از کلاس ششم تا افق‌های روشن آینده؛ داستان پارسا، دانش‌آموز مخترع ایرانی

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، در گوشه ای از سرزمین کهن ایران در شهرستان خاتم استان یزد، نوجوانی با استعداد فوق العاده می درخشد. پارساپور ابراهیمیان دانش آموز پایه ششم نمونه درخشان نسل آینده ساز ایران است که با ذهنی خلاق و دستانی توانا راه اختراع و نوآوری را طی می کند.

پشت این استعداد درخشان، خانواده ای تحصیل کرده و حامی وجود دارد. یک پدر مهندس برق و الکترونیک که در بخش مخابرات کار می کند و یک مادر مهندس کامپیوتر که با درک عمیق از توانایی های فرزندشان، محیطی سرشار از حمایت و تشویق را برای او فراهم کرده اند. لازم به ذکر است پارسا و پدرش با برگزاری کارگاه های الکترونیکی هفتگی برای دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی نیز سعی در گسترش این دانش در بین نسل جدید داشته اند.

از همان سال های اول کودکی بارقه های نبوغ در وجود پارسا نمایان بود. در سن پنج سالگی، در حالی که همسالانش درگیر بازی های معمولی کودکان بودند، دستگاهی ابداعی ساخت تا با استفاده از چراغ تلفن همراه و باتری خورشیدی، پروانه ای را با ال ای دی های رنگی روشن کند. این آغاز راهی بود که امروزه منجر به ایجاد اختراعات پیچیده تر و کاربردی تر شده است.

اطرافیان و آشنایان پارسا را ​​فراتر از سن تقویمی اش می بینند و معتقدند آینده درخشانی در پیش دارد. پدرش با نگاهی واقع بینانه معتقد است در صورت انتخاب راه درست و کسب تجربه در شرکت های الکترونیک و کامپیوتر، خلاقیت پارسا بیشتر می تواند شکوفا شود. مادرش با تاکید بر اهمیت تحصیل در کنار فعالیت‌های نوآورانه، از ویژگی‌های بارز او مانند ذهن پرسشگر، پشتکار و انعطاف‌پذیری می‌گوید.

امروز پارسا با نگاهی عمیق به مشکلات جامعه به دنبال راه حل های بدیع است. طراحی سطل زباله هوشمند او نشان از بلوغ فکری و نگرانی دارد افسردگی این نوجوان نسبت به محیط زیست و سلامت شهری خلاق است. او ثابت کرده است که اختراع تنها ساختن یک وسیله نیست، بلکه پاسخی به نیازهای واقعی جامعه است.

پارسا این مخترع نوجوان با حمایت خانواده حامی و استعداد ذاتی نشان داده است که محدودیت های جغرافیایی و کمبود امکانات نمی تواند مانعی در برابر پیشرفت و شکوفایی استعدادها باشد. او الگویی برای همه نوجوانانی است که رویای نوآوری و اختراع را در سر می پرورانند.

داستان پارسا حکایت امید است; به امید آینده ای روشن در دستان نسل جوان و خلاق ایران. او الگوی همه دانش آموزانی است که رویای نوآوری و اختراع را در سر می پرورانند و پیامش روشن است: «راه موفقیت همیشه تلاش است نه تسلیم شدن».

پارسا برای همه ما یادآور این واقعیت است که استعدادهای درخشان در هر جای این سرزمین می توانند بدرخشند به شرطی که مسیر درست را بیابند و حمایت های لازم را دریافت کنند. باشد که داستان موفقیت او الهام بخش نسلی از مخترعان و مبتکران جوان در ایران باشد. در این راستا با پارساپور ابراهیمیان دانشجوی نخبه و مخترعگفتگویی داشتیم که در ادامه می خوانید:

به گزارش میهن تجارت: چه عاملی شما را به سمت علم و اختراع سوق داد؟

پارسا: علاقه من به فعالیت های فنی و تحقیقاتی به طور طبیعی از دوران کودکی شکل گرفت. در آن زمان ایده های مختلفی در ذهنم جریان داشت به طوری که علاقه زیادی به طراحی و ساخت مدارهای الکترونیکی ساده نشان دادم. هر چیزی که در محیط اطرافم می دیدم با استفاده از بلوک های ساختمانی به طور دقیق شبیه سازی شده بود، به طوری که مخاطب به راحتی می توانست آنچه را که من ساخته بودم شناسایی کند. در زمینه رباتیک بدون دریافت هیچ گونه آموزش رسمی موفق به ساخت انواع ربات از جمله ربات دنبال کننده موضوع، ربات آتش نشان و ربات نقاشی به عنوان اسباب بازی شدم.

