این تابلو تبلییغاتی شهرداری چقدر برای مردم تهران آب خورده؟/ قرارداد ۵۰۰۰میلیاردتومانی با صداوسیما

ناصر امانی یکی از اعضای شورای شهر تهران از قرارداد نامحدود و ارقام بسیار سنگین برای تبلیغات شهرداری تهران در تلویزیون خبر داد.

به گزارش دیده بان ایران، وی ضمن تایید وجود ردیف های قابل توجه بودجه برای اطلاع رسانی، از نحوه هزینه کرد و اغراق در تبلیغات جاری مدیریت شهری انتقاد کرد.

وی گفت: در زمان تصویب بودجه 1404 ردیف هایی را در قسمت اطلاعات برای شهرداری پیش بینی کردیم و تبصره ای برای قرارداد شهرداری و سازمان صدا و سیما به آن اضافه شد که پایانی ندارد.

به نظر من بر اساس آن تبصره و با استفاده از ظرفیت آن تبصره، شهرداری می تواند اطلاعات زیادی را از طریق صدا و سیما ارائه کند. اطلاعاتی که من بر اساس شنیده هایم در مورد قرارداد 5 هزار میلیارد تومانی شهرداری و سازمان صدا و سیما است.

«تهران دوست داشتنی» یکی از پروژه های تبلیغاتی شهرداری است. اعتبار 5 هزار میلیارد تومانی برای تمام تبلیغاتی است که شهرداری با صدا و سیما قرارداد بسته و این هم بخشی از آن است.

هیچ اشکالی در تبلیغات وجود ندارد، اما به شرطی که درست باشد. یعنی اگر کارهای انجام شده را که مردم لمس می کنند گزارش و اطلاع رسانی کنیم خوب است. اما در تبلیغات این دوره مدیریت شهری تهران اغراق های زیادی دیده ایم.

هزینه های تبلیغات شهری به یکی از موضوعات بحث برانگیز در دوران مدیریت علیرضا زاکانی بر شهرداری تهران تبدیل شده است. تبلیغاتی که در این مدت به اجرا درآمده است به میزان قابل توجهی با واقعیت های جامعه مغایرت دارد و گاه حتی سلامت و امنیت شهروندان را تحت تاثیر قرار داده است.

به عنوان مثال برخی از تبلیغات محیطی شهرداری حاوی پیام هایی مانند «شهرداری از تهران تا شانگهای آسفالت کرده است» است که نه تنها واقعیت عملیاتی و اجرایی مدیریت شهری را بازتاب نمی دهد، بلکه باعث ایجاد تصویری اغراق آمیز و غیرواقعی از عملکرد شهرداری می شود. یک نمونه عینی از تأثیر منفی تبلیغات بر شهروندان در اکتبر 1402 رخ داد. زمانی که شهرداری از بادکنک برای تبلیغات محیطی استفاده کرد. این اقدام منجر به حادثه ای شد که در آن 6 پسر 10 تا 13 ساله در محله چیتگر در آتش سوختند و تفریح ​​و خوش گذرانی آنها تلخ شد.

با نزدیک شدن به زمان انتخابات شورای شهر تهران، تبلیغات محیطی شهرداری شکل پیچیده و گسترده تری به خود گرفته است. این موضوع با واکنش برخی از اعضای منتقد شورای شهر همراه شده است. از جمله، مهدی آخراریان، یکی از اعضای منتقد زاکانی در شورای شهر تهران، این شیوه مدیریت تبلیغات را نوعی «حکومت نمایشی» توصیف کرد و گفت: «مدیریت تبلیغاتی به عنوان «حکومت نمایشی» است. حکومتی که در آن نمایش، تبلیغات پر زرق و برق و بیانیه های نمایشی جایگزین کارایی واقعی و حل مشکلات اساسی شهری می شود.

از دیدگاه وی، «شهرداری تهران در حال حاضر به جای تمرکز بر حل مسائل ساختاری و مدیریت عملیاتی شهر، بر مدیریت افکار عمومی و ایجاد تصویر مطلوب از عملکرد خود تمرکز دارد». همچنین برخی از اعضای شورای شهر به موضوع «بدهکاران» یا افرادی که از شهرداری تهران پول می گیرند و در فضای مجازی به منتقدان شهرداری حمله می کنند، اشاره کرده اند.

