عصر ایران نوشت: وقتی صداوسیما، رئیس دانشکده سازمان، خود را به عنوان کارشناس برنامه انتخابات قاب می کند.
وقتی رئیس دانشکده صدا و سیما به جای انتقاد از کاندیدای ریاست جمهوری، وارد مسائل شخصی مشاورش می شود.
زمانی که پس از ورود به مسائل شخصی، «خود پیگردی» او شکوفا می شود و متهم می شود
وقتی مشاور کاندیدا می خواهد در دفاع از او صحبت کند و به اتهامات پاسخ دهد، اما میکروفون او قطع می شود تا هنوز صدای واحدی باشد.
شما می توانید یکی از دو راه را انتخاب کنید:
یا
او قبول کرد که سید و سیما به «کسی غیر از خودشان» اجازه دادند جلوی دوربین بنشیند و حالا که میکروفون بسته بود، پانتومیم بازی کرد و لبخند زد و در نهایت منتظر شد تا اتاق فرمان مهربان و باز باشد. حجم کمی
یا
صحنه را زیر و رو کرد و میکروفن بسته را به عنوان «نماد صداهای خاموش ملت» روی همان صحنه پرتاب کرد تا بدانند اصیل ترین، علمی ترین، صبورترین و با فضیلت ترین ایرانیان هم می توانند رساترین صداها باشند. حتی با بسته بودن میکروفون
هرگز جام صبر یک ایرانی و ملت ایران را پر نکنید.
اغراق نیست!
