مادربزرگ تا 78 سالگی به برس دست نزده بود. در آن زمان مانند سایر زنان روستایی هم سن و سال خود به کارهایی مانند گلدوزی و مربا می پرداخت. اما وقتی به آرتروز مبتلا شد و دیگر قادر به گلدوزی نبود، به پیشنهاد خواهرش به نقاشی روی آورد. این لحظه مهمی در تاریخ هنر آمریکا بود.
به گزارش فرادید، آنا ماری رابرتسون موزس معروف به «مادبزرگ موسی» اهل گرینویچ نیویورک بود. او که در خانواده ای کشاورز بزرگ شده بود، بیشتر دوران جوانی خود را به عنوان خدمتکار گذراند و در کارهایی مانند جارو کردن و آشپزی به همسایه ها و اقوام کمک می کرد. در 27 سالگی با توماس سالمون موزس ازدواج کرد و ده فرزند به دنیا آورد.
آرتروز او در سن 76 سالگی شروع شد و وقتی بدتر شد، انجام کارهای عادی، به ویژه فعالیت هایی مانند سوزن دوزی را برای او دشوار می کرد. دو سال بعد بود که پیشنهاد خواهرش او را به راه دیگری رساند. مادربزرگ ابتدا فقط برای خودش نقاشی می کشید، اما بعد از مدتی تعدادی از نقاشی هایش را به همراه میوه ها و مرباهای مزرعه اش به یک فروشگاه محلی فرستاد.
نقاشی های او در آن زمان طبیعتاً بسیار ارزان بودند، اما یک چیز همه چیز را تغییر داد. پس از اینکه یک داروخانه محلی تعدادی از نقاشی ها را خرید و آنها را روی دیوار گذاشت، به طور تصادفی چشم یک کلکسیونر آثار هنری ساکن نیویورک را جلب کرد.
لویی کالدور کلکسیونری بود که با دیدن تابلوها بلافاصله متوجه شد که به طور تصادفی با گنجی روبرو شده است. او تعدادی از تابلوها را خرید و به نیویورک رفت. نمایشگاه نقاشی در نیویورک آغاز شهرت جهانی مادربزرگ بود. مردم هنردوست با دیدن نقاشی های مادربزرگ غرق سادگی و صمیمیت آنها شدند. گویی این نقاشی ها تمام خاطرات کودکی، دلتنگی و خاطرات خوب گذشته را برایشان زنده کرد.
رنگ‌آمیزی و سبک کودکانه و شاد نقاشی‌ها، همراه با مضامین روستایی آنها که خاطره جمعی مردم آمریکا را تداعی می‌کرد، خیلی زود مادربزرگ را به یک چهره ملی تبدیل کرد. گویی مادربزرگ کسی بود که با قلم مو اعماق روح مردم کشورش را لمس کرد و آنها را به روزهای شاد و بی دغدغه گذشته برد.
در سال 1953، زمانی که مادربزرگ 93 ساله بود، مجله تایم عکس او را روی جلد خود چاپ کرد. اکنون نقاشی های مادربزرگ به مهم ترین گالری های آمریکا و حتی به کاخ سفید راه یافته بود. کارت پستال ها و تمبرها با نقاشی های مادربزرگش تزئین شده بود و تقریباً همه در آمریکا او را می شناختند. طبیعتا قیمت آثار ننه موسی نیز در کنار شهرت او افزایش یافت. در سال 2006، 45 سال پس از مرگ مادربزرگش، یکی از نقاشی های او به قیمت 1200000 دلار فروخته شد.
مادربزرگ موسی اغلب از خاطرات شخصی خود برای خلق صحنه های جذاب زندگی روستایی الهام می گرفت. او یک بار گفت: ایده ای به ذهنم می رسد و شروع به نقاشی می کنم، بعد همه چیز را فراموش می کنم، به جز اینکه چگونه زندگی می کردیم، سعی می کنم آنچه را که به یاد دارم نقاشی کنم تا مردم بدانند ما چگونه زندگی کردیم.
بسیاری از آثار او مانند «ساخت کره سیب» (1947) و «کدو تنبل» (1959) فعالیت های کشاورزی را به تصویر می کشد، در حالی که برخی دیگر مانند «سوار شاد» (1953) لحظات شادی و بازی در زندگی روستایی را به تصویر می کشد. . نشان می دهد
موسی در طول فعالیت خود حدود 1500 اثر هنری خلق کرد. نقاشی های او هنوز هم امروزه محبوب هستند و تصویری از گذشته روستایی آمریکا را به تصویر می کشند. زمانی رئیس جمهور ایالات متحده، جان اف کندی، مادربزرگ موسی را به عنوان “یک شخصیت محبوب در زندگی آمریکایی” توصیف کرد.
حضور او در عرصه هنر ثابت کرد که خلاقیت در هر سنی می تواند شکوفا شود. نقاشی های مادربزرگ موسی علی رغم عدم آموزش و تجربه، گرما و جذابیتی دارد که دل بسیاری را تسخیر کرده است.
میراث هنری موسی همچنان منبع الهام هنرمندان و هنردوستان است. آثار او در نمایشگاه‌هایی به نمایش گذاشته شده است و در گالری‌ها و موزه‌های متعددی در سراسر جهان قرار دارد. زندگی و کار موسی گواهی بر قدرت پایدار اراده، اشتیاق و تعهد است. داستان او یادآور این است که برای پیروی از خواسته های قلبی ما هیچ وقت دیر نیست.
