ماجرای سربازگیری در تهران داستان نسبتاً مفصلی است و به علاقه رضاشاه به جمع آوری گروه های کوچک نظامی مانند قشون، قزاق ها و شهربانی جنوب و تشکیل ارتش مربوط می شود. داریوش شهبازی پژوهشگر تهرانی و نویسنده کتاب «تاریخ قشون ایران» می گوید: «بر اساس مصوبه مجلس شورای ملی، پسران تهران و شهرهای بزرگ در سن ۲۱ سالگی باید به خدمت سربازی می رفتند. رعایت این قانون برای همگان اجباری بود و به همین دلیل تهرانی ها دوره خدمت سربازی را نیز می گفتند.
به گزارش همشهری آنلاین، خدمت سربازی در تهران آداب و رسوم خاص خود را دارد و افرادی که در سن 21 سالگی به پادگان می رفتند باید در این مدت سبک زندگی خاصی را دنبال می کردند. شهبازی در این باره می گوید: قوت غالب سپاهیان در تهران آش بود و به همین دلیل به سربازان عاشخور می گفتند. در پادگان، خاکستر را در ظرف هایی به نام یغلوی که مسی و شبیه سطل کوچکی بود می ریختند و به عنوان غذا به سربازان می دادند. غذاهای دیگری مانند راگو و عدس که سربازان به آن ساچمپلو می گفتند در پادگان سرو می شد و جزو غذای معمول سربازان بود.
واگذاری یکی از ساختمان های قدیمی حوالی حسن آباد به دفتر کارگزینی داستان خواندنی دارد. نصرالله حدادی، کارشناس تهران، درباره موقعیت جغرافیایی کارگزینی در تهران قدیم می گوید: «دفتر کارگزینی در کوچه جهانبانی و نزدیک میدان منیریه بود، در کوچه جهانبانی خانه ای قدیمی و تاریخی وجود دارد و متعلق به یکی از اقوام بوده است. اعیان دوره قاجاریه ساختمان نظام وظیفه که بنای اجباری نیز نامیده می شد تا دو دهه پیش پابرجا بود اما در نهایت از تخریب و ساخت و ساز در امان نماند.
حدادی درباره قدمت ساختمان استخدام نیز توضیح می دهد: «آنگونه که در منابع مکتوب آمده، این بنا در سال 1287 توسط عباس خان شجاعی که بعداً افسر ارتش رضاشاه شد، ساخته شد و 3 دهه بعد به سربازگیری تبدیل شد. این خانه قدیمی دارای یک حوض سنگی با 4 باغ بزرگ بود که با آب قنات آبیاری می شد.
