رابطه گرم آمریکا و اسرائیل دیگر قابل تداوم نیست

به گزارش جماران، پیوند آمریکا و اسرائیل در طول 3 دهه گذشته بسیار نزدیک بوده است به طوری که آمریکا در زمان صلح و جنگ با اسرائیل هماهنگ بوده و از این رژیم حمایت بی قید و شرط دیپلماتیک و نظامی کرده است.

مجله فارین افرز با تکیه بر این ایده تحلیلی جامع از بحران این رابطه ارائه کرده و خاطرنشان کرده است که این رابطه در طول دهه ها به عنوان یک رابطه شگفت انگیز و مبتنی بر حمایت بی قید و شرط و ترجیح بی سابقه شکل گرفته است، اما به دلیل آسیب های سیاسی، امنیتی و انسانی که به سه طرف یعنی آمریکایی ها، اسرائیلی ها و فلسطینی ها وارد می کند، دیگر قابل تداوم نیست.

این مجله با اشاره به این رابطه در دهه نود، زمانی که واشنگتن بر این باور بود که حمایت مطلقش از اسرائیل، آن را به برداشتن گام هایی در جهت صلح ترغیب می کند، این مجله – در مقاله ای طولانی به قلم اندرو میلر – اشاره کرد که رویکرد آمریکا به اسرائیل بر چهار فرض اساسی استوار است.

این مقاله بیان می‌کند که فرض اول این است که منافع آمریکا و اسرائیل عمدتاً، اگر نگوییم کاملاً، با هم سازگار هستند، فرض دوم این است که اسرائیل منافع خود و تهدیداتی را که با آن مواجه است، درک می‌کند، فرض سوم این است که حل و فصل اختلافات بین آنها نباید علنی باشد، و آخرین فرض این است که اسرائیل به نگرانی‌های اصلی آمریکا پاسخ می‌دهد.

به گفته نویسنده، این رابطه در طول زمان به سیستمی تبدیل شده است که به اسرائیل مصونیت سیاسی و نظامی می دهد و کمک های گسترده را بدون توجه به سیاست هایش تضمین می کند، و ایالات متحده به طور دیپلماتیک از آن در سازمان ملل حمایت می کند و قوانین خود را که در مورد سایر کشورها اعمال می شود، به ویژه موارد نقض حقوق بشر چشم پوشی می کند.

هزینه های گزاف

به نوشته این مجله، جنگ غزه که پس از حمله در 7 اکتبر 2023 رخ داد، نشان داد که حفظ این نوع روابط دوجانبه هزینه های بالایی دارد، زیرا واشنگتن نتوانست شیوه مدیریت جنگ را به دلیل ماهیت روابط “استثنایی” خود با اسرائیل تنظیم کند.

در واقع، علیرغم نگرانی از افزایش تلفات غیرنظامیان فلسطینی و روش‌های ارتش اسرائیل، واشنگتن از اعمال هرگونه فشار واقعی بر اسرائیل خودداری کرده است و به گفته نویسنده، واشنگتن قوانین ایالات متحده را مبنی بر ممنوعیت کمک‌های نظامی به دولت‌هایی که مانع کمک می‌شوند وضع نکرده است، و کمک را به شرایط روشن مرتبط نکرده است.

روابط واشنگتن و تل آویو در طول زمان به روابطی تبدیل شده است که به اسرائیل مصونیت سیاسی و نظامی می دهد و کمک های گسترده را بدون توجه به سیاست های اسرائیل تضمین می کند.

به عقیده نگارنده، این استثناگرایی علاوه بر آسیب جدی به فلسطینیان، به منافع دو طرف نیز لطمه وارد کرده و به جای کمک به تضمین «بقای اسرائیل» که هدف اعلام شده این سیاست است، حمایت بی قید و شرط آمریکا باعث شکوفایی بدترین غرایز رهبران اسرائیل شده است.

به گفته نویسنده، نتایج آن افزایش مستمر شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل و خشونت شهرک‌نشینان در کرانه باختری، و تعداد بالای تلفات غیرنظامیان در غزه و گسترش قحطی در آنجا بوده است.

همچنین، این سیاست منجر به اقدامات نظامی بی‌ملاحظه تل‌آویو در سراسر خاورمیانه و تنش‌های منطقه‌ای بیشتر، با عملیات نظامی در سوریه و لبنان و حمله برق آسا با ایران شده است که خطرات وجودی این کشور را تشدید کرده است.

