محمد باغانی – فناوری تبدیل دی اکسید کربن به سوخت سبز مسیر خود را مانند انرژی خورشیدی طی می کند. در ابتدا یک لوکس و محدود برای پروژه های خاص، سپس به ستون اساسی زیرساخت های جهانی تبدیل شد.
به گزارش به گزارش میهن تجارت، فناوری های جدید امکان تبدیل دی اکسید کربن جذب شده از هوا را به سوخت مایع فراهم کرده است. ایده ای که تا چند سال پیش علمی-تخیلی بود، امروزه در پروژه های بزرگ صنعتی اروپا و آمریکا اجرا شده و سرمایه گذاران میلیاردی به آن روی آورده اند. جالب است بدانید که حتی تنفس شهری مردم به عنوان منبع دی اکسید کربن نیز می تواند نقشی کوچک اما نمادین در این چرخه ایفا کند. در واقع هوای شهری در حال تبدیل شدن به یک سرمایه واقعی و انرژی آینده است.
از هوا تا باک ماشین
در قلب این انقلاب فناوری به نام Direct Air Capture (DAC) قرار دارد. دستگاه های DAC امکان تولید سوخت های تجدیدپذیر مانند متانول و گازوئیل را با مکش هوا، جذب دی اکسید کربن و تصفیه آن فراهم می کنند. هر تن دی اکسید کربن جذب شده می تواند حدود 3 تا 3.5 لیتر سوخت تولید کند. هزینه جذب آن در حال حاضر بین 50 تا 232 دلار در هر تن است و تولید هر تن متانول از دی اکسید کربن حدود 3176 تا 3208 دلار گزارش شده است. با افزایش مقیاس و پیشرفت فناوری، این اعداد در حال کاهش هستند و انتظار میرود سوختهای سبز در دهه آینده به سطح اقتصادی رقابتی با سوختهای فسیلی برسند.
پروژه های پیشرو؛ نمونه های جهانی
چندین پروژه صنعتی موفق این مسیر را روشن کرده است. در سوئد، پروژه باد مایع، تولید متانول در مقیاس صنعتی را با ترکیب انرژی باد و فناوری DAC آغاز کرده است. Climeworks در آلمان نمونه ای از کاربردی بودن این فناوری را با ظرفیت جذب سالانه چندین هزار تن دی اکسید کربن ارائه کرده است. همچنین در آمریکا، پروژه پترا نوا نشان داده است که میتوان انتشار گازهای گلخانهای را در صنایع سنگین کاهش داد و همزمان سوخت پاک تولید کرد. این مثال ها نشان می دهد که دی اکسید کربن شهری نه تنها یک آلاینده است، بلکه یک منبع بالقوه انرژی و سرمایه است.
بازار جهانی؛ سرمایه بزرگ و رشد سریع
بازار جهانی سوخت های سبز به سرعت در حال رشد است. سرمایهگذاریهای عمده، از جمله Breakthrough Energy Ventures و SoftBank Vision Fund وارد میدان شدهاند و انتظار میرود ارزش بازار تا سال 2032 به بیش از 2.5 میلیارد دلار برسد. دولتها همچنین برای تسریع توسعه این فناوری مشوقهای مالی و یارانههای سبز ارائه میکنند. به همین دلیل سرمایه گذاری در پروژه های جذب کربن و تولید سوخت سبز نه تنها ابزاری برای کاهش آلودگی است، بلکه فرصتی اقتصادی و جذاب برای صنایع و کشورهاست.
چالش ها و محدودیت ها
با وجود جذابیت این فناوری، موانع جدی وجود دارد. راندمان دستگاه های DAC به شرایط محیطی و مصرف انرژی بستگی دارد و مصرف انرژی برای تولید هر لیتر سوخت بین 30 تا 100 وات ساعت است. هزینه سرمایه اولیه برای یک واحد صنعتی متوسط بین 30 تا 50 میلیون دلار گزارش شده است و تولید در مقیاس کوچک هنوز به صرفه نیست. علاوه بر این، زیرساخت های انتقال سوخت، ذخیره سازی و پالایش، پیچیدگی پروژه را افزایش می دهد و نیاز به حمایت مالی و سیاست گذاری قوی دارد.
نگاه به آینده؛ انقلاب انرژی سبز
فناوری تبدیل دی اکسید کربن به سوخت سبز همان مسیر انرژی خورشیدی را دنبال می کند: ابتدا یک لوکس و محدود به پروژه های خاص، سپس تبدیل شدن به یک ستون اساسی زیرساخت های جهانی. اگر دولت ها و سرمایه گذاران با چشم انداز بلندمدت از این فناوری استقبال کنند، می توانند بخشی از انقلاب جهانی انرژی سبز باشند و از منابع نامرئی خود نهایت استفاده را ببرند. در دنیایی که حتی هوا ارزش اقتصادی پیدا کرده است، شاید وقت آن رسیده است که به بالا نگاه کنیم و از هوا سوخت و سرمایه بسازیم!