به گزارش میهن تجارت: اولین بار چه زمانی به استعداد خاص خود در زمینه اختراع پی بردید؟

پارسا: در سن پنج سالگی دستگاهی طراحی کردم که با استفاده از نور یک تلفن همراه و باتری خورشیدی قادر بود یک پروانه را با LED های رنگی متعدد روشن کند. در زمان شیوع کرونا و برگزاری کلاس های آنلاین به فکر ساخت هولدر موبایل افتادم که به دلیل کاربردی بودن مورد استقبال و تشویق دیگران قرار گرفت. پس از آن، زمانی که ویدئو پروژکتور مدرسه دچار مشکل شد، تصمیم گرفتم نمونه مشابهی را شبیه سازی کنم. این دستگاه که تنها با استفاده از چند آینه، تلفن همراه و لنز ساخته شده بود، قابلیت بزرگنمایی تصویر و ایجاد سینمای خانگی را داشت به طوری که دانش آموزان با اشتیاق به تماشای فیلم های آموزشی می پرداختند. از همان زمان بود که به وجود این استعداد در وجودم پی بردم. بعد، زنگ برای اتاق من زمان نگهدار و با استفاده از چندین رمزگذاری شده استرله» من طراحی کردم، یک مدار برای کنترل دور موتور ساختم و سپس یک مدار حفاظتی برای کارخانه ها طراحی کردم. همچنین با استفاده از آرمیچر موفق به ساخت وسایلی مانند چرخ گوشت و همزن برقی شدم. به نظر من هر وسیله ای در محیط کاستی هایی دارد که با توجه دقیق به جزئیات و رسیدن به نتایج بهتر می توان آن ها را برطرف کرد.

به گزارش میهن تجارت: آیا در مسیر رشد و تکامل خود به عنوان یک مخترع الگویی در خانواده یا اطرافیان خود داشته اید؟

پارسا: پدرم با خلاقیت و نوآوری های متعدد در ساخت وسایل مختلف اولین و تاثیرگذارترین الگوی من در این مسیر بود. علیرغم داشتن ایده های فراوان، موفق به ثبت آنها نشد. در طول مراحل ساخت، وقتی با چالش هایی مواجه می شد، نظرات من را هم می خواست. این مشارکت تدریجی علاقه مرا به این رشته افزایش داد و پدرم را الگوی اصلی من در مسیر مخترع شدن قرار داد.

به گزارش میهن تجارت: مدرسه، معلمان و خانواده چه نقشی در موفقیت شما به عنوان مخترع داشتند؟

پارسا: کارکنان مدرسه به خصوص معلمم خانم فتحی نقش بسزایی در پیشرفت من داشتند. با معرفی استعدادها و توانمندی های من به مسئولان مختلف از جمله شهردار و اعضای شورا فرصت های ارزشمندی را ایجاد کردند. خانواده‌ام علاوه بر تشویق‌های همیشگی، در تهیه لوازم و قطعات مورد نیاز برای ساخت اختراعم نیز حمایت بی‌دریغ انجام دادند، به گونه‌ای که حتی در مواردی که قطعه‌ای در بازار موجود نبود، قطعه مورد نیاز را از طریق خرید یک دستگاه کامل با معرفی من به یک شرکت تخصصی، امکان کسب تجربه و دانش از مهندسان را نیز برایم فراهم کردند.

به گزارش میهن تجارت: چه توصیه ای به دانشجویان علاقه مند به حوزه اختراع و نوآوری دارید؟

پارسا: بسیاری از دانش آموزان در زمینه ایده پردازی و اختراع هوش و استعداد قابل توجهی دارند، اما فرصت کشف و شکوفایی این توانایی ها را نداشته اند. مدارس و خانواده ها وظیفه دارند با ایجاد بستری مناسب جرقه خلاقیت را در ذهن خود روشن کنند تا این استعدادها از بین نرود و در آینده پشیمانی باقی نماند. مسیر اختراع و نوآوری با چالش های فراوانی همراه است و گاه ممکن است انسان را تا سرحد ناامیدی بکشاند، اما پشتکار و پشتکار رمز موفقیت در این راه است. تسلیم شدن در برابر مشکلات به معنای پذیرش شکست است، در حالی که پیروزی از آن کسانی است که در هدف خود ثابت قدم می مانند.

به گزارش میهن تجارت: ایده ساخت اولین اختراع شما چگونه شکل گرفت؟

پارسا: در یک روز گرم تابستانی با پدرم در خیابان قدم می زدم که توجهم به سطل های زباله جلب شد. بوی نامطبوع این سطل ها، تجمع حشرات و سگ های ولگرد در اطراف آنها و تاثیر منفی آنها بر زیبایی و سلامت شهر مرا به فکر طراحی سطل زباله هوشمند انداخت. در طرح پیشنهادی من، این سطل ها دارای ویژگی های پیشرفته ای هستند، از جمله: یک درب تیراندازی هوشمند با تشخیص زباله و باز شدن خودکار، سیستم هشدار پر شدن مخزن، طراحی خاص برای جلوگیری از دسترسی آشغالگیرها به محتویات سطل، تیراندازی جداگانه برای تفکیک انواع زباله و امکان کسب درآمد با بازیافت مواد قابل استفاده مجدد.

