جسی مک کینلی در نیویورک تایمز نوشت: حمایت هالیوود، که زمانی بخش مهمی از استراتژی های مبارزات میهن تجارتاتی نامزدها بود، ممکن است در این میهن تجارتات نتیجه معکوس داشته باشد.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب، حامیان مشهوری از جمله کانیه وست و مل گیبسون، و همچنین بازیگران کمتر شناخته شده‌ای مانند کید راک و جان وایت، از میان جمعیت مردانه‌تر جذب می‌کردند. نتیجه یک نمایش دوگانه از سلبریتی آمریکایی بود – دو مجموعه از افراد مشهور برای دو بخش مختلف از جامعه آمریکا. اما به طور کلی، بزرگ‌ترین نام‌های سرگرمی معتقد بودند که این کامالا هریس است که باید برای ریاست جمهوری نامزد شود.
در نهایت، به نظر می رسید که این حمایت ها تأثیر کمی داشته باشند.
با وجود حمایت فوق ستاره ای مانند بیانسه، هریس روز سه شنبه شکست قاطعی را متحمل شد.
آلبرت پنانکیو، یک رای دهنده مستقل از کارولینای شمالی، زیر پست حمایتی بیانسه نوشت: “دیگر مهم نیست که افراد مشهور چه فکر می کنند.”
همیشه اینطور نبوده است: تأیید افراد مشهور زمانی به وضوح تأثیر زیادی بر میهن تجارتات داشت. در میان آنها، چهره های با نفوذی مانند اپرا وینفری به نامزدهای کمتر شناخته شده (مانند باراک اوباما در سال 2008) کمک کردند. اما به نظر می رسد که این تأثیرگذاری از آنجایی که تأثیرگذاران دیجیتال، افراد مشهور کوچک و پادکست هایی مانند جو روگان – که دیدگاه های سیاسی نسبتاً آزادی خواهانه تری دارند – اکنون مخاطبان بسیار بیشتری دارند، کاهش یافته است.
کریس لهین، مشاور سیاسی سابق دموکرات که در کاخ سفید کلینتون کار می کرد، گفت که تغییر در پیروی از دیدگاه های افراد مشهور بخشی از یک تغییر نسلی گسترده تر از روش های سنتی ارتباط و تبلیغات به سمت یک چشم انداز فرهنگی سریع و پویا است. انجام داده است
لهین گفت: «در واقع این تأثیرگذاران دیجیتال هستند که می‌توانند از موقعیت، محتوا و کانال‌های توزیع خود برای تأثیرگذاری استفاده کنند.
گلن بولگر، یک نظرسنجی جمهوری خواه، گفت: «برای رأی دهندگان همیشه خوب است که یک سلبریتی با تأیید نامزد شما، نظر شما را تأیید کند».
وی افزود: اما این بدان معنا نیست که این حمایت ها تفاوت زیادی در دیدگاه دیگران ایجاد می کند… اگر از ترامپ حمایت می کنید و یک سلبریتی از او حمایت می کند، پس فکر می کنید که سلبریتی باهوش است، درست است؟ اما اگر از ترامپ حمایت می‌کنید و یک سلبریتی از کامالا حمایت می‌کند، خوب، با خود می‌گویید، من همچنان فیلم‌ها یا کنسرت‌های آنها را می‌بینم، اما به توصیه‌های سیاسی آنها گوش نمی‌دهم.»
به آن خستگی عمومی افراد مشهور را اضافه کنید – که طبیعتاً با مردم عادی متفاوت هستند – و دیدگاه‌های سیاسی آنها دیگر تأثیر زیادی ندارد. ممکن است بلیت یکی از کنسرت های تیلور سویفت را بخرید، اما لازم نیست برگه رای خود را با نام نامزد مورد علاقه او پر کنید.
به گفته ویلیام اف بی اوریلی، یک استراتژیست جمهوری خواه، برخی از حمایت های افراد مشهور حتی ممکن است رأی دهندگان را تحت تأثیر قرار دهد.
اوریلی افزود: “تأیید افراد مشهور چیزهای زیادی می گوید: اینکه آنها می گویند شما یک لیبرال، نخبه گرا، یک پیشگام فرهنگی هستید… تایید اپرا یا جورج کلونی در حال حاضر برای بخش بزرگی از کشور حکم اعدام است.”