این افراد اخیرا برخی از اعضای شورای شهر به ویژه نرجس سلیمانی را هدف قرار داده و سعی در خنثی کردن انتقادات تند وی از مدیریت شهری داشته اند.

به گفته کارشناسان و اعضای منتقد شورای شهر، هزینه‌های تبلیغاتی شهرداری تهران در این مدت می‌توانست صرف بهبود شرایط خدمات شهری در حوزه‌هایی مانند حمل‌ونقل عمومی، نگهداری شهری، ساماندهی بافت فرسوده و توسعه فضاهای عمومی شود تا اثرات ملموس و پایداری بر کیفیت زندگی شهروندان داشته باشد.

البته این شکل از تبلیغات شهری تبعات اجتماعی و سیاسی دارد. در واقع تبلیغات شهری در دوره مدیریت کنونی شهرداری تهران، فراتر از ابزار اطلاع رسانی، به نمادی از سیاست های مدیریتی و تمرکز بر بزرگنمایی اقدامات کوچک تبدیل شده است.

قرارداد رادیویی با شهرداری پایانی ندارد

در همین رابطه ناصر امانی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران، درباره تبلیغات شهرداری در دوره کنونی مدیریت شهری گفت: تبلیغات اشکالی ندارد اما منوط به همسو بودن با واقعیت است. یعنی اگر کارهای انجام شده را که مردم لمس می کنند گزارش و اطلاع رسانی کنیم خوب است. امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری بارها فرموده اند که کارهایی که انجام می دهید را رسانه ای کنید، اما تاکید شده است کارهایی که واقعا انجام شده است را علنی کنید. مشکل اینجاست که در تبلیغات شهرداری گاهی بزرگنمایی می شود و کارهایی که انجام شده بزرگنمایی می شود و در ذهن مردم سوال ایجاد می کند یا گاهی کارهای انجام نشده را تبلیغ می کنیم.

این یک معضل است و در سطح شهر شاهد چنین تبلیغاتی هستیم و حتی گمان می رود در تبلیغات شهرداری مقداری انصراف وجود دارد. گاهی اوقات از قول هایی که قرار است عملی شود از قبل اطلاع رسانی می کنیم که مغایر با اصول تبلیغات و اطلاع رسانی صحیح است. این روش تبلیغاتی باعث می شود افراد نسبت به کار انجام شده دچار تردید شوند».

وی در پاسخ به این سوال که ردیف بودجه تبلیغاتی شهرداری چقدر است، گفت: در زمان تصویب بودجه 1404 ردیف هایی را در معاونت اطلاع رسانی برای شهرداری پیش بینی کردیم و تبصره ای برای قرارداد شهرداری و سازمان صدا و سیما به آن اضافه شد که پایانی ندارد و به نظر من بر اساس آن تبصره و با استفاده از ظرفیت صداوسیما می توان از طریق آن اطلاعات و اطلاعات زیادی را در اختیار شهرداری قرار داد. در مورد قرارداد 5 هزار میلیارد تومانی شهرداری و سازمان صدا و سیما شنیده ام و البته مطمئن نیستم که در هر صورت اگر مشکلی باشد، تصویب این مصوبه به عهده ماست.

عضو شورای شهر تهران در پاسخ به این سوال که آیا در زمان تصویب بودجه متوجه این موضوع نشدید، گفت: ما در آن زمان متوجه این ردیف بودجه شدیم و بحث های زیادی شد و اخیراً این تبصره را اصلاح کرده ایم اما به قانون فوق استناد کردند که این مجوز به شهرداری تهران داده شده و دست شهرداری در حوزه اطلاع رسانی و تبلیغات باز گذاشته شده است. اطلاعات شهرداری دوچندان است.

