فیلم نت نیوز نوشت: او سال ها در کارهای کمدی بازی می کرد و محبوب مخاطبان بود. او در چند سال اخیر مسیر خود را تغییر داد و از نقش های کمدی به نقش های جدی رسید که «گارزانی» نمونه موفق آن است.
کلیشه شدن در یک نقش، چیزی است که بسیاری از بازیگران با آن مواجه بوده اند و گاه تا آخر عمر آن نقش را در مدیوم های مختلف بازتولید می کنند، به خصوص در سینمای ایران که متکی به کلیشه ها و فرمول های آزمایش شده است و ریسک کمتری دارد. بازیگران ژانر کمدی بیش از سایر ژانرها درگیر این داستان هستند و به ندرت موفق می شوند بخش های دیگری از توانایی خود را در ایفای نقش های متفاوت نشان دهند. البته گاه استثنائاتی نیز در این زمینه وجود دارد، از جمله می توان به شرح حال فتحعلی اویسی اشاره کرد; بازیگری که سال ها در فیلم های اکشن در نقش های منفی ظاهر می شد اما در یک چرخش شگفت انگیز وارد ژانر کمدی تلویزیون و سینما شد و حاصل کارش شیرین ظاهر شد و نظر مخاطبان را به خود جلب کرد.
مهران غفوریان که سال ها در کمدی بازی می کرد و محبوبیت زیادی بین مخاطبان داشت، در چند سال اخیر تغییر مسیر داده و از نقش های کمدی به نقش های جدی رفته است. اتفاقی که بخش مهمی از آن ناشی از تغییر بدنی غفوریان است و او را به نوعی از سینمای کمدی دور کرده است، اما او کم کم به این شکل جدید از بازیگری جا خوش کرده و به شخصیت های کاملا متفاوتی که قبلا برای مخاطبان آشنا بودند جان بخشیده است. آثار او غیرقابل تصور بود.
به این ترتیب او برای اولین بار در سریال «قورباغه» ساخته هومن سیدی در نقشی کوتاه ظاهر شد و بازی او چشمگیر بود. او همچنان در سریال خاتون به کارگردانی تینا پاکروان حضور داشت و در نقش فرعی جذابی بازی کرد که کاملا مورد باور مخاطبان قرار گرفت. غفوریان البته در سریال های طنز مانند نیسان آبی 1 و 2 منوچهر هادی به ایفای نقش های جدی پرداخت و به طور کامل از ژانر کمدی خداحافظی نکرد. «کار زخمی: بازگشت» به کارگردانی محمدحسین مهدویان یکی از بهترین نقش های بازیگری جدید مهران غفوریان را دارد. در نقش رضا شفاعت که شخصیتی پیچیده و چندلایه محسوب می شود و بسیار خاکستری به نظر می رسد. شوخ طبعی ملحی که غفوریان به این نقش وارد کرد، این چهره های خاکستری را رنگارنگ تر کرد و شفاعت را به شخصیتی ترسناک تبدیل کرد که دست راست و معتمد مسعود طلوعی است. به عنوان مثال می توان به حضور او در سکانس کشتن ناصر ریزآبادی اشاره کرد.
مهران غفوریان پس از ایفای نقشی کوتاه و تأثیرگذار در «آبی روشن» به کارگردانی بابک خواجه پاشا به جمع بازیگران سریال «باغ زنی» ساخته سامان سالور پیوست. سریالی در ژانر جنایی- پلیسی که بر اساس یک قتل ساخته شده و شخصیت های زیادی در مرکز خود دارد. در عین حال شخصیت های مذکور اولویت چندانی نسبت به بقیه ندارند و تقریباً تمامی نقش های اصلی به یک اندازه حضور دارند و به پیشبرد داستان کمک می کنند.
فریبرز افشاری یکی از آنهاست که به غفوریان سپرده شده و سایه های روشن زیادی دارد. برادر ناتنی گیسو و عموی باران، بهمن و بردیا که هیچ رابطه ای با خانواده خواهر ناتنی اش ندارد و برای نگهداری از برادر نازنینش داوود در خانه پدری زندگی می کند. حالا این ماجرای قتل باعث حضور او در خانواده شده و فریبرز را به یاد مطالبه ارث پدرش از گیسو انداخته است. او از آن دسته افرادی است که شخصیت بازنده ای دارد و این بازنده تمام زندگی او را تحت الشعاع قرار داده است. قمارباز بودن فریبرز در گذشته ای نه چندان دور، لایه خوبی به این شخصیت بخشیده و به بدهکاری همیشگی او به جسو عمق بخشیده است، هرچند هاله ای از بلاتکلیفی بر این رابطه خواهر و برادری پیچیده است و مخاطب را نسبت به این دو مشکوک می کند. انجام می دهد
غفوریان شخصیت فریبرز را به خوبی به تصویر کشیده و از ریزه کاری های زیادی در آن استفاده کرده تا مخاطب را بیشتر نسبت به او کنجکاو کند. غفوریان بازنده فریبرز را به درستی بازی کرده و او را بین شخصیتی بلند پرواز، شرور و باهوش نگه داشته است. مثلا می توانید به سکانس گرفتن بدن از خانه و بازی غفوریان توجه کنید که بیرونی پررنگی هم دارد. همینطور رابطه او با برادرش داود و همسرش مهران غفوریان که درآمد خوبی دارد، او را به یکی از بهترین بازیگران سریال تبدیل کرده است.
محمد جلیلوند، منتقد سینما
