نقد و بررسی فیلم بروتالیست با بازی آدرین برودی

بعدی- Brutalist حماسه درهم تنیده ای از مردان جسور و دیدگاه های به همان اندازه بزرگ آنهاست.

به گزارش به گزارش میهن تجارت به نقل از نیویورک تایمز، فیلم Brutalist دهه‌ها پس از جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد. این فیلم جدی و مجلل از نظر بصری ایده های زیادی را وارد بازی می کند که با تنش بین هنر و تجارت شروع می شود. تمرکز فیلم عمدتاً روی یک مرد در یک مکان است، اما دغدغه‌های آن گسترده‌تر است و همه چیز را از اتوپیا گرفته تا بربریت، میل، مرگ، ظاهر، محتوا، مهاجرت، جذب، وعده‌ها و خطرات مدرنیته را در بر می‌گیرد. .

بیشتر فیلم برشی از واقعیت را ارائه می دهد و به زیبایی شناسی معماری وفادار است. همانطور که از عنوان فیلم پیداست. این فیلم حول یک سری از تضادهای آشکار ساخته شده است، از جمله تضادهایی که توسط قهرمان آن، لازلو توث (آدرین برودی) تجسم یافته است. یک معمار مجارستانی که به عنوان پناهنده به جزیره الیس می رسد، به زودی راه خود را به فیلادلفیا می یابد، جایی که در میان ارواح گذشته استعماری آمریکا پناهگاهی پیچیده پیدا می کند.

لازلو در آنجا شور و نشاط آمریکای پس از جنگ را تجربه می‌کند، اما شکست‌های سختی را نیز تجربه می‌کند. او که تنها و رها شده است، بی خانمان و معتاد می شود. او همچنان جاه طلب است و به نتایج قابل توجهی دست می یابد. The Brutalist به کارگردانی بردی کوربت یک درام دورهمی با جاه طلبی های یک حساب تاریخی است. برای لازلو، که در فقر وارد ایالات متحده می شود، تاریخ یک سرزمین بایر است.

حداقل او در آمریکا خانواده دارد. در حالی که در فیلادلفیا است، با پسر عموی خود، آتیلا (الساندرو نیولا)، که با همسر زیبای کاتولیک خود، آدری (اما لیرد) زندگی می کند، دوباره متحد می شود و یک تجارت مبلمان را اداره می کند که او آن را میلر و پسران می نامد. یدک کش

بلافاصله پس از ورود، لازلو شروع به طراحی مبلمان جدید برای Miller & Sons می کند تا جایگزین قطعات سنگین و سبک استعماری Revival شود. اولین قطعه او، یک صندلی کنسول با قاب ساخته شده از فلز لوله ای، شبیه چیزی است که معمار و طراح مجارستانی تبار مارسل برویر طراحی کرده است. بروئر ظاهراً گفته است که از دوچرخه برای ساختن اولین صندلی خود الهام گرفته است، تداعی که آدری زمانی که می گوید صندلی لازلو شبیه یک سه چرخه است، تکرار شد.

او نسبت به لازلو و ساخته هایش بدبین است، شاید حتی مشکوک باشد. کوربت که فیلمنامه را با مونا فستولد نوشته است، نگرش آدری را کاملاً توضیح نمی دهد. او تا حد زیادی به بروتالیست می‌پیوندد و ایده‌ها و معنا را در خاطرات و اعترافات خصوصی زمزمه می‌کند، اما همچنین اجازه می‌دهد موضوعات بزرگ‌ترش در کنش‌ها و در نگاه‌های سخت و سرد ظاهر شوند. اگرچه آدری هرگز آشکارا نمی گوید که چرا لازلو را دوست ندارد، اما مجبور نیست. او خانواده است، بنابراین با او مودبانه رفتار می کند.

یکی از اولین تصاویر در The Brutalist یک عکس وارونه از مجسمه آزادی است، یک زاویه گیج کننده که نقطه نظر واقعی لازلو را هنگام بیرون آمدن از اعماق تاریک کشتی حامل او نشان می دهد. «بروتالیست» سه ساعت و 20 دقیقه است، بدون احتساب وقفه 15 دقیقه ای که روی صفحه شمارش معکوس می کند. (فیلم هرگز خیلی طولانی نمی شود، اما وقفه استقبال می شود؛ فیلم های طولانی تر باید این را داشته باشند!) Brutalist برای حواس پرتی ساخته نشده است. همانطور که دوره تصدی لازلو در فروشگاه مبلمان کوتاه مدت است، رابطه او با آدری راه حلی آسان برای رابطه بسیار پیچیده تری است که او با یک حامی ثروتمند، هریسون لی ون بورن پدر، ایجاد می کند. لازلو نیز تنها دوست واقعی خود را هنگام ملاقات می یابد. فرد خارجی دیگری به نام گوردون (ایزاک د بانکول) در آشپزخانه. هریسون با عصبانیت وارد داستان می شود، جیغ می کشد و طوفان می کند و بلافاصله فیلم Brutalist را به فیلمی هیجان انگیزتر تبدیل می کند. او یک صنعتگر است و ثروت خود را در طول جنگ به دست آورده است.

لازلو صرفاً قطعاتی را نقد نمی‌کند یا قضاوت‌های گاه به گاه نمی‌کند، بلکه در عوض حساسیت زیبایی‌شناختی، فلسفه و جهان‌بینی را بیان می‌کند. هریسون آن جهان بینی را درک نمی کند، و حتی کمتر آن را به اشتراک می گذارد، اما به عنوان یک سرمایه دار موفق، ارزش لازلو را وسیله ای برای رسیدن به هدف می داند. او به لازلو پول می دهد، وقتش را می خرد، او را می خرد.

در سرتاسر فیلم بروتالیست، کوربت به ایده‌ها، تاریخچه و چارچوب فکری فیلم اشاره‌های روشنی دارد. لازلو در باهاوس، یک مدرسه هنری آلمانی تحصیل کرد که فرم از عملکرد پیروی می کرد و هنرمندان و معمارانی مانند بروئر، کاندینسکی و میس ون در روهه را به خود جذب می کرد. همانطور که داستان لازلو از لحظه ورود او به ایالات متحده، در سفری که او را از دنیای قدیم به دنیای جدید، از فاشیسم به سرمایه داری و از وحشت به خنده می برد، روشن می کند. این فیلم قرن آمریکایی و تمام آنچه را که در پی دارد را در بر می گیرد، بنابراین تعجبی ندارد که این فیلم متعلق به شخصیت شرور آن است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیشنهادات سردبیر:

تبلیغات متنی