میکروپلاستیک‌ها در طبیعت بکر / چگونه تجهیزات کوهنوردی محیط زیست را تهدید می‌کنند؟

در آخرین تحقیقات علمی در نیویورک ، دانشمندان هشدار داده اند که حتی دوستداران طبیعت ناخواسته به آن آسیب می رسانند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که کفش های کوهنوردی ، لباس های ضد آب و تجهیزات مصنوعی در فضای باز یکی از پنهان ترین منابع آلودگی میکروپلاستیک در اکوسیستم های طبیعی و بکر است.

این مطالعه که توسط تیمی از محققان دانشگاه Siccard Hart و Adirondack Hamlet تا موسسه هوتس انجام شده است ، حضور ریزگردها را در چندین دریاچه کوه Addandak در شمال نیویورک بررسی کرد. نتایج شگفت انگیز بود: در دریاچه هایی که کوهنوردان زیاد بودند ، سطح آلودگی 5 برابر بیشتر از دور و بدون ترافیک انسانی بود.

دریاچه های بکر در زیر پای انسان آلوده شده اند

دریاچه های مورد مطالعه شامل “اشکهای ابری” و “لیس تایر” در ارتفاع حدود 2 متر از سطح دریا است. این مناطق بخشی از مسیرهای کوهنوردی محبوب در کوههای آدنداک است و سالانه ده ها هزار بازدید کننده دارد.

در مقابل ، دریاچه ماس پاند ، که شبیه به همان فاصله است اما در یک دور کاملاً دور از ترافیک انسان ، تقریباً بدون تأثیر انسانی باقی مانده است.
نتایج نمونه برداری نشان داد:

• در دریاچه دریاچه دریاچه ، سطح میکروپلاستی حدود 2.5 ذرات در میلی لیتر (میلی لیتر) بود.
• در پند خزه ، تنها 2.5 ذرات در هر میلی لیتر مشخص شد.

این سود سهام نشان می دهد که ترافیک کوهنوردان عامل اصلی ورود این ذرات به محیط است.

کفش و لباس مصنوعی ؛ عامل آلودگی پنهان

به گفته تیم کیز ، دانشمند و سرپرست تحقیق ، سازندگان مواد کفش و لباس لباس کوهنوردی نقش اساسی در آلودگی دارند. وی افزود: “کفش های پیاده روی نرم کفی ، مانند لاستیک های اتومبیل ، توسط اصطکاک با ذرات میکروسکوپی سنگ و خاک از هم جدا می شوند.” این ذرات در هوا پخش می شوند و در نهایت وارد آب دریاچه می شوند.

علاوه بر کفش ، لباس ضد آب ، شیشه جلو و کوله پشتی های ساخته شده از الیاف مصنوعی ، آنها همچنین ذرات ریز را به مرور زمان آزاد می کنند. این مواد با باد و بارش به آب سطحی منتقل می شوند و در طولانی مدت در اکوسیستم های کوهستانی جمع می شوند.

خطرات میکروپلاست برای انسان و محیط زیست

میکروپلاستیک ها ذرات پلیمری کوچکی هستند که به طور عمدی به محصولات مصرفی مانند مواد آرایشی و مواد شوینده اضافه می شوند یا با تجزیه پلاستیک های بزرگتر مانند بطری ، پوشاک و لاستیک ایجاد می شوند.
براساس داده های علمی ، تاکنون بیش از 6000 نوع ترکیب شیمیایی پلاستیکی مشخص شده است که بسیاری از آنها شامل موادی مانند BPA ، فتالات و PFA هستند. موادی که محققان می گویند می توانند به هورمون ها ، ریه ها و سیستم عصبی آسیب برساند.

مطالعات جهانی همچنین نشان داده است که اکنون میکروپلاست ها در ابرها ، باران و حتی بدن انسان یافت می شوند و قادر به عبور از سد جفت و مغز هستند. از طرف دیگر ، تحقیقات مرتبط پیوند مستقیم بین قرار گرفتن در معرض این ذرات و التهاب مزمن ریوی و سرطان ریه را تأیید کرده است.

تغییر نگاه به تجهیزات پوشاک و کوهنوردی

به گفته سامی رومانیک ، یک محقق غیرانتفاعی در کارگروه محیط زیست ، که در این مطالعه کمک نکرد ، روش این مطالعه “کاملاً علمی و استدلال” بود. سامی می گوید: “داده ها به وضوح نشان می دهد که آلودگی میکروپلاستیک در مناطق کوهستانی بکر وارد می شود ، نه از منابع صنعتی بلکه از طریق فعالیت های انسانی به ظاهر بی ضرر مانند پیاده روی و کوهنوردی.”

نویسندگان تحقیقاتی تأکید کرده اند که نتایج این مطالعه باید زنگ خطر جدی برای صنعت پوشاک و تجهیزات ورزشی باشد. به گفته آنها ، شرکت های تولیدی باید به طراحی محصولاتی که میکروپلاستیک کمتری آزاد می کنند ، بروند.

از طرف دیگر ، خود کوهنوردان نیز می توانند در کاهش آلودگی نقش داشته باشند. به عنوان مثال ، با انتخاب کفش های کفی محکم تر و بادوام ، استفاده از الیاف طبیعی مانند پشم یا پنبه به جای مواد مصنوعی و شستشوی لباس فنی کمتر برای جلوگیری از انتشار الیاف پلاستیکی ریز.

انسان ، منبع پنهان آلودگی در قلب طبیعت

این مطالعه نشان می دهد که حتی در دورافتاده ترین قسمت های زمین اثرات تمدن مدرن نیز وجود دارد. کوهنوردانی که به کوه و جنگل می روند تا طبیعت را لمس کنند ، ناخواسته بخشی از آلودگی را حمل می کنند.

پیام اصلی تحقیق واضح است: اگر ما می خواهیم از محیط زیست محافظت کنیم ، باید از کوچکترین جزئیات رفتار روزانه خود ، از کفش گرفته تا لباس آگاه تر انتخاب کنیم. فقط در این صورت آن طبیعت بکر واقعاً بکر باقی خواهد ماند.