ماجرا از این قرار است که در اواخر دهه 40، مسئولان کشور تصمیم گرفتند کاخ سعد آباد و اطراف آن را گازدار کنند تا جامعه درباری زودتر از مردم عادی از نعمت گاز بهره مند شوند.
به گزارش همشهری آنلاین، گازرسانی به کاخ سعد آباد با همه محاسن و محاسن آن نیز یک ریسک بالقوه محسوب می شد، زیرا در آن زمان عملیات گازرسانی در هیچ نقطه ای از تهران انجام نشده بود و این طرح آزمایشی را پس نداده بود. . بنابراین نازی آباد که نزدیک به پالایشگاه نفت تهران بود، به گزینه اصلی طرح گازرسانی به محلات پایتخت تبدیل شد.
ماجرای گازرسانی به نازی آباد به اینجا ختم نمی شود. رضا عنبرداری یکی از اهالی قدیمی نازی آباد می گوید: اولین بار در سال 1349 گاز وارد نازی آباد شد اما مردم عادی که بلد نبودند از گاز شهری استفاده کنند به شدت از این اتفاق می ترسیدند و شایعه شد که اگر گاز به نازی آباد برسد انفجار مهیبی در این محله رخ خواهد داد که کارشناسان شرکت گاز هر روز به محله نازی آباد رفته و روش صحیح و اصولی استفاده از اجاق گاز و گاز را به اهالی آموزش می دهند. خطرات روزهای اول گازرسانی به محلات پایتخت را به حداقل برسانید.
قبل از شروع عملیات گازرسانی به نازی آباد عده ای بر این باور بودند که پس از وصل شدن گاز ممکن است محله به آتش کشیده شود و به همین دلیل دولت برنامه ریزی های دقیقی تهیه کرد تا ترس و دلهره مردم به حداقل برسد. عنبرداری می گوید: در روزی که قرار بود برای اولین بار شعله گاز در نازی آباد روشن شود، مهمانان ویژه ای از مسئولان لشکری و کشوری به این محله رفتند و مدیران شهری با توزیع شیرینی و هدایایی از قبیل شیر خشک و چای در بین این محله اقدام کردند. مردم در هر صورت ماموریت گازرسانی به نازی آباد با انواع تزفندها انجام شد.
بعد از نازی آباد گاز به محله 13 آبان در منطقه شهرری رسید و حادثه ای رخ نداد. دولت و به عبارتی درباریان که از سلامت گازرسانی مطمئن بودند، ناگهان تمام امکانات را به بالای شهر منتقل می کنند تا سرانجام گاز به کاخ سعدآباد برسد و شاه و درباریان در سلامت باشند. از سرمای زمستان ترس شاه و درباریان از آتش سوزی در کاخ سعد آباد، نازی آباد را به اولین محله گازدار تهران تبدیل کرد و ساکنان این محله نزدیک به دو دهه زودتر از سایر مناطق تهران از گاز بهره مند شدند.
