آملیا لستر، در فارین پالیسی، نوشت: مردم آمریکا امسال باید تصمیم بزرگی می گرفتند، اما در نهایت، میهن تجارت آنها به جای تغییر، تداوم را منعکس می کرد.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، این مقاله ادامه می دهد: در سالی که اخبار عمدتا حول محور میهن تجارتات ایالات متحده و میهن تجارت های بسیار متفاوت پیش روی رأی دهندگان می چرخید، آنچه در مورد این مجموعه از نکات برجسته سیاست خارجی قابل توجه بود میزان تداوم بین دولت های دموکرات بود. و در سال های اخیر جمهوری خواه بود.
به عنوان مثال، مقاله مایکل هیرش، مقاله نویس فارین پالیسی در مورد اجماع در واشنگتن در مورد جنگ سرد قریب الوقوع با چین را در نظر بگیرید. او می نویسد که اگر سیاستمداران هر دو طرف این روزها بر روی یک چیز توافق دارند، این است که پکن یک نیروی متخاصم است که باید با قاطعیت، حتی تهاجمی با آن برخورد کرد.
در گزارشی از کاترین آزبورن، ستون نویس فارین پالیسی، او هماهنگی شگفت انگیزی را در سراسر نیمکره غربی در مدیریت مهاجرت می یابد. اگرچه این اجماع از طریق مذاکرات بین دولت بایدن و آمریکای لاتین به وجود آمد، آزبورن خاطرنشان می‌کند که حتی در دوره قبلی دولت ترامپ، کشورهای منطقه راه‌هایی برای همکاری در این موضوع پیدا کرده بودند.
و استفان والت، ستون‌نویس فارین پالیسی، دیدگاهی طولانی دارد و خاطرنشان می‌کند که در تمام سال‌هایی که به سیاست خارجی ایالات متحده فکر می‌کند، موضع چهره‌های چپ مانند نوام چامسکی در مورد نیات اتخاذ کرده است. پیامدهای واقعی و منفی مداخله ایالات متحده در سراسر جهان در دولت های مختلف اتخاذ کرده اند، بسیار همدل تر شده است.
در حالی که به دور دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ می رویم – و در حالی که درگیری ها در اروپا، خاورمیانه و آفریقا ادامه دارد – نویسندگان سیاست خارجی در مورد اینکه سیاست خارجی دولت ممکن است چه شکلی باشد، حدس و گمان های علمی می کنند. این پیش از آن است که دیوید میلن بیان کند که بر اساس رویکرد شخصیت محور و معامله گر در دوره اول دولت ترامپ، هیچ راهی برای پیش بینی قطعی رویکردهای دولت بعدی وجود ندارد.
در اینجا نگاهی گذرا به پنج یادداشت برتر ما در مورد معنای سال 2024 برای سیاست خارجی ایالات متحده است.
1. نه، هنوز جنگ سرد نیست
نوشته مایکل هیرش، 7 مه
با داغ شدن رقابت بین ایالات متحده و چین، مقایسه جنگ سرد در واشنگتن ادامه دارد. اما هیرش استدلال می کند که اختلافات بین دو دوره آنقدر عمیق است که روابط دوجانبه بین ایالات متحده و چین بسیار نزدیک به “صلح سرد” است.
چرا دوران تعامل با چین به پایان رسیده است و چرا بحث کمی در مورد آن وجود دارد؟ هیرش نتیجه می گیرد که چین برای جابجایی نظم بین المللی که توسط ایالات متحده و دیگر قدرت های غربی ایجاد شده است، کار چندانی انجام نمی دهد و پکن برای حفظ اقتصاد خود چاره ای جز ادامه رویکرد فعلی خود ندارد. تنش‌های ایدئولوژیک عمیق‌تر بین دو کشور واقعی است، اما این بدان معنا نیست که کسی مجبور است یا باید به آن عمل کند.
