قرار گرفتن در معرض بحران کمبود آب باعث شده است که مقامات اسکنرها و فرهنگ را برای کاهش مصرف برق راه اندازی کنند. با این حال ، طبق آمار وزارت انرژی ، سهم بخش آب آشامیدنی در کل مصرف آب تنها 8.64 ٪ است.
براساس تجارت اخبار ، تشدید بحران آب در این کشور ، مقامات را وادار کرده است تا پیشاهنگان مختلفی را برای دعوت از مردم به صرفه جویی در مصرف آب ، راه اندازی کنند. رسانه های دولتی ، مقامات و مؤسسات فرهنگی بارها و بارها از شهروندان خواسته اند تا با اقدامات ساده ای از جمله کاهش مدت زمان دوش ، استفاده کمتر از شیلنگ در شستشو یا بستن شیر آب در حین مسواک زدن در مدیریت بحران آب ، به اشتراک بگذارند.
در آخرین حرکت ، وزارت انرژی “20 در 30” را قرار داده است. این اسکن به دنبال دعوت و ترغیب هر شهروند برای صرفه جویی در 20 لیتر روزانه و 1200 بطری نیمی از آب با تولید محتوای مصرف آب مناسب است.
اگرچه این توصیه ها منطقی و ضروری به نظر می رسد ، اما آنها یک سؤال مهم را مطرح می کنند ، اما آیا پس انداز فردی می تواند به بحران گسترده و عمیق کمبود آب پاسخگو باشد؟
8.64 درصد سهم آب آشامیدنی از کل مصرف آب
آمار وزارت انرژی نشان می دهد که سهم آب آشامیدنی و خدمات در کل مصرف آب در کشور تنها 8.64 ٪ است. در مقابل ، 76.8 ٪ از منابع آب در بخش کشاورزی مصرف می شود. این جایی است که بیشتر این موارد استفاده با روش های آبیاری سنتی و الگوهای کشت نامناسب انجام می شود.
بنابراین حتی اگر همه خانواده ها حداکثر پس انداز داشته باشند ، تأثیر آن بسیار پایین تر از سایر بخش ها است.
طبق نمودارهای فوق ، بخش کشاورزی با سهم 76.8 ٪ بالاترین میزان مصرف آب است و سهم آب و خدمات آشامیدنی تنها 8.64 ٪ است.
فرهنگ یا تصمیمات کلان؟
بخش کشاورزی بیشترین میزان مصرف آب را دارد. این بخش عمدتاً از روشهای آبیاری سنتی استفاده می کند. از طرف دیگر ، محصولات زراعی مانند برنج در استان های کم آب مانند خوزستان کاشته می شوند. آیا با راه اندازی یک کمپین یا نیاز به سیاست کلان ، مصرف آب این بخش کاهش می یابد؟
+ توسعه سدها در مناطق گرم و کم ، توسعه صنعت آب در مناطق خشک ، حفاری غیر ضروری چاههای غیرمجاز ، توسعه کشاورزی در مناطق کم آب و عدم نظارت دقیق از منابع آب زیرزمینی ، از جمله مدیریت نادرست آب.
نتایج این رویکردها را می توان در خشک شدن رودخانه ها ، تخریب تالابها ، افت سطح آبهای زیرزمینی و فرونشست زمین مشاهده کرد.
واقعیت این است که بحران آب در ایران فقط با اقدامات فردی یا تبلیغات رسانه ای برطرف نمی شود. به عبارت دیگر ، اگرچه صرفه جویی در آب ضروری است و به شهروندان مسئول منابع کمیاب کمک می کند ، اما نمی تواند بحران آب را حل کند. دلیل این امر سهم کم آب آشامیدنی از کل میزان مصرف آب است.
اصلاح روشهای آبیاری ، ممنوعیت کشاورزی در استانهای کم آب ، جایگزینی مشاغل مناسب برای کشاورزان در این مناطق و غیره از مهمترین اقداماتی است که می تواند برای کاهش مصرف آب کشاورزی به عنوان بزرگترین مصرف کننده آب کشور انجام شود.
حل این مشکل مستلزم اصلاحات ساختاری در سیستم حاکمیت آب ، تجدید نظر در سیاست های کشاورزی و صنعتی ، ترویج بهره وری مصرف در بخش های بالا است. همچنین لازم است که سیستم تصمیم گیری در مورد تصمیم گیری کشور به آب ، آب و هوا ، محیط زیست و جوامع محلی کمک کند و ظاهری طولانی مدت داشته باشد.
پس انداز فردی ارزشمند است ، اما نباید بهانه ای برای محرومیت از تصمیم گیرندگان و سیاست گذاران در نظر گرفته شود. نقش مردم در فرهنگ و ارتباط با سیاست های کلان غیرقابل انکار است ، اما مسئولیت اصلی در حل بحران آب شانه های حاکمیت ، آژانس های اجرایی و برنامه ریزان است. به نظر می رسد که حل این بحران بدون تعیین سیاسی و شفافیت در حاکمیت امکان پذیر نیست.
آیا گزارش مشکل آب با افزایش قیمت برطرف می شود؟ در اخبار تجاری بخوانید.