شهرداری در بودجه اطلاعاتی پول قابل توجهی دارد

یکی از اعضای کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در پاسخ به این سوال که به غیر از قرارداد شهرداری با صدا و سیما چه ردیف های دیگری برای تبلیغات در بودجه مدیریت شهری وجود دارد، گفت: تعداد این ردیف ها را به خاطر ندارم اما شهرداری تهران در ردیف های بودجه اطلاعاتی پول قابل توجهی دارد.

وی با تاکید مجدد بر اینکه اصل تبلیغات و صرف هزینه برای تبلیغات اشکالی ندارد، افزود: مشکل در نحوه و کیفیت اطلاع رسانی است.

امانی با اشاره به اینکه «تهران دوست داشتنی» یکی از پروژه های تبلیغاتی شهرداری است، گفت: اعتبار برای تمامی تبلیغاتی که شهرداری با صدا و سیما قرارداد بسته است، 5 هزار میلیارد تومان است.

اگر به اندازه کافی داشته باشیم سال آینده بودجه تبلیغات شهرداری را کاهش می دهیم

یکی از اعضای کمیسیون برنامه و بودجه شهرداری تهران در پاسخ به این سوال که چرا این پول برای بهبود پاکیزگی و شرایط شهر هزینه نشده است، گفت: قبول دارم که قطعاً تعادلی وجود ندارد و این تقصیر به عهده ما (شورای شهر تهران) است، یعنی باید بین اعتبارات حوزه های مختلف شهرداری تعادل ایجاد می کردیم، از یک طرف، ردیفی را که شهرداری به هر اطلاعاتی اضافه می کند، اضافه می کنیم. بر اساس آن تبصره مصوب شورای شهر قطعا فاقد تعادل و تناسب است و قطعاً نتیجه مناسبی ندارد.

وی با اشاره به بودجه 1405 شهرداری تهران افزود: قطعا در بررسی بودجه سال آینده این موضوع را مورد بازنگری قرار خواهیم داد، ابتدا می خواهیم گزارشی از عملکرد شهرداری در این زمینه ارائه شود تا مشخص شود این عدد صحیح است یا خیر، اگر این قرارداد وجود داشته باشد قطعا در بودجه سال 1405 برای اصلاح آن تلاش خواهیم کرد، البته اگر قوی باشیم.

ادارات مختلف شهرداری قبل از ارائه طرحی خاص، بودجه تحقیقاتی دریافت می کنند

نکته قابل توجه دیگر وجود ردیف هایی با هویت نامعلوم در بودجه سنواتی شهرداری تهران است که صرفاً عنوان است و پس از وقوع آن، واقعیت آن مشخص خواهد شد. مثلا شنیده شده حراست شهرداری برای مطالعات بودجه دریافت کرده است.

امانی در پاسخ به این سوال که چرا باید چنین ردیف هایی در بودجه شهرداری وجود داشته باشد، گفت: هر ساله در شورای شهر تهران (در دوره های گذشته نیز اینگونه بوده) بودجه تحقیقات و مطالعات جهانی تصویب می شد اما باید طرح های پژوهشی ظرف سه ماه به شورای شهر می آمد و پس از تصویب به مرکز مطالعات برمی گشت. بودجه های پژوهشی فقط مختص این دوره نیست و دوره گذشته نیز این گونه بوده است. یک عدد جهانی تصویب می شود و سپس طرح های پژوهشی تعریف و به شورای شهر ارائه می شود. دلیلش هم این است که در حوزه تحقیقاتی یک ردیف است اما بعد از آن برنامه ها مشخص می شود».

وی در پاسخ به این سوال که وقتی شهرداری تهران پژوهشگاه دارد چرا در سایر بخش های شهرداری قرارداد پژوهشی یا مطالعاتی منعقد می شود، گفت: مشکل این است که بودجه در حوزه پژوهش و پژوهش در سطح جهانی تصویب می شود و برنامه های خرد در حوزه پژوهش به بعد از تصویب بودجه موکول می شود. چون شورای شهر تهران چندان به این موارد توجه نمی کند و پیگیری نمی کند، شاهد این اتفاقات هستیم. البته این اتفاقات نه تنها در یک حوزه، بلکه در بخش‌های مختلف رخ می‌دهد».