محتوای برخی از برنامه های شبکه تلویزیونی خانگی به خوبی نشان می دهد که برخی از موضوعات و سخنان بیان شده در این آثار فکری و مبتنی بر ترویج فرهنگ ضد خانواده است.
به گزارش جوان، پلتفرم ها نقش بسیار مهمی در فرهنگ جامعه دارند، نقشی که می تواند مخرب یا سازنده باشد، اما به نظر می رسد جریان های ضد فرهنگ و خانواده ستیز بیش از جریان های دلسوز ارزش های فرهنگی، صحنه تولید محتوا هستند. روی سکوها
اگر می‌خواهیم در ایران تأثیرگذار باشیم، باید از قدرت فرهنگ و رسانه برای ترویج برابری جنسیتی استفاده کنیم». این سخنان هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده آمریکا است.
این در حالی است که قسمت دوم از فصل دوم رئالیتی شو جوکر با حضور بانوان پخش شد که به گفته ساترا «این برنامه از ابتدای فصل اول مجوز پخش دریافت نکرده است». پیش از این، بلافاصله پس از این اتفاق و پس از ابلاغ قانون نظارت بر شبکه تلویزیونی خانگی از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی، فصل اول جوکر 2 و سریال «رهایم کن» بدون مجوز ساترا منتشر شد. مدیران ساترا گفتند که سریال دیگری بدون مجوز ساترا پخش نمی شود.
“مادر شو دیگه نخندی!” این جمله یکی از بازیگران حاضر در فصل دوم جوکر 2 است، جملاتی از این دست که پس از انتشار غیرمجاز فصل اول جوکر 2 و همچنین قسمت دوم این برنامه با حضور بانوان ، واکنش های متعددی از سوی مخاطبان خبرگزاری در پی داشت. فارس در اعتراض به تحقیر زنان، تنزل جایگاه زنان و حضور مردان در فصل زنان در سامانه فارس من ثبت شده است.
ابراهیم توکلی، کارشناس رسانه معتقد است: «هنرمندان هم جزئی از جامعه کشور هستند، واقعیت آنها در واقع برخاسته از این فرهنگ است و شوخی زنان از نظر اخلاقی به فرهنگ استاندارد نزدیک است».
از سوی دیگر، محمد محمدی کارشناس رسانه می گوید: «انتشار یک مطلب در رسانه های جمعی فرهنگ ساز است، قبح برخی اتفاقات حتی اگر در جامعه وجود داشته باشد، گسترش نیافته است و چنین برنامه ای می تواند باشد. آغاز این کاهش شرمساری».
در ایالات متحده آمریکا، قوانینی تحت عنوان نگهبانان فرهنگی، مطابق با سیاست های مسئولیت اجتماعی شرکت ها (CSR) شکل می گیرد. بسیاری از شرکت های رسانه ای و پلتفرم های VOD، به دلایل اخلاقی و مسئولیت اجتماعی، محتوایی را که ممکن است زشت یا غیراخلاقی باشد حذف می کنند. باشند، محدود می کنند
ممکن است این شرکت ها تصمیم بگیرند که برخی از مطالب را منتشر نکنند یا دسترسی به آن را محدود کنند، اما در ایران همچنان می بینیم که حساسیت های زیادی روی محتوای آثار وجود ندارد و کنترل روی آن ها بسیار ضعیف است.
