اثاثه در روزهای اخیر ، فیلم “خلیج و صدا” به کارگردانی مجید رضا مصطفی برای گروهی از منتقدین و رسانه ها به نمایش در آمده است.
به گفته به گزارش میهن تجارت ، “آرام” ، که هنوز منتشر نشده است ، با انتقاد و انتقاد همراه بوده است. در این پست ما از این فیلم و لبه های آن انتقاد خواهیم کرد.
این فیلم داستان یک داستان اجتماعی را نشان می دهد که داستان روزانه مردم در جامعه ایران را نشان می دهد ، که در آن پیمان مادی و مهران غفوریان در کنار هانیه تاواسولی بازی می کنند.
انتقاد
این فیلم تصویری از دنیایی است که نوعی خشونت است. سکوت و خشونت هایی که دیده نمی شود ، اما بیشتر از هر صدایی طولانی تر است و مانند یک زخم پنهان در شخصیت شخصیت ها و روابط انسانی است.
مصطفی با استفاده از استعاره های بصری و مفهومی ، سینمای اجتماعی ایران را از یک روایت خطی به جو پر از علائم و علائم تبدیل می کند ، شعله ای که خاموش نمی شود و رویایی که بیشتر از آن برآورده شود. “بی سر” پر از استعاره های بصری است که هر یک نمایانگر وضعیت اجتماعی و معنوی شخصیت ها است. “الاغ” نمادی از افرادی است که وقتی دیگر سودآور نیستند ، قربانی می شوند. آتش سوزی ، که آغاز یک راه امن برای از بین بردن ملخ ها است ، در پایان فیلم به نمادی از تمایل به نابودی و در نهایت نابودی تبدیل می شود.
این فیلم با تصویری از آتش و برف به پایان می رسد. آتش نشانگر تمایل به نابودی است و برف این کاهش را پوشش می دهد. این فیلم در جستجوی پاسخ به این دلیل نیست ، بلکه به دنبال به تصویر کشیدن جهنم درونی شخصیت ها و جامعه است. جهنمی که فقط در سکوت به نظر می رسد. صحنه ها گاهی اوقات از ریتم خارج می شوند و کند می شوند ، اما داستان به کل داستان آسیب نمی رساند. سرانجام ، به جای فریادهای بلند ، فیلم حقیقت تلخ و دردناک را در سکوت می گوید و تصویری از زندگی قبل از زندگی را نشان می دهد که ممکن است تنها راه نجات باشد.
فهرست
“سر و صدا” قرار بود در چهل و یک چهارم جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد ، اما این اتفاق برای انتظار برای انتشار رخ نداد. این فیلم در سال 6 ساخته شده است ، اما در هر دو دولت دوازدهم و سیزدهم ساخته شده است ، اما به دلیل ممیزی و اصلاحات 5 دقیقه ای نتوانست مجوز بدست آورد. از طرف دیگر ، برخی از اعضای شورا به دلیل موضوع و موضوع فیلم در شرایط ملتهب جامعه ، مخالف مخالفت جدی با نمایشنامه “آرام” هستند.
