رضا ژاله که از سازندگان مشهور ایران است، گفت که شب های زیادی را در کارگاه خود با محمدرضا شجریان گذرانده و هر کدام از سازهای بدیع خود صحبت کرده و به تبادل نظر پرداخته اند. این آشنایی از طریق مجید درخشانی (آهنگساز و نوازنده تار و سه تار) صورت گرفت.
به گزارش ایسنا، ژاله از آشنایی شجریان و خود اینگونه روایت کرد: زمانی که آقای درخشانی و استاد شجریان کنسرت برگزار می کردند، آقای درخشانی به من ساز سفارش داد و وقتی آن را به ایشان تحویل دادم، گفتم که استفاده کن. این ساز با خیال راحت وسط اجرا نیازی به کوک ندارد، استاد شجریان به این ساز دست نزده است آقای درخشانی هم گفتند که رضا ژاله.
استاد شجریان هم گفت پس بریم سراغش. آقای درخشانی هم کارهای بدیع من را دیده بود و برای استاد شجریان تعریف کرده بود. با من تماس گرفت و گفت: ژاله جان، اشکالی ندارد که با آقای شجریان به کارگاه شما بیاییم؟ گفتم نه استاد جان چه اشکالی داره باعث افتخار من هستی.
خلاصه چند روزی گذشت که با نوازندگان گروه به کارگاه من آمدند. برخی از سازهای ابداعی من و سازهای دیگر روی زمین بود که نوازندگان می نواختند و معلم آنها را دوست داشت. این اتفاق درب استاد را به کارگاه من باز کرد و شب های زیادی پیش من می آمد و گاه در مورد سازهایی که می ساخت نظر من را می خواست. او مردی کنجکاو بود، دلش برای موسیقی ایرانی می سوخت و سازهای زیادی می ساخت، اما عمر به او اجازه ادامه این راه را نداد.
برای کاری که کردم خیلی متاسفم! استاد شجریان یک شب دسته چکش را بیرون آورد و گفت: ژاله اینقدر زحمت کشیدی، چقدر برایت بنویسم؟ گفتم: استاد جان چقدر برات بنویسم؟ گفت: چرا برای من می نویسی؟ گفتم: چه شب هایی که تا صبح در این کارگاه چکش می زدم و بدون اینکه از شنیدن صدای تو خسته شوم به کارم ادامه می دادم. اما ای کاش می گفتم استاد یک ریال بنویس و آن برگه چک را به یادگار نگه می داشتم. می گویند وقتی پیکاسو به رستوران می رفت به جای پول نقد چکی به رستوران می داد اما چک هایش هرگز برای وصول به بانک نمی رفت و دست خطش را به عنوان یادگاری نگه می داشتند.
