یکی از اعضای هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با معرفی حمام بزرگ ایرانی زنگبار (تانزانیا) گفت: علیرغم اعلام آمادگی مسئولان این جزیره (در آفریقا) برای مرمت این حمام. حمام توسط مرمتگران ایرانی، اما به دلیل ناهماهنگی بین نهادها، سرانجام یک بنیاد آمریکایی مسئولیت مرمت آن را بر عهده گرفت.
به گزارش ایسنا، مرتضی رضوانفر، محقق، کتیبه پژوه و عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بر اساس تحقیقات خود در مورد این حمام، گفت: شیرازی ها از اواخر قرن بیستم به مدت 500 سال در شرق آفریقا زندگی می کردند. قرن دهم، شامل مناطقی از سومالی، کنیا، آنها بر تانزانیا، موزامبیک و ماداگاسکار حکومت کردند تا اینکه در سال 1502 توسط پرتغالی ها شکست خوردند.
وی ادامه داد: در سال 1698 عمانی ها پس از 200 سال با ارتشی از بلوچ های ایرانی، پرتغالی ها را شکست دادند و در سال 1832 پایتخت خود را از مسقط به زنگبار منتقل کردند و در زمان حضور عمانی ها در زنگبار چندین عملیات عمرانی از جمله ساخت حمام انجام شد. برای مردم.
رضوانفر بر اساس تحقیقات میدانی خود از این حمام گفت: بر اساس تابلوی معرفی حمام بزرگ، این حمام که روزانه صدها گردشگر خارجی از آن بازدید می کنند، توسط معمار ایرانی حاج غلامحسین در زمان سلطان ساخته شده است. برقش در 1870-1888 م. است. بعدها مسجد شوشتری در مقابل حمام بزرگ ساخته شد که امروزه محل تجمع ایرانیان در مناسبت های مختلف است.
این پژوهشگر افزود: به غیر از حمام بزرگ، چند حمام دیگر نیز به سفارش حاکمان و توسط معماران ایرانی ساخته شد که حمام شهرزاد، حمام قصر و حمام گیزیمبانی از جمله آنهاست.
یکی از اعضای هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به وضعیت حمام ایرانی زنگبار اشاره کرد و گفت: زمانی که در زنگبار بودم با وزیر فرهنگ زنگبار و شهردار سنگی جلسه ای داشتم. شهر (که یک رکورد جهانی است). دولت زنگبار باید هزینه های مرمت را متقبل شود زیرا سقف حمام آسیب دیده است و می گویند متخصصی برای مرمت این حمام نداریم اما به دلیل ناهماهنگی دستگاه ها این کار انجام نشد و در نهایت یک بنیاد فرهنگی آمریکایی مشغول مرمت این حمام ایرانی در زنگبار بود. تبدیل شد.
رضوانفر تصریح کرد: با توجه به عدم حضور کارشناسان میراث فرهنگی ایران در خارج از کشور، انتقال این اطلاعات از طریق نمایندگان نهادهای خارج از کشور و ایجاد هماهنگی و همکاری بین نهادها ضروری است که برای یک برنامه ریزی بین نهادی لازم است. . کارهای زیادی در خارج از کشور داریم که اطلاعات دقیق و حتی آدرسی برای آنها نداریم و برای کارهایی که می دانیم متاسفانه به دلیل ناهماهنگی دستگاه ها و عدم همکاری لازم با میراث نمی توانیم کاری برای آنها انجام دهیم. و ما مجبور به سکوت و نادانی هستیم. از کنارشان بگذریم