2. چگونه مهاجرت به اولویت سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل شد
نوشته کاترین آزبورن، 9 اکتبر
مهاجرت یکی از دغدغه های اصلی رای دهندگان در میهن تجارتات اخیر ریاست جمهوری آمریکا بود که در پی هجوم بی سابقه مهاجران به مرزهای جنوبی در سال های اخیر پدیدار شد. برخوردها در سال‌های 2022 و 2023 بیش از 2 میلیون نفر افزایش یافت. اما همانطور که آزبورن گزارش می‌دهد، گفتمان آشفته پیرامون مهاجرت در ایالات متحده داستان بزرگ‌تری در پس خود دارد: داستان شکل‌گیری یک استراتژی منسجم توسط واشنگتن و کشورهای آمریکای لاتین که ادامه دارد. فراتر از اجرای قانون و شامل مسیرهای قانونی جدید برای مهاجرت است. نیروی کار است.
آزبورن می نویسد، در حالی که دولت ترامپ می تواند در رویکرد کنونی ضربه ای ایجاد کند – به ویژه اگر به وعده خود مبنی بر اخراج دسته جمعی عمل کند – بسیاری از آن به کشورهای دیگر در نیمکره غربی نیز بستگی دارد.
3. حق نوام چامسکی ثابت شد
نوشته استفان والت، 15 نوامبر
میزان بازخورد خوانندگان در مورد یادداشت والت در مورد کتاب جدید چامسکی که با همکاری ناتان جی رابینسون نوشته شده بود، «افسانه ایده آلیسم آمریکایی: چگونه سیاست خارجی ایالات متحده جهان را به خطر می اندازد» زیاد بود. همانطور که از عنوان پیداست، هدف اصلی کتاب این ادعاست که هدف سیاست خارجی ایالات متحده تحقق آرمان‌های والای دموکراسی، آزادی، حاکمیت قانون و حقوق بشر است – اگرچه والت سابقه ریاکارانه ذکر شده توسط نویسندگان را قانع‌کننده می‌بیند. . اما او توضیح کتاب در مورد اینکه چرا رهبران ایالات متحده با چنین بی پروایی اساسی عمل کرده اند قانع کننده نیست.
با این وجود، او نتیجه می گیرد که ترجیح می دهد کتاب چامسکی و رابینسون را بخواند تا بسیاری از مقالات منتشر شده در جاهای دیگر توسط مقامات سابق. والت می نویسد: «آخرین جمله را زمانی که 40 سال پیش کارم را شروع کردم، ننوشتم، اما، با افزایش شواهد و مدارک، تفکر من تغییر کرده است.» خوانندگان نیز در این مورد بسیار فکر کرده اند.
4. پیروزی ترامپ برای سیاست خارجی آمریکا چه معنایی دارد؟
پس از مطالعه تصویر بزرگتر نیم قرن گذشته و روسای جمهور مختلف، نویسندگان مدتی را صرف بررسی سیاست های وعده داده شده توسط ترامپ برای هر منطقه از جهان کرده اند. نویسندگان فارین پالیسی در این مقاله همچنین تاریخچه ترامپ، اظهارات او و مشاورانش را برای سرنخ هایی در مورد آینده سیاست خارجی آمریکا در چین، خاورمیانه، روسیه و اوکراین و ناتو، آفریقا و هند و همچنین بررسی می کنند. در مورد این شامل مسائل مربوط به مهاجرت و فناوری خواهد بود.
5. ترامپ وزیر امور خارجه خودش است
توسط دیوید میلن، 21 نوامبر
نویسنده این یادداشت استدلال می کند که ترامپ وزیر امور خارجه، مشاور امنیت ملی و وزیر دفاع دولت خود است. میلن، استاد تاریخ مدرن در دانشگاه آنگلیا شرقی، معتقد است که این بار کسی نخواهد بود که بدترین غرایز ترامپ را مهار کند.
با این حال، وضعیت یک گروه ریاست جمهوری یک نفره چندان منحصر به فرد نیست. میلن به تاریخ دیگر رهبران ایالات متحده اشاره می کند که بر کابینه آنها تسلط داشتند. علاوه بر این، “ترامپ، علیرغم تمام لاف زدن هایش، به نظر می رسد که می داند جنگ… برای اقتصاد ایالات متحده بد است.”
