خسرو شکیبایی نامی ماندگار در سینمای ایران است، اما شاید بتوان او را از اولین بازیگرانی دانست که پای خود را به موسیقی باز کرد و با خواندن اشعار شاعران برجسته، ردپایی محکم در تاریخ موسیقی ایران به جای گذاشت.
همه او را به عنوان یک بازیگر می شناختند، بازیگری که شعر و موسیقی در نقش هایش جاری بود. مثل نقش هایش در فیلم هامون و پری و آشناتر از همه سریال خانه سبز که با دیالوگ های انگیزشی اش برای همه اقشار جامعه به ارمغان آورد.
شاید تا آن زمان مردم بیشتر قرائت اشعار شاعران را همراه با موسیقی به سبک برنامه گل می شنیدند، اما خسرو شکیبایی با خواندن اشعار سهراب سپهری، فروغ فرخزاد و حتی حکایاتی از سعدی نشان داد که نسل جوان. جامعه را می توان جور دیگری دید. او شعر و موسیقی را از خواندن جذب می کرد. همونی که به امضای رسمی بازیگر شکیبایی تبدیل شده بود.
صدای پای آب، مسافر، پری خوانی، چهل قصه سعدی و بسیاری آلبوم های دیگر میراث ماندگار صدای صبر برای موسیقی و شعر ایرانی است.
