عبدالله الموسی، روزنامه نگار و تحلیلگر سوری مقیم لندن، نوشت: این جنگ یک ابتکار داخلی است که قبلاً به طور گسترده و حرفه ای تدارک دیده شده و منافع ترکیه را در نظر گرفته است، اما تحت رهبری آنکارا نیست.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، این مقاله ادامه می دهد: مقدمات جنگ از دو سال پیش آغاز شد، زمانی که تحریریه تحریرالشام عملیات سریع خود را در خط مقدم آغاز کرد. سپس همه گروه ها اردوهای تمرینی جدی را آغاز کردند. تولیدات نظامی تا سطح پهپادهای با برد حداقل 120 کیلومتر و پهپادهای انتحاری مورد استفاده در جنگ اوکراین پیش رفته است. گروه ها اختلافات خود را کم کردند و تحریرالشام به عنوان بزرگترین و سازمان یافته ترین گروه سعی کرد همه را جذب کند.
روسیه به طور کامل درگیر نبرد فعلی است، اما حضور آن از سال 2022 کاهش یافته است، زمانی که روسیه 1600 سرباز، همه کارشناسان میدانی و سیستم های پدافند هوایی را خارج کرد و تنها هواپیماهای میگ و چهار بمب افکن سوخو باقی ماند. این 4 هواپیما همچنان در هوا هستند در حالی که پیش از این 15 هواپیمای سوخوی روسیه در سوریه وجود داشت. حذف سامانه‌های پانزر روسی از اطراف حمیمیم، پایگاه را در برابر حملات پهپادی آسیب‌پذیر کرده است، زیرا این سامانه بهترین گزینه برای مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین است.
بیانیه امروز کرملین مبنی بر اینکه “مقامات سوریه باید به سرعت کنترل و امنیت را در این منطقه برقرار کنند” نشان می دهد که مسئولیت دفاع از حلب بر عهده دولت سوریه است و ما نمی توانیم بیشتر از این کمک کنیم.
اما ترکیه با بیانیه دیروز خود به رویترز سردرگمی ایجاد کرد. آنها در بیانیه ای دیپلماتیک گفتند که گروه ها حق دارند به خطوط توافق 2019 بازگردند.
جنگ ابتکار گروه هاست، ابتکاری که منافع ترکیه را در نظر می گیرد. این یک توصیف کلی از تصمیم برای حمله است.
موضع ترکیه به طور خلاصه: ترکیه با جنگ مخالف نیست، اما در عین حال از آن حمایت نمی کند. توپخانه ترکیه وارد نبرد نشده است و سلاح و مهمات ترکیه مانند جنگ آزادسازی حلب در سال 2016 برای این گروه ها ارسال نشده است.
شبه نظامیان طرفدار اسد ضربه سختی خورده اند و حضور محدودی در حلب دارند، به ویژه در حومه جنوبی آن، که اکنون کانون اصلی نبرد هستند.
روحیه افسران دولت سوریه مرا شوکه کرد. پیام هایی از تلفن افسران دریافت کردم که توسط رزمندگان پیدا شد و آنها به یکدیگر توصیه کردند که بیهوده نخواهند مرد زیرا پوتین آنها را فروخت و فرماندهی ارتش هیچ کمکی ارسال نکرد.
وقتی هواپیماهای روسی و ده ها هزار نیروی دیگر غایب باشند، پیشرفت به دست آمده در حمله به حلب کاملاً منطقی است.
دلیلی برای توقف جنگ در این مناطق وجود ندارد. این پیشروی تنها در صورتی متوقف خواهد شد که اسد نیروهای خود را جمع آوری کند، نیروهای کمکی بفرستد و صفوف خود را سازماندهی کند، که بر اساس آنچه می بینیم بعید به نظر می رسد.
اما حلب به چه معناست؟ کنترل حلب جنگ و خونریزی را به یک پیروزی سیاسی تبدیل می کند. بشار اسد آن را “مادر جنگ ها” خواند. پس از حلب، دولت سوریه کنترل مناطقی را که در چهار منطقه سوریه در دست مخالفان باقی مانده بود، به دست گرفت، حمایت غرب و اعراب از گروه های نظامی قطع شد و کشورها با اسد روابط برقرار کردند.
