کل فیلم مخصوصا صحنه های مهمش پر از شوک است. یعنی تعلیق و تعلیقی وجود ندارد. وقتی آدم بلد نباشد فیلم درست بسازد به جای تعلیق شوک به جا می گذارد.
فیلم پدرخوانده که اولین قسمت از سه گانه پدرخوانده فرانسیس فورد کاپولا کارگردان مشهور آمریکایی است که بر اساس داستانی به قلم ماریو پوزو در سال 1972 نوشته شده است، دل سینمادوستان را به تسخیر خود درآورد و چند دهه است که یکی از فیلم های مورد علاقه اکثر سینمادوستان بوده است. به تازگی مسعود فراستی منتقد معروف کشورمان در گفت وگو با همشهری نقد جالبی از این فیلم بیان کرده است که به نوع کارگردانی کاپولا می پردازد:
“به نظر من “پدر خوانده” فیلم بدی است حالا دلیل بد بودنش را به شما می گویم، کل فیلم به خصوص صحنه های مهمش پر از شوک است، یعنی تعلیق و تعلیق در کار نیست، وقتی آدم بلد نیست فیلم را درست بسازد به جای تعلیق شوک را ترک می کند.
جای دوربین هم خوب نیست، به آسمان می رود و از بالا فیلم می گیرد که به نظر من شخصیت را تحقیر می کند. چون کاپولا دوربین را نمی شناسد. نکته منفی دیگر این است که در قسمت دیگری از فیلم کار غیرانسانی انجام می دهند، به گونه ای که می خواهند با گذاشتن سر اسب، کسی را بترسانند که این کار زشت است.
دوربین چه کار می کند؟ جیغ و فریاد آن شخص چگونه صاحب اسب را نشان می دهد؟
در قسمت دیگری از فیلم، پاچینو قرار است به رستورانی برود و یک نفر را در آنجا بکشد و او اسلحه ندارد، پس او را جستجو می کنند. به توالت رستوران می رود و در سیفون دنبال اسلحه می گردد و آن را پیدا می کند و برمی گردد که میزانسن ها در این سکانس هم خیلی بد است.»
