روزنامه Farhikhans یک صفحه کامل در سریال Hard John آورده است ، که ما برای تولید مثل بخش هایی از آن بد ندیدیم ، گویی گزارشی را تهیه کرده ایم که مدتها پیش تولید کرده ایم. سریال های خبری این روزها ایستاده بودند.
با این حال ، محمد حسین سلتانی ، مربوط به محبوبیت حومه طبقه متوسط پایین است و روزنامه های بنیادگرایانه عموماً نسبت به آنچه که سیاه می دانند حساس هستند: داستان سرایی جان و فضا و طراحی شخصیت ، هیچکدام از آنها. این جلوتر از آثار فعلی و حاشیه ای از سینمای خانگی است. یکی از دلایلی که باعث می شود “جان” به یک کار با کیفیت تبدیل شود ، درک غیرقابل توقف او از فرهنگ طبقه متوسط شهری جنوبی است. طبقه ای که بارها توسط درام اجتماعی SO در سالهای اخیر به نام محرومیت اصلاح شده است.
سولتانی در ادامه می گوید: مدل سریال و موضوع آن حذف اواخر دهه 1980 و 1980 و نمونه های موفق مانند خط قرمز است. او با به تصویر کشیدن گروهی از جوانان که به چالش کشیده شده اند ، با یک تعصب بد دوستی برقرار می کند و خانواده های این جوانان را در این داستان درگیر می کند.
پس از قیاس با خط قرمز ، نویسنده درخواست می کند که جان هارد جان در تلویزیون پخش شود: سریال های Taghizadeh برای ارائه این سؤال ؛ چرا این کار در تلویزیون نبود؟ دقیقاً این کار برای یک کار تلویزیونی مناسب نیست؟ نیازی به توضیح نیست که “جان” از بسیاری از اثرات داخلی از نظر کیفیت فنی و تعلیق جلوتر است (مهم نیست که تعلیق ها چقدر وجود داشته باشد) ، اما مهمتر از کیفیت فنی ، عدم کلیشه های تگیزاده در رسانه های داخلی بشر کلیشه هایی که به دنبال ایجاد ارتباط با شخصیت ها هستند ، به دنبال نمایش خشونت و نمایش غیرقابل پیش بینی آن هستند ، احساسات یک یا دو دقیقه ای را بازتولید می کنند.
و پایان بسیار مهم نویسنده در واقع شاکی از دیدگاه صریح پدر شاکی است ، آنها کارهایی مانند برادران پیر یا لیلا را دوست ندارند: پدر در “جان” از عادت های سینما در زمان های اخیر. و این سینمای خانگی است. ما در زمانی زندگی می کنیم که پدر ضد هرو برای هر فیلمساز برای هر فیلمسازی در راستای انتقادات فعال و اجتماعی اینستاگرام موفق است. حال اگر این مرد در چارچوب شهر جنوبی شهر باشد ، وضعیت او بدتر خواهد شد ، اما “زندگی” کاملاً مخالف این ایده خواهد بود. پدران در -Serial (تمدن ، کراماتی و اوسیواند) بازیگران منفعل و ناشناس برای پسران ادیپوس نیستند ، یا در شرایط مخالف ، پدر برای اثبات اقتدار خود در زندگی همه اعضای مجلس قرار می گیرد و باعث می شود که اقتدار خود را اثبات کند و باعث شود خانواده برای فروپاشی.
در زیر بخش جالبی از یادداشت جالب است: این فقط یک ایده لاغر نیست و فقط با تکیه بر اسپلش های رسانه ای و همچنین استفاده از تصاویر و دیالوگ های اینستاگرام ، و در نهایت انتظار دارید بیننده توسط بیننده جدی گرفته شود بشر بود سریال “جان” در این فضای بسیار مسموم و بسیار ناعادلانه یک تعجب کوچک است.
یادداشت دیگری منتشر شده است ، از شخصی به نام محمد رضا خلوندی ، که اساساً از این سریال انتقاد می کند ، انتقاد او ، اما کاملاً سیاسی ، او معتقد است که مردم نباید از پشیمانی گذشته بخورند ، و همچنین در لایه هایی از داستان او در ستایش ، بنابراین این یک سریال خوب نیست: فرمول فارسی فیلم “ماکولیای اجتماعی” ما در قالب سینما است ، تمثیل جامعه ای که اساساً یک ژست برای گذشته و ناتوان است از عزاداری ، عزاداری ، در جستجوی یک شیء مفقود/دروغین ، حفاری میل او از طریق خیال پر می شود تا یک هویت کاذب و محکم ایجاد کند.
فرمول فارسی از طریق نوعی “حذف ساختاری” و “نوستالژی ساختاری” عمل می کند. در این فیلم ها ما هرگز نمی فهمیم که ساختار اجتماعی چیست که افرادی مانند فرزاد و وحید چنین کاری انجام داده اند ، یا دلیل این همه خشونت در فیلم چیست؟ ما فقط با خشونت کور هستیم. در این فیلم ها ، ساختارهای اجتماعی از بین رفته است ، و ما اساساً به معنای سیاسی و اجتماعی و غیره نیستیم ، اما “تاریخ به عنوان خالی” توسط چسب و قیچی نشان داده می شود. در نوعی پشیمانی و ماکولیان.
