حمیدرضا کاظمی پور امروز در آرمان نوشت: سروش صحت در جدیدترین فیلمش نشان داده که زبان فیلمسازی اش به بلوغی رسیده است که «صبحانه با زرافه ها» را باید پخته ترین اثر صحت در مقام کارگردان دانست. فیلمسازی که با مخاطبش به زبان ساده حرف می‌زند، اما حرف‌هایش آنقدرها هم ساده نیست، گاهی تاریک‌ترین حالت را می‌سازد، گاهی پوچ می‌زند و گاهی خیال‌پردازی‌هایش آنقدر کودکانه است که به همان اندازه شیرین و دوست‌داشتنی است. . بنشین
صحت پس از تلاش در سریال سازی و تجربیات کم و بالای خود، کم کم در کارش به اختصار و پختگی رسیده است. در صبحانه با زرافه ها همه چیز عادی به نظر می رسد و شاخ و برگ اضافی که در کارهای قبلی او بیش از همه چیز از کارگردان گرفته شده بود، اکنون ساختار یافته و سنجیده شده اند.
«صبحانه با زرافه ها» را شاید بتوان در زمره آثار گروتسک به حساب آورد، اگر غرابت، ناهنجاری و آمیختگی در لایه های طنز سیاه را بتوان از مهم ترین ویژگی های گروتسک دانست، «صبحانه با زرافه ها» چندان دور از این ساختار نیست. جایی که مخاطب بین خنده و وحشت به طور همزمان تردید دارد و اگرچه ممکن است بلند بلند بخندد اما در درون آرام نیست و ذهنش درگیر تلخی اوضاع است.
صحت در صبحانه با زرافه ها حالا قاب بندی آن شکل گرفته و با شلنگ و تخته سری قبلی اش فاصله زیادی دارد. به نظر می رسد که او به مفهوم زیبایی شناختی صحنه، ترکیب بندی و علاقه بصری علاقه بیشتری نشان داده و ایمانش به قدرت رنگ، نور، میزانسن و ترکیب بندی بیشتر شده است. هرچند باید اعتراف کرد که در فیلم قبلی او «دنیا با من می رقصد» نیز با قاب های چشم نوازی مواجه بودیم.
یکی دیگر از ویژگی های مهم صبحانه با زرافه ها این است که فیلمساز جدی ترین حرف هایش را در پوچ ترین موقعیت های شخصیت هایش بیان می کند و این پارادوکس عظیم لحظاتی است که فیلم را به پوچی نزدیک می کند و این همان لحظات فیلم است که داغ ترین نکات فیلمنامه با واکنش های فوق العاده خنثی شخصیت های آن همراه است و این دوگانگی و تناقض آنقدر به خوبی درک می شود که به سادگی شما را رها نمی کند.
صحت در «صبحانه با زرافه ها» نشان داده است که نه تنها شوخی های او آرام شده است، بلکه بازیگران فیلم هیچ گاه از چرخه خارج نمی شوند و با آرامش، کنترل شده و آرامش بخشی به افراط در صحنه و میزانسن نمی پردازند. عملکرد این دقیقا همان بلوغی است که در فیلمساز به خوبی شکل گرفته است.
بیژن بنف خواه یکی از درخشان ترین بازی های دوران حرفه ای خود را ارائه می کند. هادی حجازی فر فوق العاده شیرین است و تفاوت را به خوبی می توان در اجرای بهرام رادان حس کرد
انجام داد
در پایان باید گفت که صبحانه با زرافه ها فیلمی است که هم مخاطب عام می تواند با آن ارتباط خوبی برقرار کند و هم کسانی که جدیت سینما را دارند با لحظات خوب فیلم درگیر شوند.
به همین دلیل تاکید می شود که در این یادداشت کوتاه، داستان فیلم برای مخاطبانی که هنوز موفق به دیدن فیلم نشده اند، اسپویل نشده است.
