به گزارش اختزند نیوز به نقل از دنیای اقتصاد، خودرو دیگر آن چیزی نیست که بود. فناوری همه چیز را تغییر داده است و خودروها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. امروزه حتی خودروهایی با موتور هشت سیلندر قدرتمند نیز پر از پیچیدگی های الکترونیکی هستند. آنها از مایل ها سیم کشی، هزاران تراشه و میلیون ها خط کد رایانه ای برای کنترل همه چیز از قفل درها گرفته تا سیستم های سرگرمی استفاده می کنند. این پیشرفت قابل توجهی نسبت به خودروهای دهه 1990 است که سیستم های الکتریکی بسیار ساده تری داشتند.
از دیدگاه اکونومیست، این تازه آغاز راه است. خودروهای برقی و خودران مانند تاکسی روباتیک Cybercube ایلان ماسک، آینده جاده ها را تغییر خواهند داد. حتی با وجود کاهش فعلی در فروش خودروهای الکتریکی، این روند همچنان ادامه دارد. باتری ها و وسایل الکترونیکی در حال حاضر بیش از نیمی از ارزش یک خودروی الکتریکی را تشکیل می دهند، در مقایسه با یک دهم خودروهای بنزینی. 17 سال از معرفی آیفون می گذرد و 13 سال از زمانی که تویوتا خودروهای جدید را «گوشی های هوشمند روی چرخ» نامید، خودروهای امروزی بسیار شبیه به دستگاه های الکترونیکی هوشمند شده اند.
یک شرکت تایوانی به نام فاکسکان اکنون می خواهد نقش مهمی در صنعت خودرو داشته باشد. همانطور که این غول الکترونیکی برای شرکت هایی مانند اپل گوشی های هوشمند تولید می کند، اکنون نیز می خواهد به صورت قراردادی برای خودروسازان خودرو بسازد. در 8 اکتبر، فاکسکان با رونمایی از دو مدل جدید خودروهای برقی، یعنی یک ون محبوب و یک مینی بوس “بد”، گام دیگری در جهت تنوع بخشی به محصولات خود برداشت. این دو مدل جدید به مجموع 6 طرح اولیه پیوستند که خودروسازان می توانند با توجه به سلیقه و نیاز خود سفارشی کنند و با برند خود به بازار عرضه کنند. یکی از این مدل‌ها خودروی SUV است که توسط خودروساز تایوانی لوکسژن به عنوان پرفروش‌ترین خودروی الکتریکی در بازار داخلی انتخاب شد. فاکسکان قصد دارد سال آینده با همکاری یک شرکت آمریکایی تولید انبوه نسخه مشابه این SUV را آغاز کند.
جاه طلبی فاکسکان به همین جا ختم نمی شود. آنها همچنین در آینده رویای تولید قراردادی خودروهای تسلا را نیز در سر می پرورانند. اگر خودروهای برقی به «تلفن‌های هوشمند روی چرخ» تشبیه می‌شوند، چرا نباید مانند آنها ساخته شوند؟ و چه کسی بهتر از بزرگترین سازنده قراردادهای گوشی های هوشمند در جهان، فاکسکان؟ با کاهش فروش گوشی های هوشمند، فاکسکان به بازار عظیم خودروهای الکتریکی چشم دوخته است که ارزش آن تا 4 تریلیون دلار می رسد. ساخت خودروهای برقی به خصوص برای استارت آپ ها یا شرکت های بزرگ قدیمی با روش های سنتی بسیار دشوار است.
ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا، این مشکل را «جهنم ساخت» نامید. اما راه حل چیست؟ یکی از راه ها این است که شرکت ها تولید خودروهای خود را به سایر شرکت های متخصص در این کار برون سپاری کنند. تیم کوک با مدیریت اپل به موفقیت های بزرگی دست یافته است. حال تصور کنید که یک مدیر خودرو بتواند به همین موفقیت در صنعت خودرو دست یابد. یعنی یک برند معروف با سود بالا و ارزش بازاری معادل 3.5 تریلیون دلار! این چیزی است که هر مدیر خودرو به دنبال آن است.
