در تیرماه 1349 گلندم طاهرخانی با نام هنری سوسان (زاده 21 خرداد 1322 قصرشیرین – 13 اردیبهشت 1383 لس آنجلس)، خواننده کوچه و بازار ایران، 27 ساله بود و در اوج شهرت بود که موافقت کرد. مصاحبه با خبرنگاران
به گزارش روزنامه اطلاعات، آهنگ های سوزان در این زمان از تمامی مغازه های ضبط صدا در سطح شهر شنیده می شود. او تصنیف‌های فولکلور می‌خواند، تماشاگرانی از همه اقشار داشت و به خاطر چشمان آویزانش به «سوزان کوری» معروف بود. لقبی که تا آخر با او ماند. در ادامه مشروح گفتگوی وی را به نقل از اطلاعات 18 تیر 1349 می خوانید:
می دانید که توجه روشنفکران را به خود جلب کرده اید، به عنوان یک خواننده واقعی خیابانی، آیا تا به حال به آنها فکر کرده اید؟ یکی از شاعران جوان نام کتابش را به نام شما گذاشته است، اوجی اشعارش را با نام «سوسن است که می خواند» منتشر کرده است و شعر دیگر «بهشت شاه آباد» توصیف قدیمی شماست. آیا مقالاتی که روزنامه ها و مجلات ادبی درباره شما می نویسند را می خوانید؟
من شنوندگان مختلفی دارم. دوست دارم آنها را دسته بندی کنم: دسته خودم که موسیقی خارجی را دوست ندارد، تصنیف هایم را دوست دارد و خواننده هایی مثل من. یک کلاس دیگر هم داریم، روشنفکرانی که به نظرشان ایرانی بودن محض جالب است، جاز می فهمد، صدای من را می فهمد، به من می گوید سوسن، تو خوب بخوان، برایش فرقی نمی کند که من بخوانم یا پیاف. [خواننده‌ی فرانسوی کاباره]او کار خوب را دوست دارد. اما یک طبقه ای است که من آن را طبقه گمشده می دانم، نه مثل من هستند، نه مثل طبقه بالا، گیج شده اند، هر جا شرایط خوبی باشد خودشان را معرفی می کنند، دنبال مد هستند.
اگر یک ویژگی خوب در من وجود داشته باشد، این است که من متظاهر نیستم. من آهنگ های خارجی را نمی فهمم، اجباری نیست. مجله ای که سوزان شبیه میری متیو نوشته است [خواننده‌ی فرانسوی]این است که دو بار مردم در کوچه و بازار می خوانند، اما من نمی روم به زور متیو گوش کنم، سعی می کنم آهنگ خودم را بهتر بخوانم. من روشنفکران را دوست دارم، آنها بدون تظاهر به من گوش می دهند. اما سعی می کنم آدم های اطرافم را بخوانم. (اهالی حیاط را نشان می دهد) صدای من، حرف های مرا بهتر می فهمند.
فکر نمی کنید خیلی زود آبروی خود را در بین مردم از دست خواهید داد؟
نه، من مردم را می شناسم، متعلق به آنها هستم، شاید بعداً پیر شوم، اما فراموش نمی شوم. این سلیقه آنهاست، طبقه بالا ممکن است بعد از مدتی من را دوست نداشته باشد. آنها مد را دنبال می کنند، اما کلاس من هرگز، حرف های من حرف آنهاست، غم هرگز کهنه نمی شود.
