لوک مک گی در یادداشتی در مجله فارین پالیسی نوشت: محور جدید رهبران خودکامه دیپلمات های اروپایی را نگران کرده است.
به گزارش سرویس بین الملل میهن تجارت، در ادامه این مقاله آمده است: دونالد ترامپ، رئیس جمهور آینده آمریکا باعث شده خواب از چشم بسیاری در اروپا ربوده شود. دیپلمات ها انتظار دارند که بازگشت ترامپ به کاخ سفید برای دور دوم، مشکلات بیشتری را به همراه داشته باشد، زیرا جهان امروز نسبت به سال 2017 بی ثبات تر است.
یکی از نگرانی های اصلی آنها افزایش همکاری های روسیه، چین، ایران و کره شمالی است. یک مقام امنیتی غربی که نخواست نامش فاش شود، گفت: ترامپ شاهد یک تئاتر جهانی در مقابل خود است و به نظر می رسد هر کاری که اکنون دشمنان ما انجام می دهند، به هم مرتبط است.
مشخص نیست که آیا ترامپ – که هیچ ابایی از اولویت بندی برنامه داخلی خود ندارد – واقعاً می داند که اتحاد احتمالی بین چهار قدرت هسته ای که رهبرانشان از ایالات متحده متنفرند چه معنایی دارد یا خیر.
برت بروئن، مدیر سابق روابط بین الملل در کاخ سفید، گفت: “این چهار کشور در حال حاضر علیه منافع آمریکا کار می کنند. کره شمالی به روسیه برای حمله به اوکراین کمک می کند. نیروهای نیابتی ایران به کشتی ها در دریای سرخ حمله می کنند. چین نفت ایران را می خرد.” اگر ترامپ سیاست انزواگرایانه تری اتخاذ کند، ممکن است این وضعیت بدتر شود.”
تصمیم کیم جونگ اون، دیکتاتور کره شمالی برای کمک به روسیه از طریق اعزام نیرو به اوکراین، بارزترین و شگفت‌انگیزترین مثالی است که نشان می‌دهد محور دولت‌های خودکامه ممکن است به گسترش خود ادامه دهد.
مزایای این همکاری برای کرملین واضح است: روسیه از آغاز جنگ تلفات سنگینی را متحمل شده است و کره شمالی آماده است تا نیروهای خود را برای پر کردن این شکاف حتی با هزینه مرگبار اعزام کند.
آنچه پیونگ یانگ برای این کمک دریافت می کند چندان روشن نیست. جان اوردارد، سفیر سابق بریتانیا در کره شمالی گفت: «این خطر قابل توجه است که سربازان کره شمالی به محض ورود به اوکراین به کشور دیگری فرار کنند – چیزی که کره جنوبی برای آن آماده می شود». شرم بر او باد. شرم بزرگ دیگر این است که اگر نیروهایش بی فایده شوند، می تواند به شهرت او به عنوان مردی که واقعاً باید از او ترسید، لطمه بزند.”
با این حال، اوردارد افزود، کیم به یک برنامه پشتیبانی نیاز دارد. او گفت: «کره شمالی مدت‌هاست که تقریباً منحصراً به چین وابسته است و چین نارضایتی خود را از روابط جدید کیم با روسیه نشان داده است… در عین حال، ما نمی‌دانیم که کیم در ازای اعزام نیرو به روسیه چه چیزی به دست خواهد آورد». اضافه شد. شاید او خواهان کمک روسیه برای توسعه فناوری های هسته ای و موشکی جدید خود باشد یا شاید مجبور شود با اعزام نیرو موافقت کند زیرا اکنون که ذخایر او تمام شده است، دیگر قادر به پاسخگویی به تقاضای روسیه برای مهمات نیست. “
مقامات ناتو از تشدید درگیری های اروپایی در سطح جهانی می ترسند. اگر کره شمالی به حمایت از روسیه ادامه دهد، آیا کره جنوبی با ارسال موشک از اوکراین حمایت می کند؟ آیا اوکراین می تواند به اهداف کره شمالی حمله کند؟ و اگر این کار را انجام دهد، آیا کره شمالی از چین درخواست خواهد کرد که به تعهدات پیمان خود برای حفاظت از کره شمالی عمل کند؟ در حالی که منابع نزدیک به ائتلاف چهارگانه می گویند وضعیت “به بدترین کابوس چین نزدیک است”، چنین سناریویی به طور جدی در حال بررسی است.
هر چیزی که بار را از دوش روسیه در اوکراین بردارد، به ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه فضای بیشتری برای دستیابی به هدف بلندمدت خود یعنی تضعیف غرب و گسترش نفوذ روسیه می دهد. اروپا همچنان هدف اصلی او خواهد بود.
کیر گیلز، پژوهشگر ارشد در برنامه روسیه و اوراسیا موسسه چتم هاوس گفت: کرملین و عوامل آن تلاش کرده اند تا بر میهن تجارتات متعدد در اروپا با هدف خاص نصب سیاستمداران یا دولت های طرفدار روسیه در سراسر اروپا تأثیر بگذارند.
