شاید گاهی به عنوان یک مرد در یک جامعه یا به عنوان یک زن متوجه شده باشیم که یک زن ایده آل برای برخی از مردان، به ویژه در جوامع مردسالار، زنی با روحی پاک و معصوم است که بدنی بالغ و زنانه دارد. شاید حتی به عنوان یک مرد دیده باشیم که یکی از جنس های ما چنین خیالی در سر دارند و آن را رویایی جذاب می دانند.
به گزارش ماهیلاتو، فیلم «بیچارگان» که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده، با چنین مفهومی به شکلی عمیق بازی می کند. فیلم بیچاره ها که این روزها مورد توجه افراد زیادی قرار گرفته بحث و نقدهای زیادی دارد.
دلیل اول؛ فیلم «بچارگان» اقتباسی است که اقتباسی نیست!
فیلم «بیچاره ها» اقتباسی از رمان فانتزی به همین نام نوشته آلاسدیر گری است. خوب! ایده اولیه و اصلی از این کتاب می آید. دانشمندی که به روشی عجیب پیوند مغز را انجام می دهد (برای جلوگیری از خراب شدن، وارد جزئیات نمی شویم). حاصل این پیوند دختری به نام بلا است. همه چیز از این ایده شروع می شود، اما جزئیات و جذابیت های بصری که به فیلم اضافه می شود آنقدر متفاوت و جذاب است که حتی اگر کتاب «بدبختان» را خوانده باشیم، فیلم برای ما کاملاً جدید و مسحورکننده است. پس برای لذت بردن از زندگی باید این فیلم را ببینیم!
دلیل دوم؛ فیلم «بچارگان» دوربین بازی می کند!
چه چیزی باعث شد که بشریت شروع به ساخت فیلم کند؟ دوربین فیلمبرداری را کشف کنید؟ پس چرا بسیاری از کارگردان ها فراموش می کنند با آن بازی کنند؟ اما یورگوس لانتیموس نه تنها دوربین را فراموش کرده، بلکه به استفاده از زاویه باز و تکنیک های دیگر با ساخت فیلم های مختلف شهرت دارد. حالا در فیلم «بیچارگان» حرکات و تکنیک های دوربین شروع به حرف زدن کرده و معنادار می شود. اگر بزرگنمایی را دیدیم یعنی باید منتظر یک صحنه دراماتیک باشیم، اگر بزرگنمایی را دیدیم یعنی یک مقدار به هم می خوریم! به هر حال دوربین آنقدر پویا است که حتی اگر از طرح داستان، رنگ لباس، قیافه بازیگران و خیلی چیزهای دیگر خوشمان نیاید، با دوربین سرگرم می شویم. بازی با دوربین باعث می شود برای پویایی بیشتر دنیای خود مجبور به تماشای فیلم «بیچارگان» شویم.
دلیل سوم؛ فیلم «بچارگان» مفهومی است!
وقتی پرده روشن می شود و فیلم «بیچارگان» روی آن می افتد، صحنه ای رویایی، ویکتوریایی و رنگارنگ را می بینیم که توجه ما را به خود جلب می کند. همه چیز هوشمند و قدرتمند است. شاید با یک تصویر گسترده متوجه شویم که از شهر فرنگ دنیا را می بینیم یا رفتار یک دختر زیبا برایمان عجیب باشد. اما فیلم «بیچارگان» فیلم بلندپروازانه و نامفهومی نیست! در این فیلم دنیای مردسالارانه ای را می بینیم که در آن هر مردی با هر نوع شخصیتی، وقتی به بلا نزدیک می شود، فکر تسلط بر او را دارد. بنابراین ما با یک فیلم فمینیستی طرف هستیم، اما نه با یک فمینیسم رادیکال و آشفته. فیلمی فمینیستی که آرام صحبت می کند.
از طرفی با مشکل خلقت مواجه هستیم. حالا دنیای داستان بزرگتر می شود و دختری که نمی خواست در این دنیا باشد، باید کم کم پرده اسرار این دنیا را از بین ببرد، جست و جو کند، بپذیرد، رد کند، پذیرفته شود و… جایی که بلا با آداب و رسوم مردم در یک جامعه به اصطلاح متمدن بازی می کند و نشان می دهد که قرار است یک یاغی باشد. از این رو فیلم «بیچاره ها» سرشار از دغدغه هایی است که هر کدام به شکلی منسجم در فیلم حضور دارند; گیج و از هم گسیخته نیست! برای همین باید این فیلم را ببینیم!