رویه آشنا
البته این رویه برای خودروسازان ناآشنا نیست. همانطور که ماتئو فینی از S&P Global Mobility اشاره می کند، تامین کنندگان امروزی دو سوم ارزش یک خودرو را ایجاد می کنند و خودروساز عمدتا بر طراحی، مونتاژ نهایی، بازاریابی و توزیع خودرو متمرکز است. به این ترتیب خودروسازان بزرگ می توانند بیشتر روی برندسازی و توسعه محصول جدید کار کنند. علاوه بر این، هماهنگی تمامی زیرسیستم های خودرو با هم بسیار دشوار شده است.
به همین دلیل، بسیاری از شرکت های بزرگ خودروسازی مانند BMW، Jaguar و Toyota تولید برخی از مدل های خاص خود را به شرکت های دیگر برون سپاری می کنند. به عنوان مثال، مدل های لوکس و اسپرت این شرکت ها اغلب توسط شرکت هایی مانند Magna Steyr ساخته می شوند. حتی شرکت بزرگی مانند فورد در گذشته تلاش کرده است تا تولید مستقیم خودرو را متوقف کند و بر بخش‌های مهم‌تری از تجارت تمرکز کند. همانطور که یکی از مدیران فورد گفت، “تولید خودرو یک تجارت پرهزینه و کم بازده است، در حالی که مشاغلی مانند محصولات مصرفی سودآورتر هستند.”
در آن روزها، در دیترویت قرن بیستم، این ایده آنقدر آینده‌نگر به نظر می‌رسید که از آینده سرچشمه می‌گرفت، اما خیلی زود کنار گذاشته شد. اما مدیر عامل فورد در آن زمان پیش بینی درستی کرد و امروز به واقعیت نزدیک شده است. فورد و اپل، دو غول صنعتی، هر دو بر پایه‌های مالی عظیم ساخته شده‌اند. هر کدام از آنها دارایی های ثابتی به ارزش حدود 40 میلیارد دلار دارند و مبالغ هنگفتی بین 8 تا 10 میلیارد دلار را صرف سرمایه گذاری های آتی می کنند. با این حال، در سال 2023، اپل بیشتر به یک غول اقتصادی تبدیل شده است تا یک شرکت فناوری. درآمد اپل بیش از دو برابر فورد و سود خالص آن 23 برابر فورد بود. کل سرمایه و هزینه های تحقیق و توسعه اپل در سطح خودروسازان بزرگی مانند فولکس واگن و تویوتا است، اما فروش این شرکت بسیار بیشتر از این دو خودروساز است.
البته مقایسه اپل با خودروسازان دو مشکل دارد. اولاً، چالش تکرار موفقیت یکی از بهترین تجارت های تاریخ، حتی برای مدیران پرافتخار شرکت های بزرگ خودروسازی، دلهره آور به نظر می رسد. نکته دوم این است که اپل از ابتدای کار خود با سازندگان قراردادی همکاری خود را آغاز کرده و مشخص نیست که چه میزان از عملکرد فوق العاده این شرکت را می توان ناشی از اتخاذ این استراتژی دانست.
مرور تجربه یکی دیگر از رهبران صنعت کالاهای الکترونیکی خالی از لطف نیست. در سال 1993، HP که در آن زمان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان سخت افزار کامپیوتر بود، شروع به برون سپاری تولید رایانه های شخصی، چاپگرها و سرورها کرد. تا سال 2000، تقریباً تمام محصولات HP توسط شرکت های شخص ثالث تولید می شد. در آن دوره، درآمد شرکت از 20 میلیارد دلار به 49 میلیارد دلار افزایش یافت، در حالی که هزینه های سرمایه ای و تحقیق و توسعه آن تقریباً به نصف رسید. در عین حال سود خالص این شرکت سه برابر شد.
حال فرض کنید تویوتا و فولکس واگن بتوانند همان مسیر کاهش هزینه را طی کنند. کاهش نیمی از سرمایه و هزینه های تحقیق و توسعه تا 19 میلیارد دلار جریان نقدی برای هر یک از این دو شرکت آزاد می کند.
البته در این مسیر چالش هایی مانند مخالفت اتحادیه های کارگری و عدم تمایل تولیدکنندگان قراردادی به حفظ حاشیه سود فعلی وجود دارد. اما اگر خودروسازان بخواهند خود را برای عصر وسایل نقلیه الکتریکی آماده کنند، دانستن اینکه چه چیزی باعث موفقیت لوازم الکترونیکی مصرفی شده است مفید خواهد بود.