خطرات اخلاقی

اگرچه واشنگتن به مهار تنش کمک کرده است، روابط متزلزلش با دولت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، نفوذ آن را محدود کرده است، اما به گفته نویسنده، با بازگشت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به کاخ سفید و اتخاذ مواضع حمایتی برای همه تصمیماتش در غزه، آزادی عمل اسرائیل افزایش یافته و این فاجعه انسانی را تشدید کرده است.

اما اسرائیل علاوه بر خسارات وارده به فلسطینیان، با پیامدهای خطرناکی نیز مواجه است که از جمله آن می توان به افزایش انزوای بین المللی، کاهش بی سابقه حمایت مردمی آمریکا به ویژه در میان جوانان، افزایش تنش های داخلی ناشی از سیاست های دولت نتانیاهو و همچنین خطرات استراتژیک مرتبط با ایران، غزه و کرانه باختری اشاره کرد.

به عقیده نگارنده، آمریکا مانند اسرائیل و فلسطینی ها بهای سنگینی را برای جایگاه بین المللی و ثبات سیاسی داخلی خود پرداخته است، زیرا دشمنان این کشور مانند چین و روسیه از وجهه کمرنگ آن سوء استفاده کرده و شکاف حزبی آمریکا به دلیل جنگ افزایش یافته است.

به نوشته این مجله، حمایت بی قید و شرط به مخاطرات اخلاقی برای هر دو کشور منجر شده است، زیرا اسرائیل دیگر دلیلی برای پاسخگویی به نگرانی ها و منافع آمریکا ندارد، زیرا نادیده گرفتن آنها هزینه ای ندارد، و این باعث می شود مواضع تندرو اتخاذ کند که اغلب در تضاد با منافع آمریکا و گاهی اوقات با منافع خود اسرائیل است.

بر اساس این نتایج، نویسنده به این نتیجه می‌رسد که ادامه رابطه اسرائیل و آمریکا به شکل استثنایی کنونی، مشوق سیاست‌های خطرناک‌تر اسرائیل، مانع دستیابی به راه‌حل‌های سیاسی و تهدید منافع ایالات متحده در سطح جهانی خواهد بود.

ضرورت راهبردی، سیاسی و اخلاقی

بر این اساس، این مقاله مدل جدیدی را مبتنی بر «عادی‌سازی» روابط پیشنهاد می‌کند که در آن شرایط روشنی برای کمک‌ها ایجاد می‌شود، قوانین ایالات متحده و بین‌المللی در مورد اسرائیل نیز مانند سایرین اعمال می‌شود، خطوط قرمز مشترک ایجاد می‌شود و از مداخله در سیاست داخلی طرف‌ها جلوگیری می‌شود.

نویسنده بر این باور است که این اصلاحیه که ممکن است دیر شده باشد، یک ضرورت راهبردی، سیاسی و اخلاقی برای ایالات متحده است، به ویژه اینکه یک رابطه عادی آمریکا و اسرائیل می تواند نتایج بهتری نسبت به یک رابطه استثنایی داشته باشد که اغلب رفتار خطرناک اسرائیل را تشویق می کند و نفوذ جهانی آمریکا را تضعیف می کند.

به گفته نویسنده، چنین تغییری می تواند از اقدامات خطرناک اسرائیل مانند الحاق کرانه باختری جلوگیری کند، همچنین راه را برای هماهنگی مؤثرتر با ایران هموار کند و به بازسازی مسیر سیاسی برای فلسطینیان کمک کند.

میلر هشدار می‌دهد که عدم انجام این بازنگری تنها آسیب را برای همه طرف‌ها تشدید می‌کند و در آینده ممکن است بنیان‌های این روابط در صورت عدم اصلاح ادامه یابد، به ویژه با دولت تندرو اسرائیل و دولت متزلزل ایالات متحده، فروپاشیده شود.

اندرو میلر به این نتیجه رسید که تنظیم مجدد روابط بین دو کشور خصومت نیست، بلکه یک ضرورت برای حفاظت از منافع آمریکا و اسرائیل و آغاز راهی است که به فلسطینیان فرصتی برای یک زندگی سیاسی با ثبات می دهد.