البته دلایل هر رأی در هر میهن تجارتات متعدد و شخصی است. اما به نظر می رسد استفاده از ترجیحات افراد مشهور به عنوان راهنمایی برای رأی دادن به یک نامزد، یک استراتژی شکست خورده باشد.
جنیس مین، مدیر عامل Ankler Media و رئیس سابق هالیوود ریپورتر و بیلبورد، گفت که تأثیر تأیید افراد مشهور برای هریس در این میهن تجارتات قابل پیش بینی است.
او با اشاره به لیستی که بیانسه، اسپرینگستین، اپرا، جنیفر لوپز و بانی بد را شامل می شود، اظهار داشت که این حمایت ها کارساز نبوده است.
مین افزود، هریس بیشتر تابستان و پاییز را صرف ارسال این پیام کرده بود که میهن تجارت مجدد ترامپ به معنای سر تعظیم وی در برابر همکاران میلیاردر خود خواهد بود. از سوی دیگر، او بدون گذراندن مراحل اولیه توسط رهبران حزب به عنوان نامزد دموکرات ها منصوب شد و سپس به طرفداران مشهور خود روی آورد که به دلیل ثروتشان نسبت به اکثر مردم می توانند کینه توزی داشته باشند. این در حالی بود که در میهن تجارتات اخیر اکثر رای دهندگان از اقتصاد به عنوان دغدغه اصلی خود یاد کردند.
مین گفت: “او نتوانست حمایت اتحادیه های کارگری را جلب کند، اما حمایت هالیوود را دریافت کرد… این پیام سختی برای بسیاری از رای دهندگان بود.” این نمایشی از درخشش در میهن تجارتاتی بود که مردم به وضوح به دنبال آن نبودند.”
در مقابل، حامیان سلبریتی ترامپ یک گروه مسن تر و عمدتا سفیدپوست بودند. آنها شامل کشتی گیر هالک هوگان (که پیراهن خود را در کنوانسیون ملی جمهوری خواهان پاره کرد)، بازیگر سابق SNL، راب اشنایدر، و بازیگر هالیوود، جان وایات بودند. با این حال، این گروه بخشی از نحوه استفاده کمپین ترامپ از قدرت ستارگان برای پیروزی را فاش نمی کند. در عوض، کمپین او تعریف خودش را از سلبریتی ارائه کرد.
در دنیای ترامپ، پادکسترها، مجریان کهنه کار تلویزیون و کارآفرینان دره سیلیکون که به مفسران راست تبدیل شده بودند در کانون توجه بودند. هدف او نفوذ به دنیای آنلاین بود که در آن مردان علاقه‌مند به هنرهای رزمی و کریپتو جمع می‌شوند. ماسک، تاکر کارلسون و دانا وایت، بنیانگذار UFC (ستاره ای با نزدیک به 10 میلیون دنبال کننده در اینستاگرام) در راهپیمایی های خود سخنرانی کردند و در آخرین مراحل کمپین، ترامپ در پادکست جو روگان، کانال آدین راس و Nelk Boys ظاهر شد. پادکست تبدیل شد. برخی از این چهره ها به اندازه همتایان هالیوودی خود ثروتمند و قدرتمند هستند، اما طرفداران آنها هنوز هم آنها را به عنوان شخصیت های قابل ربط و سر به زیر می بینند.
سرانجام، توجه برخی از حامیان ترامپ به غیبت آشکار یکی از ستاره های پاپ، تیلور سویفت، در اردوگاه جمهوری خواهان جلب شد. پس از اینکه سوئیفت در شب مناظره دو نامزد هریس را تأیید کرد – تاییدیه‌ای که رقیبش به اشتباه آن را از آن خودش می‌دانست – دموکرات‌ها امیدوار بودند که این تایید تاثیر زیادی به‌ویژه در میان رای‌دهندگان جوان داشته باشد.
اما در حالی که سوئیفت قدرت جذب طرفداران انبوه، قفل کردن فروش بلیط و تأثیرگذاری بر اقتصاد کشورها را دارد، به نظر می رسد که تأثیر او بر رقابت های سیاسی محدودتر است و برخی شروع به کشف این ایده کرده اند که خود سوئیفت (و همچنین سایر افراد مشهور در سطح او) ) ممکن است نخواهند به عنوان یک صدای سیاسی شناخته شوند. سوئیفت به جای رفتن به پنسیلوانیا برای تبلیغات برای معاون رئیس جمهور، دوشنبه شب را در یک بازی فوتبال در کانزاس سیتی گذراند و نامزد خود را تشویق کرد.
