رئیس سازمان سینمایی کشور از راه اندازی «گروه سینمایی فرهنگ» به منظور حمایت همه جانبه و منظم از اکران فیلم های فرهنگی در سراسر کشور خبر داد. محمد خزایی در توضیح و توجیه این ایده گفت: ایجاد گروه سینمایی فرهنگ پاسخی به یک نیاز چند ساله در عرصه اکران فیلم است که خلأ آن کاملا احساس می شود و پیش بینی می شود با تاسیس این گروه سینمایی رضایت خانواده سینما و مخاطبان این گونه آثار را در اقصی نقاط کشور جلب می کند.
به گزارش هم میهن، این در حالی است که گروه سینمایی هنر و تجربه با همین اهداف و رویکردها راه اندازی شد و اکنون 10 سال از آن می گذرد. سینمایی که به دلیل گسترش کشمکش ها و رقابت های جناحی، سایه سیاست آنچنان بر سرش سنگینی کرد که آنطور که باید و شاید نتوانست به ثمر بنشیند و اکنون برای ادامه خود به دیگر نهادها و مراکز سینمایی منتقل شده است. وجود تحت آن به عنوان یک واحد اداری. .
خزاعی با بیان اینکه یکی از مشکلات فیلم های فرهنگی اکران پراکنده، کم پیشروی و بی رویه این آثار بوده است، گفت: با برنامه ریزی های انجام شده مقرر شد زمان اکران آثار فرهنگی منظم، شفاف، منظم باشد. و مستمر است تا مخاطبان این نوع آثار بتوانند در هر روز هفته به آن دسترسی داشته باشند و به تماشای آن بنشینند. ساعت 22:00 به عبارتی فیلم منتخب گروه سینمایی فرهنگ طبق جدول زمانی مشخص در سالن های منتخب اکران می شود و بلیت فروشی به دو صورت آنلاین و حضوری انجام می شود.
این در حالی است که گروه سینمایی هنر و تجربه یک دهه است که نتوانسته این مشکلات را حل کند، چه مخاطبان و علاقه مندان به این ژانر سینمایی، چه صاحبان آثار، فیلمسازان و تهیه کنندگانی که فیلم هایشان در جدول زمانی هنر قرار دارد. و گروه تجربه، همیشه به اکران های بی برنامه و پراکنده در این گروه سینمایی اعتراض کردند.
حال سوال از رئیس سازمان سینمایی این است که اگر قرار است طرح و ایده جدیدی را راه اندازی کنیم چرا یک ایده اجرا شده را تکرار می کنیم و چرخ را دوباره اختراع می کنیم؟ اگر قرار باشد فیلم ها و آثار هنری و فرهنگی خاصی را در یک گروه سینمایی متفاوت و مجزا اکران کنیم، پس گروه هنر و تجربه برای چیست و چه ضرورتی دارد؟
آیا بودجه ای که قرار است صرف راه اندازی یک طرح آزموده شده شود، بهتر نیست برای تقویت و توسعه آن صرف همان گروه هنر و تجربه شود؟ آیا بهتر نیست به جای ریل گذاری ریل های جدید، ریل های قدیمی و آسیب دیده و زنگ زده را تعمیر کنیم تا قطار سینما با آرامش بیشتری به جلو حرکت کند؟ از طرفی وقتی جریان اصلی یعنی سینمای بدنه لاغر و لاغر شده و در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است، چه نیازی به بازکردن مغازه جدیدی در بازار این سینمای کساد است؟ صرف نظر از این محاسبه هزینه و فایده، آیا راه اندازی گروه جدیدی به نام «سینمای فرهنگی» با توجه به وجود گروه هنر و تجربه با همین اهداف و تشکیلات، کار موازی بی حاصلی نیست؟
به نظر می رسد محمد خزایی می خواهد یک گروه سینمایی جدید راه اندازی کند و نام خود را مانند حجت الله ایوبی که در زمان ریاست سازمان سینمایی گروه هنر و تجربه را راه اندازی کرده بود، ثبت کند. البته با توجه به اینکه در اواخر دوره دولت سیزدهم هستیم، بعید نیست خزایی این گروه سینمایی را راه اندازی کند تا بعد از تصدی سازمان سینمایی، میز آماده مدیریت داشته باشد.
مطرح شدن این طرح در این زمان و پس از درگذشت رئیس دولت سیزدهم که ناگزیر و زودهنگام دوران جدیدی از زندگی سیاسی را رقم زد، به این معنا نیست که تأسیس چنین گروهی بیش از پیش پایه و اساس نیست. برای ایجاد مشاغل و موقعیت های جدید برای دوران پسا دولت. چند ماهه شروع میشه؟
چرا پیش از این و در سه سال اخیر نیاز به سینمای فرهنگی برای مخاطبان خاص به ذهن رئیس سازمان سینمایی خطور نکرده است؟ اما راه اندازی گروه سینمایی در شرایط کنونی که نه تنها سینمای فرهنگی و هنری جریان اصلی سینما دچار بحران شده است، مرا به یاد چیزی نمی اندازد جز این که می گویند ناهار و شام چیزی نیست، خورشید در لگن است.
