مردان، زنان و حیوانات سرخ روی دیوارهای تهران زندگی می کنند. تابلوهای قرمز و آشنا که بدون هیچ امضایی بر دیوار محله های مختلف تهران مانند عودلاجان، سنگلج و… و حتی شهرهایی مانند دمشق و خرمشهر کشیده شده است. الگوهایی که امضای یک هنرمند شد.
به گزارش ایسنا، نقاش این چهره های اخرایی به «میرزا حمید» معروف است و مانند غارهای تنهایی بر دیوارهای شهر نقاشی می کشد. انسان را در همان راه اول می کشد و او را بسیار عجیب می داند; مردان و زنان سرخ پوستی که اکنون سرپناهی یافته اند که به قول میرزا حمید «شاید یادآور یک کوچ دسته جمعی باشد».
این هنرمند نوشت: احساس می کنم این غربت موقعیت ما روی زمین را روشن می کند، غریب نمی داند کجاست و احساس می کند ممکن است گم شود، وقتی بی دلیل دلتنگ می شود با خود می گوید: دلم برای جایی تنگ شده که نیست. اینجا یاد مرگ لبخند بر لبان غریبه ها می نشاند غریبه به دنبال آشنایی است.
در پایان میرزا حمید برای مخاطبانش آرزو می کند که “امیدوارم شما عزیزان در پناهگاه با غربت فراوان در دل خود احساس خوبی داشته باشید.”
وی همچنین در توضیح این پناهگاه نوشت: هنگام ورود به پناهگاه، در سمت چپ، دختری غریب سفیدپوش با خانواده خود خداحافظی می کند، زندگی با مرد غریبه با سوار شدن بر اسبی آغاز می شود که نمی دانم چند است. سالها یا چند روز طول می کشد که هر دو از بیگانه بودن خود با هم آشنا هستند، پس آن چهره عظیم قرمز همان مرد غریبی است که خوشبختانه در دلش باز می شود تا خاطرات او را ببینیم. می میرد – در حالی که او با آرامش می خوابد.
عکس اول یک قاب از این دو است که می بینیم آنها تنها نیستند و درست وسط مراسم عروسی هستند. اگر سر را به راست بچرخانیم، لحظه مرگشان را می بینیم که نیزه ها آنها را به هم بخیه زده اند. اگر سر را به چپ بچرخانیم، خانه زیبای آنها را می بینیم که پشت پنجره برف می بارد. خانه ای که حتی آنها یک شب را هم نگذرانند چون اهل اینجا نبودند چون خارجی ها اینجا خانه ندارند. آنها به زیبایی می میرند تا به خانه خود بازگردند.”
پناهگاه میرزا حمید انعکاس وسیعی از تصاویر پوشیده از خاک سرخ بر دیوارهای تهران و شهرهای دیگر است. نقش های عجیبی که مخاطبانشان با هشتگ #نقش_هایی_که_در فضای مجازی_پیدا کردم به اشتراک می گذارند. مخاطبان آثار میرزا حمید هر کدام دیدگاهی نسبت به او و آثارش دارند. اما آنها اغلب از کشف نقش های او خوشحال می شوند. یکی می گوید «تهران به یک میرزا حمید نیاز داشت» و دیگری تصویری از نقش زن و مردی که در صف ایستاده اند به اشتراک گذاشته و نوشته «همه در صف هستیم…»
چند سالی است که چشم مخاطبان این هنرمند با وجود زوایای دید متفاوت با رنگ آثار او آشناست، اما چشمان آنها بیش از یک رهگذر معمولی متوجه این آثار می شود. وجه اشتراک آنها این است که چشم عابران در خیابان های تهران، حتی خرمشهر، رشت، یزد و… نقش آشنایی با رنگ خاک سرخ را می بینند.
در این بین البته عده ای هم نقاشی های او را دوست نداشتند و به همین دلیل از دیوارهای شهر برداشته و ناپدید شدند.
نقاشی های قرمز او از خاک اخر ساخته شده است. او در بیانیه نمایشگاه از رنگ خاک اخرایی که به عنوان ابزار کارش استفاده می کند، نوشت. نمایشگاه «منشا همه چیز» که چندی پیش در نیویورک برگزار شد. «خشت سرخ رنگدانه‌ای است که انسان‌های اولیه از آن برای نقاشی استفاده می‌کردند و از آن زمان در طول تاریخ بشر به طرق مختلف با چیزهای دیگر مخلوط شده است.
در زمان های اولیه از این رنگدانه در ظروف سفالی، کوزه های آب و موارد مشابه استفاده می شد که هنوز در ایران به وفور یافت می شود. با گذشت زمان، این رنگ به نماد زندگی پس از مرگ تبدیل شد. قبر مردگان را با خاک سرخ پوشانده بودند تا آنها را به زندگی پس از مرگ هدایت کند.
خاک سرخ نه تنها یک رنگدانه است، بلکه حاوی تمام معنای تاریخ بشر است و سخاوتمندانه این حکمت را به هر کسی که از آن استفاده می کند می دهد. چه بر سرامیک باستانی، چه بر فرعون مومیایی شده، چه در خیابان های تهران و چه بر ویرانه های دمشق.
زمین سرخ با کیفیت و لطافت اولیه‌اش همچنان وجود دارد، درست مانند گل خشخاش وحشی که هنوز با همان صفات و لطافتی که در زمان ظهورش داشت، از خاک بیرون می‌آید.
هم اکنون نمایشگاه انفرادی آثار میرزا حمید روز جمعه 20 خرداد در «پروژه های خارج از دست» به نمایش درآمد. این نمایشگاه تا جمعه 4 خرداد ادامه خواهد داشت و بازدید از این آثار این هنرمند تا روز اختتامیه فقط از چهارشنبه تا جمعه امکان پذیر است.
