هواپیماهای جنگنده سری F کلاسی از جنگنده ها هستند که عمدتاً توسط ایالات متحده برای برتری هوایی، نبرد چند منظوره یا سایر مأموریت های تخصصی توسعه یافته اند. در اینجا مروری بر جنگنده های برجسته سری F است:
—
۱. F-4 Phantom II
نقش: جنگنده بمب افکن چند منظوره.
دوره: دهه 1960 تا 1990.
ویژگی ها: برد بلند، توانایی حمل مقادیر زیادی موشک و بمب.
—
۲. F-14 تامکت
نقش: رهگیر نیروی دریایی و جنگنده برتری هوایی.
دوره: 1970 تا 2006.
ویژگی ها: طراحی بال متحرک، رادار پیشرفته و قابلیت شلیک موشک های دوربرد.
—
۳. F-15 عقاب
نقش: جنگنده برتری هوایی.
دوره: از سال 1976 تاکنون.
ویژگی ها: قدرت مانور فوق العاده، سرعت بالا و سابقه موفق در مبارزه.
—
۴. F-16 فایتینگ شاهین
نقش: جنگنده چند منظوره.
دوره: از سال 1978 تاکنون.
ویژگی ها: سبک، همه کاره، و به طور گسترده صادر می شود.
—
۵. F/A-18 هورنت
نقش: جنگنده چند منظوره نیروی دریایی.
عصر: از دهه 1980 تا کنون.
ویژگی ها: قابلیت عملیات از ناو هواپیمابر، مناسب برای ماموریت های هوا به هوا و هوا به زمین.
—
۶. F-22 رپتور
نقش: برتری هوایی جنگنده رادارگریز.
دوره: از سال 2005 تاکنون.
ویژگی ها: مخفی کاری، قابلیت سوپرکروز، و اویونیک پیشرفته.
—
۷. F-35 Lightning II
نقش: جنگنده چند منظوره مخفی کاری.
دوره: از سال 2015 تاکنون.
ویژگی ها: انواع مختلف برای پرواز معمولی (F-35A)، برخاستن کوتاه مدت و فرود عمودی (STOVL) (F-35B)، و عملیات حامل (F-35C). سنسورهای پیشرفته و قابلیت های رادار گریز.
—
۸. F-117 Nighthawk
نقش: هواپیمای تهاجمی رادارگریز.
دوره: 1980s تا 2008.
ویژگی ها: اولین هواپیمای عملیاتی با فناوری رادارگریز، طراحی شده برای حملات دقیق.
—
۹. F-2
نقش: جنگنده چند منظوره (به طور مشترک توسط ژاپن و ایالات متحده ساخته شده است).
دوره: از سال 2000 تاکنون.
ویژگی ها: بر اساس طراحی F-16، اما بزرگتر، و برای نقش های دریایی بهینه شده است.
این جنگنده ها چه تفاوت هایی با هم دارند؟
در اینجا مقایسه ای از هواپیماهای سری F با تمرکز بر نقش، طراحی، فناوری و قابلیت های آنها آورده شده است:
—
1. F-4 Phantom II نسبت به سایر جنگنده ها
نقش: چند منظوره (هوا به هوا و هوا به زمین).
عصر: در دهه 1960 معرفی شد و فاقد فناوری پیشرفته اویونیک یا مخفی کاری بود.
تفاوت ها:
سنگین تر و کمتر از جنگنده های جدیدتر قابل مانور است.
برای فرار از رادار یا پرواز با سرعت مافوق صوت طراحی نشده است.
روی موشک متمرکز بود، اما قادر به حمل بمب نیز بود.
—
2. F-14 Tomcat در مقایسه با F-15/F-16
نقش: رهگیر دریایی دوربرد.
دوران: دهه 1970.
تفاوت کلیدی:
مجهز به طراحی بال متحرک برای رهگیری سریع و فرود آهسته بر روی کشتی ها.
رادار پیشرفته برای شلیک موشک های دوربرد (مانند AIM-54 Phoenix).
—
3. F-15 Eagle در مقایسه با F-16 Fighting Falcon
نقش: F-15 (برتری هوایی); F-16 (چند منظوره).
تفاوت ها:
F-15: بزرگتر، سریعتر و با دو موتور برای قدرت بیشتر و ایمنی بهتر.
F-16: کوچکتر، سبک تر، تک موتوره، مانورپذیرتر و مقرون به صرفه تر برای ماموریت های چند منظوره (هوا به هوا و هوا به زمین).
—
4. F/A-18 Hornet در مقایسه با F-16/F-15
نقش: جنگنده چند منظوره مبتنی بر حامل.
تفاوت های کلیدی:
قابلیت حامل: ارابه فرود و قلاب پیشرفته برای عملیات روی کشتی.
بادوام تر، اما مانور کمتری نسبت به F-16.
انعطاف پذیری چند منظوره مشابه F-16، اما برای استفاده دریایی بهینه شده است.
—
5. F-22 Raptor در مقایسه با جنگنده های قدیمی (F-4، F-16، F-15)
نقش: جنگنده برتری هوایی رادارگریز.
تفاوت ها:
اولین جنگنده عملیاتی با فناوری پیشرفته ضد رادار.
قابلیت پرواز پایدار مافوق صوت (سوپرکروز) بدون استفاده از پس سوز.
اویونیک و سنسورهای پیشرفته برای آگاهی بیشتر از محیط زیست.
محدود به برتری هوایی؛ فاقد قابلیت های چند منظوره F-35.
—
6. F-35 Lightning II در مقایسه با F-22/F-16
نقش: جنگنده رادارگریز چند منظوره.
تفاوت ها:
مخفی کاری چند منظوره: بهینه شده برای ماموریت های هوا به هوا و هوا به زمین.
انواع: F-35A (متعارف)، F-35B (پرواز و فرود کوتاه و عمودی)، F-35C (مستقر در کشتی).
همه کاره تر از F-22، اما کمتر در برتری هوایی تخصص دارد.
حسگرها و قابلیت های پیشرفته برای شبکه های میدان نبرد.
—
7. F-117 Nighthawk در مقایسه با F-22/F-35
نقش: هواپیمای تهاجمی رادارگریز.
تفاوت ها:
بر خلاف F-22 یا F-35، صرفاً بر روی حملات دقیق تمرکز می کند.
طراحی اولیه رادارگریزی؛ فاقد چابکی، سرعت یا تطبیق پذیری است.
—
8. F-2 در مقایسه با F-16
نقش: جنگنده چند منظوره (نسخه ژاپنی F-16).
تفاوت ها:
منطقه بال بزرگتر برای بار و برد بیشتر.
برای ماموریت های حمله دریایی (ضد کشتی) بهینه شده است.
الکترونیک پیشرفته متناسب با نیازهای ژاپن.