کسی که صفحه شما را می خرد، شعر آهنگ را زبان حال شما می داند. آیا در انتخاب آهنگ و شعر نقش دارید؟
بله انتخاب می کنم یعنی سلیقه ام به سلیقه مردم نزدیک است. آن شعرهایی را که من بیشتر دوست دارم، می بینم که مردم هم آنها را دوست دارند. من همیشه به شنوندگانم فکر می کنم که چه نوع اشعاری را دوست دارند. ببین آقا! مردم شعر ادبی را دوست ندارند. مثلاً یک نفر از سر کار برمی گردد و می خواهد رادیو را روشن کند، خسته شود، صفحه ای را ورق بزند، شاد باشد، اما شعر ادبی و آهنگ های سنگین او را بیشتر خسته می کند. آنها شعرهای ساده، آهنگ های ساده را که می توانند بفهمند، دوست دارند. حالا که شعرهایم شکوفا شده، خواننده های سنگین آمده اند تا تصنیف های عامیانه بخوانند.
این خوب است، اما مصنوعی اتفاق نمی افتد. تصنیف هایی می خوانم که هرکس دوبار می شنود، یاد می گیرد، با خودش می خواند… چند نفر از نوازندگان رادیو اظهار نظر کردند که آهنگ های سوزان سطح بالایی ندارند. خوب نیست که برای تحصیل در سطح بالا نیامده ام. این صدای من است و این ها آهنگ های من هستند. وقتی از خیابان رد می شوم صدایم از تمام مغازه های ضبط پخش می شود. الان سطح بالا نیست.
آیا دستگاه های ایرانی را می شناسید؟
وقتی 13 ساله بودم، یک سال پیاپی آواز خواندم. می خواستم بیشتر بخوانم، اما بالاخره تصنیف هایم شکوفا شد. تا هیچ چیز اساسی در انسان نباشد، هیچ چیز در انسان نباشد، گفتارش گیر نمی آورد. کار من خواندن است. باید ببینم مردم چه شعرهایی را دوست دارند، یعنی اول چه شعرهایی را دوست دارم. وقتی من آن را از صمیم قلب می خوانم، مردم آن را دوست دارند.
نظر شما در مورد جوانان و نحوه زندگی آنها چیست؟
نظر همه محترم است. آنها آزاد هستند.
دوست دارید
خیر
چرا؟
آنها بی بند و بار هستند، باید کنترل داشت، یعنی محدود بود. عمر طولانی دو ماهه آدم را خسته می کند. باور کنید بعداً به خاطر یک حرف ناشایست یا یک حرکت زشت خودم را مجازات می کنم. دوست دارم مردم مرا جدی بگیرند. من اینطوری دوست دارم. وقتی در خیابون راه می روم دوست دارم مورد احترام مردم باشم نه اینکه گربه باشم. حالا که اینجا نشسته بودم قبل از اینکه تو بیای دو تا زن چادری به من نشان دادند و گفتند این سوسن است. بسیار خوشحالم که مورد احترام آنها هستم. جوانان آزادند، اما من این سبک زندگی را دوست ندارم.
عاشق شدی؟
چرا نباید عاشق باشم؟ هر کسی می تواند عاشق باشد. آیا فرقی می کند؟
پرسیدم چون اغلب در تاکسی یا کافه وقتی در مورد شما صحبت می کنند، شایعه می شود که مردی عاشق او بوده و رفته است یا مثلاً عاشق مرد جوانی بوده یا هست. شما خوب می دانید که مردم عادت دارند در مورد کسی که دوستش دارند خیال پردازی کنند و یک افسانه بسازند. بود [که]من پرسیدم.
خوب، من یک عاشق حرفه ای هستم، اما عشق همیشه مرا به تنهایی دردناک می کشاند. هر چه دور و برم شلوغ تر باشد بیشتر احساس غربت می کنم. عاشق شدن مشکلی نیست، اما غلبه بر آن سخت است. با کی ازدواج کنم که مانع کارم نشه؟! وقتی معروف نبودم راحت تر بودم، اما الان توقعم از همه چیز بالاست. فقط باید آهنگم را بخوانم که از هر چیز دیگری مهمتر است. آیا شما معتقدید که پول و شهرت هیچ تاثیری در زندگی من نداشته است؟ الان فقط وقتی پیر شدم استراحت می کنم، بقیه این زندگی همه تلخی و کار است. شما این را درک می کنید.
