محمد تنابنده کارگردان فیلم سینمایی «دفن» که این روزها در گروه هنر و تجربه قرار دارد درباره ساخت این فیلم گفت: سال 1388 یا 1389 بود که نمایشنامه ای به نام «نگهبان مرگ» نوشتم. این نمایش داستان پیرمردی را روایت می‌کند که در یک تانک زندگی می‌کرد. داستان به قدری برایم جالب بود که فیلمنامه کوتاهش را هم نوشتم و فیلم کوتاهش را هم ساختم، اما بعد به این نتیجه رسیدم که این داستان قابلیت نوشتن فیلمنامه بلند را دارد، بنابراین تصمیم گرفتم فیلم بلند را بسازم. دفن». ساختن
به گزارش ایلنا، تنابنده خاطرنشان کرد: در ابتدا به ساخت فیلم بلند از این داستان فکر نمی کردم، اما داستان «دفن» امکانات زیادی برای تبدیل شدن به یک فیلمنامه داستانی داشت، به همین دلیل باید بگویم که فیلمنامه به یک فیلمنامه تبدیل شد. فیلمنامه با اصرار من این اتفاق نیفتاد، اما پتانسیل لازم را در این داستان کاملاً دیدم که نوشتن آن را در مدیوم سینمای بلند شروع کردم. در واقع «دفن» یک فیلم اقتباسی است که از نمایشنامه ای نوشته من اقتباس شده است.
این کارگردان در ادامه بیان کرد: من همیشه درگیر سینمای کمدی بودم و درگیر نگارش فیلمنامه آثاری چون «نون خا» و «پایتخت» بودم، اما دوست داشتم اولین تجربه کارگردانی یک فیلم داستانی، درام هنری باشد. این سینما شدت آن سلیقه خودم است و بعد از اینکه «تدفین» را نوشتم شروع به جذب سرمایه کردیم و با کمک آقای سعیدآبادی با آقای فرد حسینی آشنا شدم و ایشان فیلمنامه را خیلی دوست داشتند و بعد از آن هم ما را دنبال کرد. ساخت این فیلم را شروع کرد.
تنابنده درباره دلیل اکران دیرهنگام این فیلم پس از گذشت پنج سال از ساخت آن گفت: این فیلم با هزینه بسیار کم ساخته شده و برای هزینه های پس از تولید این فیلم نیاز بود که دوست نداشتم سرمایه گذار این فیلم را انجام دهد. با هزینه های زیادی مواجه شدیم و ترجیح دادیم که هر وقت به ما توصیه کردند بخشی از کار پس از تولید را انجام دهیم و پس از آماده شدن فیلم برای اکران، پروانه اکران آن زمان گرفت و همین مسائل باعث شد تا «تفین» پنج سال پس از تولید آن منتشر خواهد شد.
کارگردان فیلم سینمایی «دفن» درباره ساخت یک فیلم عاشقانه در فضایی خشن گفت: ساخت فیلمی با داستان عاشقانه از زندگی دو نفر که در یک تانک زندگی می کنند برایم بسیار جالب بود. دو شخصیت داستان این فیلم شرایط خوبی ندارند و با مشکلات اقتصادی، مشکلات خانوادگی و شرایط سخت زندگی می کنند اما عاشق هم هستند. آنها در یک تانک زندگی می کنند و این فضا پارادوکسی را ایجاد می کند که برای من بسیار جذاب بود و باید بگویم که «تدفین» از ابتدا بر اساس عشق نوشته شد.
وی افزود: «تدفین» فیلمی ضد جنگ است. معمولا وقتی داستانی طراحی می شود، بقیه داستان را به شما دیکته می کند و در این فیلم با دو جوان روبرو هستیم که زندگی آنها همچنان تحت تاثیر جنگی است که چهل سال پیش رخ داده است، جنگی که با وجود گذشت زمان هنوز هم آثار منفی خود را دارد. افراد از نسل های مختلف با آن درگیر هستند.
این کارگردان درباره انتخاب بازیگران «تدفین» گفت: قبل از ساخت این فیلم با حسین مهری و توماج دانش بهزادی دوستی دیرینه ای دارم و بارها درباره متن این اثر با آنها صحبت کردم و جلسات زیادی با هم داشتیم. و خوشبختانه هر دوی آنها فیلمنامه را پسندیدند. و بعد از انتخاب این دو بازیگر با آقای محمود نظرعلیان آشنا شدم و از آنجایی که شخصیتی که ایفا می کند شخصیتی صامت و بدون دیالوگ است، انتخاب بازیگر برای این شخصیت بسیار حساس و فردی بود که توانایی این را دارد. نقش باید انتخاب شود و خوشبختانه آقای نظرعلیان به خوبی از پس نقش برآمدند.
تنابنده درباره ساخت یک فیلم تلخ و جدی بعد از کار در کارهای طنز و کمدی گفت: نوشتن و ساختن برای من دقیقا شبیه زندگی است، زندگی گاهی پر از اتفاقات دردناک و سخت است و گاهی بسیار شیرین و دلچسب می شود. علاقه ای به کار فقط در سینمای کمدی و کمدی نویسی یا فقط درام و سینمای تاریک ندارم، سعی می کنم در هر دو زمینه فعال باشم و از نوشتن فیلم های کمدی و درام لذت می برم.
وی خاطرنشان کرد: خوشبختانه فیلم «دفن» با انتقاد مواجه نشد، سال ها در تلویزیون کار کردم و با فضای کار آشنا هستم و در نگارش فیلمنامه این اثر احتیاط های لازم را انجام دادم. سعی می کنم فیلمنامه را با صداقت بنویسم و آنچه را که نوشته ام با صداقت کامل بسازم. بعد از ساخت «تفین» فیلم «بارداری» را با همکاری برادر بزرگترم مصطفی تنابنده ساختم که یک پلان سکانس 90 دقیقه ای است و این کار هم کار جدی است و با اینکه مدتی است درخواست پروانه نمایش داده ام. ، این مجوز صادر نشده است. .
این کارگردان در پایان درباره شرایط اکران «تفین» گفت: ای کاش سالن های بیشتری به این فیلم اختصاص می یافت. فیلم های هنر و تجربه این قابلیت را دارند که بیشتر بفروشند و سالن های بیشتری به آنها اختصاص داده شود. بسیاری از اکران های اختصاص یافته به این فیلم مربوط به ساعاتی است که هیچ کس به سینما نمی رود و طبیعی است که در این فصل ساعت 16 برای سینما رفتن مناسب نیست و متأسفانه بسیاری از اکران های «تدفین ” مربوط به این ساعت است. فضای هنر و تجربه فضای دوست داشتنی و افتخاری است و امیدوارم بیشتر مورد توجه قرار گیرد و فیلم ها در شرایط بهتری اکران شوند و شانس بیشتری برای دیده شدن و فروش داشته باشند.