هزاران نمونه از عوامل کرملین وجود دارد که تلاش می‌کنند اروپایی‌ها را از دشمنان پوتین متنفر کنند، از جمله ادعاهایی مبنی بر اینکه ایالات متحده اروپا را یک مستعمره از طریق ناتو می‌داند یا اینکه نئونازی‌های اوکراینی قربانی‌های انسانی برای خدایان بت پرست خود می‌کنند. این نوع فعالیت اغلب در طول میهن تجارتات به اوج خود می رسد و به عوامل کرملین، مانند ایراکلی کوباکیدزه در گرجستان، کمک کرده است تا در میهن تجارتات پیروز شوند یا قدرت بیشتری در سراسر اروپا به دست آورند.
احساسات ضد غربی و ضد ناتو به وضوح یک تهدید مهم در اروپا است، اما پیامدهایی برای آمریکایی ها نیز دارد. گیلز افزود: “ایالات متحده زمانی سود خواهد برد که اقتصاد اروپا شکوفا شود. این به نفع ایالات متحده خواهد بود که در اروپا در دفاع از منافع آمریکا به ویژه در آسیا محکم می ایستد. اگر اروپا به زمین بازی پوتین تبدیل شود، برای ایالات متحده هیچ فایده ای ندارد. ایالات.”
برای ایران، محور جدید متشکل از حکومت‌های استبدادی می‌تواند به برخی از پرسش‌های وجودی کشور پاسخ دهد. به صراحت می توان گفت که ایران به متحدان نیاز دارد و روابط تهران با این سه کشور دیگر عمدتاً معاملاتی است.
محمدعلی شعبانی، سردبیر سایت امواج مدیا که تحلیل‌هایی درباره خاورمیانه منتشر می‌کند، گفت: ایران برای هر یک از این بازیگران نقش‌های متفاوتی دارد: برای روسیه شریک نظامی و خاری در چشم آمریکاست. برای چین، ایران یک عنصر کلیدی برای تضمین امنیت انرژی و به ویژه امنیت نفت ارسالی از خلیج فارس است.
ایران، کشوری با چندین دشمن منطقه‌ای – به ویژه اسرائیل – ممکن است به دنبال افزایش حمایت نظامی خود در آینده باشد. اگر منطقه در سال های آینده بی ثبات تر شود. این می تواند برای ایالات متحده بسیار نگران کننده باشد. علی شعبانی گفت: اصلی ترین تهدیدی که ایران می تواند برای آمریکا ایجاد کند در منطقه است تا در صورت درگیری تمام عیار پایگاه های نظامی و دیگر تاسیسات آمریکا در معرض خطر قرار گیرند.
تمام هرج و مرج بالقوه ای که این سه کشور می توانند ایجاد کنند به خوبی برای چین مناسب است، به خصوص اگر ترامپ پس از روی کار آمدن، تعرفه های سنگینی را بر پکن وضع کند.
یکی از دیپلمات‌های اروپایی توضیح داد که نگرانی مشترک در میان همکاران این است که ترامپ به طور کامل نمی‌داند چه تعداد بخش متحرک در ائتلاف وجود دارد و چگونه با هم تعامل دارند. به عنوان مثال، این نگرانی منطقی وجود دارد که ترامپ در مورد اوکراین توافق کند و از ناتو خارج شود. چنین اقدامی امنیت اروپا را کاهش می دهد و این قاره را در برابر تهدید روسیه آسیب پذیر می کند. ترامپ همچنین می خواهد بر صادرکنندگان اروپایی تعرفه وضع کند.
این دیپلمات گفت: “شما نمی توانید از حمایت از امنیت اروپا دست بردارید، به اقتصاد آن ضربه بزنید و سپس از شرکت های آنها انتظار داشته باشید که فروش نیمه هادی ها به چین را متوقف کنند، یا مصرف کنندگان آنها از خرید کالاهای ارزان تر چینی خودداری کنند، و این بدان معناست که اکنون چه اتفاقی می افتد.” آنچه در اروپا اتفاق می‌افتد می‌تواند پیامدهایی برای تایوان و در نهایت برای متحدان منطقه هند و اقیانوس آرام داشته باشد.»
نگرانی ها از اینکه ترامپ مسائل جهانی را جدی نمی گیرد چیز جدیدی نیست. اما چیزی که ممکن است در دوره دوم ریاست جمهوری او متفاوت باشد این است که چقدر یا چقدر به بقیه دنیا توجه می کند.
دفعه قبل، مردم نگران بودند که ترامپ به دلایلی دکمه قرمز را فشار دهد… فکر می‌کنم این بار نگرانی این است که او چشم خود را به روی بقیه جهان و رفتار افرادی مانند برون گفت پوتین و شی. جین پینگ را برای آمریکا مشکل تلقی نکنید.
ترامپ ممکن است بخواهد بر یک دستور کار صرفاً داخلی تمرکز کند که این حق اوست. اما دشمنان اکنون به یک خلاء بالقوه و فرصتی برای دستیابی به یک هدف مشترک چشم دوخته اند که کاهش قابل توجه نفوذ جهانی واشنگتن و فرو بردن بخش بزرگی از این نفوذ است.