به گزارش میهن تجارت: هنگام ساخت این اختراع با چه چالش هایی مواجه شدید و چگونه آنها را مدیریت کردید؟

پارسا: مهمترین مانع، محدودیت منابع مالی بود. ساخت نمونه اولیه به سرمایه ای در حدود 200 میلیون تومان نیاز دارد. علاوه بر این با مشکلاتی مانند عدم دسترسی به امکانات آموزشی در زمینه برنامه نویسی آردوینو و الکترونیک، نبود فروشگاه های تخصصی برای قطعات الکترونیکی و روباتیک، محدودیت دانش فنی در برخی زمینه ها و مشکل در برقراری ارتباط با متخصصین. این محدودیت ها باعث شد نتوانم بسیاری از ایده هایم را اجرا کنم و مهمتر از همه تحمل تمسخر همکلاسی هایم سخت بود. با این حال با سماجت و تمرکز روی هدف به راه خود ادامه دادم.

به گزارش میهن تجارت: تفاوت اختراع شما با نمونه های مشابه چیست؟

پارسا: من معتقدم که یک اختراع موفق باید پاسخگوی نیازهای واقعی جامعه باشد. این طرح فراتر از یک اختراع صرف، راه حلی جامع برای مشکلات مدیریت پسماند شهری ارائه می دهد. امکان سنجی طرح، امکان تولید انبوه و ظرفیت کارآفرینی از جنبه های مهم آن محسوب می شود. علاوه بر این، این سیستم با ایجاد درآمد از طریق بازیافت زباله، مدلی اقتصادی و پایدار برای مدیریت پسماند ارائه می کند.

به گزارش میهن تجارت: آیا از مشاوره و همکاری افراد یا منابع خاصی برای طراحی و ساخت اختراع خود بهره برده اید؟

پارسا: در مراحل مختلف طراحی و ساخت این اختراع، پدرم مشاور و راهنمای اصلی من بوده است. برای توسعه و تکمیل پروژه های آتی نیز تصمیم دارم از تجربیات کارشناسان فنی استفاده کنم و اینترنت را منبع غنی اطلاعات و دانش فنی می دانم.

به گزارش میهن تجارت: برای اختراعات آینده چه برنامه ای دارید و در چه زمینه هایی قصد فعالیت دارید؟

پارسا: هدف اصلی من ایجاد انقلابی در دنیای الکترونیک با اختراعات نوآورانه است و حتی بدون حمایت خارجی، این مسیر را برای کشف توانایی های درونی خود ادامه خواهم داد. تمرکز من روی طراحی سیستم‌های تولید انرژی الکتریکی رایگان، سیستم‌های بازیافت انرژی زباله و ساخت جاروبرقی با موتورهای پیشرفته کم‌صدا و کم مصرف است. با توجه به موقعیت جغرافیایی محل سکونت و وجود باغات پسته وسیع که هر ساله با مشکل سرمازدگی مواجه هستند، قصد دارم به جای سمپاشی مکرر، دستگاه پیشگیری از سرمازدگی محصول و سیستم کنترل الکترونیکی آفات را طراحی کنم. به موفقیت چشمگیری دست یابد.

به گزارش میهن تجارت: اوقات فراغت خود را چگونه می گذرانید و به چه فعالیت هایی مشغول هستید؟

پارسا: با هدف افزایش تجربه و دانش عملی در شرکت های کامپیوتر و الکترونیک کار می کنم و در تعمیرگاه لوازم خانگی با جزئیات فنی قطعات آشنا می شوم. در کنار این فعالیت ها به بازی های فکری و دوچرخه سواری علاقه دارم و در کلاس های زبان انگلیسی شرکت می کنم. همچنین مدارهای مختلفی را با استفاده از قطعات الکترونیکی طراحی و می سازم و با تغییر عناصر الکتریکی به دنبال دستیابی به نتایج بهتر هستم.

به گزارش میهن تجارت: در حوزه علایق فرهنگی و هنری چه آثاری چه کتاب، چه فیلم و چه موسیقی مورد توجه شماست؟

پارسا: علاقه زیادی به مطالعه کتاب های تخصصی در زمینه الکترونیک و رباتیک به خصوص منابع علمی به روز در این زمینه ها دارم. من به طور مرتب مطالب صفحات تخصصی هوافضا را در شبکه های اجتماعی دنبال می کنم، مستند و فیلم های آموزشی در زمینه های فنی و مهندسی تماشا می کنم و موسیقی آرامش بخش را دوست دارم.

به گزارش میهن تجارت: چه عواملی در زندگی شما را خوشحال یا ناراحت می کند؟

پارسا: موفقیت در پروژه های تحقیقاتی و آزمایشگاهی، آشنایی با قطعات الکترونیکی جدید و شناخت سازوکار آنها و مشاهده کاربرد اختراعات و نوآوری ها در خدمت به جامعه، احساس رضایت و خرسندی را در من ایجاد می کند. از طرفی فقدان مشاوران متخصص و متخصص برای هدایت تحقیقات، محدودیت های مالی برای پیشبرد پروژه ها و بی توجهی مسئولان به ایده های نوآورانه و عدم حمایت از ثبت اختراع باعث دلسردی و ناامیدی من می شود.