در اوایل قرن نوزدهم، پاریس با مشکلات جدی بهداشتی دست و پنجه نرم می کرد. کلود فیلیپ بارتلت، کنت رامبوتو (فرماندار وقت سن)، در راستای اصلاحات شهری خود پس از سال 1843، تصمیم جسورانه ای گرفت: نصب بیش از 400 سازه استوانه ای در سراسر شهر برای ایجاد سازه هایی برای دفع زباله های انسانی.
ابتدای عصر
به گزارش عصر ایران؛ این سازههای استوانهای ساده که از یک طرف به خیابان باز میشوند و از طرف دیگر با تزئینات پوشیده شدهاند، در واقع اولین توالتهای عمومی خیابانی در پاریس بودند. مردم این سازه ها را به دلیل شکل ستونی و نقش رامبوتو در نصب گسترده آنها نامگذاری کردند “کلون رامبوتو” دادند
اگرچه این ستون ها ظاهری ساده داشتند، اما نقشی حیاتی در بهبود بهداشت خیابان های پاریس و جلوگیری از آلودگی های گسترده داشتند. این اقدام گامی مهم در جهت شهری مدرن تر و تمیزتر بود و بعدها زمینه ساز نصب توالت های عمومی شیک تر و سرپوشیده تر به نام “وسپازین ارائه شده است
بدین ترتیب نام “ستون رامبوتو” به عنوان نماد یک اقدام بهداشتی ضروری و پیشگام، برای همیشه در تاریخ شهر خواهد ماند. پاریس ثبت شد
آیا آنها به فاضلاب وصل بودند؟
در نسخه های اولیه، این ستون ها به شبکه فاضلاب امروزی متصل نبودند، زیرا شبکه فاضلاب مدرن پاریس هنوز در مراحل اولیه توسعه خود بود. آنها اغلب یک شیار در کف داشتند که زباله ها را به یک جریان آب سطحی یا کانال ساده هدایت می کرد. گاهی اوقات تنها یک اتاق جمع آوری پشت یا زیر سازه وجود داشت که به صورت دوره ای توسط کارگران تخلیه می شد.
این سازه ها در اصل یک دیوار سنگی/فلزی نیمه استوانه ای بودند که پوششی را فراهم می کرد تا فرد در دید مستقیم نباشد. اما از نظر فنی آنها بسیار ابتدایی بودند.
چرا آنها مهم بودند؟
چون قبل از آن مردم در کوچه ها یا پشت دیوارها مدفوع می کردند و خیابان ها بوی بسیار بدی می داد. این دیوار نیمه استوانه ای نیز باعث شد:
-
خاص و قابل کنترل باشد
-
دفع زباله باید متمرکز باشد
-
خیابان ها آلودگی کمتری خواهند داشت
تفاوت بین Vespezin ها چه بود؟
“Vespezins” که در دهه های بعد آمد:
-
کاملا به فاضلاب وصل شده بودند
-
بسته تر و شیک تر بودند
-
بوی کمتری تولید می کردند
