حسن لطفی در اعتماد نوشت: سعید راد از جهاتی بیشتر از هر بازیگر دیگری شبیه ایرج قدری است. نه اینکه روش های بازیگری شان یکی باشد که نیست. نه اینکه در کارنامه هر دوی آن ها فیلم های سینما در کنار فیلم های مختلف سینمای ایران دیده شود که اینطور نیست.
سعید راد در اولین نقش جدی خود مقابل دوربینی قرار گرفت که امیر نادری جوان فیلمسازش نگاهی متفاوت داشت. بعدها در فیلم های تقوا، کیمیا، کاوش و… بازی کرد که نگاهشان به سینما هیچ ربطی به سینمای بدنه نداشت. ایرج قدری برخلاف او، حتی با بازی در فیلم های دو فیلمساز نسبتاً متفاوت آن سال ها (ساموئل خاچیکیان و علیرضا داودنژاد) نتوانست جایی در میان علاقه مندان به سینمای نامتعارف در دوران بازیگری اش پیدا کند.
نه اینکه نگاهشان به سینما یکسان باشد. آنها به هم نزدیک بودند، اما در بسیاری از لحظات یکسان فکر نمی کردند و نمی دیدند. نه اینکه هر دوی آنها رویای ساختن فیلم در کنار بازیگری را داشته باشند که قدری توانایی ساخت آن را داشت و سعید راد نداشت یا اگر داشت حرف نمی زد (یا اگر داشت من نمی گفتم. بخوان یا بشنو) و فیلمی هم نساخت.
ناگفته نماند که تفاوت های زیادی وجود دارد، اما آنها در یک چیز مشترک هستند. هر دو از اسب افتادند اما زین را رها نکردند تا دوباره روی آن بنشینند و با اصرار توانستند بمانند و دنیا و حرفه ای را که دوست داشتند رها نکنند. برای این دو هم مثل برخی دیگر (فردین، وحدت، بهروز وثوقی، بهمن مفید و…) سال پایانی برای حضورشان در سینما نبود.
سال توقف بود. سال وحشت بود. سال اقامت و هجرت بود اما سال قبولی نبود. هر دو بعد از استراحت برگشتند. هر دو با انقلاب عقب نشینی نکردند و پس از پیگیری علاقه به چند فیلم از کارشان امرار معاش کردند و دوباره کنار رفتند (هر دو در سال 1361 با فیلم برزخیها دو بار به سینما بازگشتند و هر دو پس از چندین بار به سینما بازگشتند. فیلم ها در سال 1363 پذیرفتند سینما را ترک کنند و خانه نشین شوند، اما مثل خیلی ها این رد شدن را پایان حضورشان در سینما ندانستند، تلاش کردند و دوباره برگشتند (قدری بعد از 10 سال پروانه کارگردانی گرفت. و سعید راد بعد از حدود 19 سال جلوی دوربین رفت که فیلمسازش مقبول دولت بود و فقط او توانست سعید راد را با نام احمد حقپراستراد به سینما بازگرداند و آن هم نه در نقشی مثبت، بلکه در هیبت. مردی ولخرج و منفی باف…) شک ندارم بازگشتش با وحشت همراه بود.
همراه با نگرانی از زندگی دوباره در خانه. هر دو دارای صفات عاشقی بودند که نگرانی از دست دادن معشوق را به یکباره رها نمی کردند. هر دو خوب می دانستند که آدمی که از عشقش دور است هزار بار می میرد. سعید راد بازیگر خوش چهره ای که در کارنامه بازیگری او فیلم های خاص در کنار فیلم های پرمخاطب حضور دارد، صبح روز اول مرداد ماه برای آخرین بار مرگ را تجربه کرد. به یاد او و بازی اش در فیلم های نبش!
