالات متحده آمریکا یا سایر کشورها با حمله به ایران مقابله کنند، احتمالاً محدودیت هایی برای تشدید تنش وجود دارد. عربستان سعودی همچنین ممکن است علاقه‌مند باشد به دنبال تولید برنامه سلاح‌های هسته‌ای باشد تا با اعتبار ایران موازنه ایجاد و موقعیت خود را در منطقه تقویت کند.
پیشرفت‌های هسته‌های ایران همچنین می‌توانند سایر مناطق مانند امارات عربی یا ترکیه را به سمت تسلیح‌سازی سوق دهد که باعث حرکت عربستان در همان جهت می‌شود. امارات متحده عربی دلیل عدم وجودافشای در مورد تأسیسات هسته‌ای غیرنظامی خود را مورد انتقاد قرار می‌دهد و رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور به اطلاعات قبلی پیشنهاد کرده بود که ترکیه نباید از دستیابی به سلاح هسته‌ای منع شود. ریاض که خود را رهبر منطقه عربی می‌بیند، نمی‌خواهد هیچ‌کدام از این دو کشور – به‌ویژه امارات، رقیب اصلی – آن را در خط پایان هسته‌ای شکست‌دهنده. پوشش یا اشاعه تسلیحات اتمی عربستان چند خطر عمده را دنبال خواهد کرد. نخست، ایران و عربستان سعودی می‌توانند با پارادوکس ثبات بی‌ثباتی، این ایده را داشته باشند که بسیاری از سلاح‌های هسته‌ای ممکن است با بازدارندگی از جنگ‌های بزرگ به سلاح‌های هسته‌ای، به ثبات در سطح استراتژیک کمک کنند، اما می‌توانند به طور همزمان بی‌اعتمادی و باشند. تشدید تنش را در سطح پایین‌تری افزایش می‌دهد. اگر ایران غنی‌سازی اورانیوم کافی برای کلاهک باشد، ریاض ممکن است بر این باور باشد که دارای روابط بین دو رقیب را تثبیت کند.
اما یک سلاح هسته‌ای لزوما ایران را از دنبال کردن سیاست خارجی تقابلی باز نمی‌دارد. تهران بارها خود را برای مبارزه با دشمن اتمی خود، اسرائیل نشان داده است. ایران همچنین از بازیگران شبه‌نظامی غیردولتی حمایت می‌کند. برای ایران، این گروه‌ها راهی برای گسترش نفوذ خود در زمین و دادن ابزاری برای تضعیف رقبا یا ضربه زدن به دشمنان خود در خارج از مرزهایشان هستند. دوم، نقش برجسته و فزاینده تسلیحات هسته‌ای در روابط ایران و عربستان سعودی، خطر سوءبرداشت و در نتیجه تشدید تنش بین دو کشور را به همراه دارد. عربستان سعودی ممکن است جستجوی ایران برای دستیابی به توانمندی‌های هسته‌ای را، حتی اگر برای مصارف حفاظتی باشد، به عنوان نشانه‌ای از قصد دیگر تفسیر تهران کند.
ایران ممکن است برنامه عربستان سعودی راآمیز ببیند و برنامه تولید سلاح را دنبال کند. تفسیر نادرست می‌تواند عربستان را به سرعت بخشیدن به برنامه هسته‌ای خود سوق دهد، زیرا معتقد است که یک بازدارنده در برابر ایران به سلاح هسته‌ای نیاز دارد. این مارپیچ رقابت هسته‌ای بین دو دشمن می‌تواند به یک مسابقه تسلیحاتی در منطقه منجر شود و احتمال اشتباه محاسباتی یا درگیری را بیشتر کند.
ایالات متحده دولت به یاد داشته باشد که مدیریت برنامه هسته ای ایران برای جلوگیری از اشاعه هسته ای توسط عربستان و دیکگ منطقه از مهم ترین حیاتی است. برنامه هسته ای ایران به خودی خود خطرناک است، اما در عین حال خطر دیگری که می تواند ایجاد کند، ایجاد انگیزه در سایر کشورها برای حرکت به سمت دستیابی به تسلیحات هسته ای است. از ابزارهای دیپلماسی دیگر استفاده می شود و باید استفاده شود، حتی اگر توافق هسته ای ایران، محدودیت هایی را بر برنامه هسته ای این کشور اعمال کند و دولت دولت در سال 2018 از خارج از کشور خارج شود، نمی تواند به حیات خود ادامه دهد. .
واشنگتن نمی تواند عربستان را از جاه طلبی های هسته ای اش منصرف کند. اگر عربستان نمی‌تواند حمایت کند که نیازی به کسب اطلاعات باشد، برای تقویت برنامه‌ای خود به سراغ سایر کشورها می‌روند. سیاستان امریکایی باید همجنان همتایان سعودی خود را مجذوب مزیت های فناوری راکتورهای آمریکایی در مقایسه با فن آوری های چینی و روسی نگه دارند و بر اساس فنی و اعتباری پایبند ماندن به استانداردهای آمریکایی برنامه هسته ای و تقویت شفافیت آشکار می کنند. مزیت این پایبندی فراتر از دستیابی به فن اوری های یک پیشرفته آمریکایی است. این فن اوری ها باعث افزایش نسبت به نظم بین المللی قاعده مندی خواهد شد که ویژگی آن نرم افزارهای پذیرفته شده و همکاری بین المللی است. اگر نتواند پیشنهاد جذابی به ریاض ارائه کند، باید از دست دادن نفوذ خود بر توانمندی های هسته ای عربستان را به جان بخرد.
سیاست آمریکا در قبال برنامه ای عربستان فراتر از روابط با خود عربستان است و به کل منطقه منطقه می شود. برنامه‌ریزی‌ها این بار باعث ایجاد این واقعیت می‌شوند که می‌توانند برای کشورهای دیگر مانند کره جنوبی و آلمان ممکن است که به دنبال توسعه برنامه‌های هسته‌ای صلح آمیز خود هستند تعمیم پیدا کنند. آرین به یکی از متحدان باعث می شود که نه گفتن به سایر متحدان می شود. واشنگتن به این هدف که نتیجه با این علم می تواند تاثیری بیش از برهم زدن توازن قوای منطقه ای داشته باشد به پیش برود. این اقدام ممکن است معادلات موجود در جهان را نیز تغییر دهد.
