دیوید گوتنفلدر در یادداشتی در نیویورک تایمز نوشت: بیش از 50 تانک و خودروی نظامی در سراسر محل رژه و محل تمرین یک پایگاه ارتش در شمال سوریه پراکنده و رها شدند. این ابزارها توسط شورشیان در جریان حمله برق آسا که باعث سرنگونی رئیس جمهور بشار اسد شد، تصرف شد.
به گزارش گروه بین الملل «میهن تجارت» ساختمان اصلی پادگان نشانه‌هایی از دو انفجار بزرگ را نشان می‌داد، اما نشانه‌های کمی از درگیری نزدیک وجود داشت. ابومحمد، یکی از جنگجویان شورشی که از پایگاه محافظت می کند، گفت که حمله در عرض یک روز با عقب نشینی نیروهای سوری پایان یافت.
این پایگاه فرصتی برای یک دولت جدید بود تا از یک عملیات نظامی برنامه ریزی شده بیرون بیاید که موفقیت آن حتی جنگنده های خود را شگفت زده کرد. اما این همچنین معیاری از چالش های پیش رو بود، زیرا آنها به دنبال بازسازی کشوری هستند که بیش از یک دهه جنگ داخلی از هم پاشیده و ارتش خود را محروم و مستهلک کرده است.
رهبری جدید کشور اخیراً طرحی را برای متحد کردن جناح های مختلف شورشی تحت پرچم یک دولت واحد و خدمت به مبارزان مسلح آنها به عنوان یک ارتش واحد اعلام کرد.
در مصاحبه با ده ها جنگجو، بسیاری گفتند که قبلاً یک فرمان واحد توسط احمد الشرع و نیروی شورشی او، هیئت تحریر الشام را پذیرفته اند و از متحد کردن نیروهای آنها سود برده اند.
نصر نهار، 41 ساله، یکی از فرماندهان ارشد شورشیان که گفت گروهش اختلافات خود را با هیئت تحریر الشام حل کرده است، گفت: “نکته مهم این است که ما با هم هستیم… ما با هم برای آزادی می جنگیم.”
اما تلخی ها و اختلاف نظرها احتمالاً با نیروهای مخالف، از جمله شبه نظامیان کردی که بخش اعظم شمال شرق سوریه را کنترل می کنند، گروه افراطی داعش که در بخش هایی از مرکز سوریه فعالیت می کند، و بقایای نیروهای امنیتی اسد که نشانه هایی از مقاومت را نشان داده اند، ادامه خواهد داشت. خواهد داشت
هنگامی که شورشیان امنیت کشور و مرزهای آن را به دست می گیرند، زیرساخت های نظامی ویران شده ای را به ارث می برند که استفاده یا بازسازی آن دشوار خواهد بود.
یک سفر 10 روزه در امتداد پیشروی شورشیان توسط یک خبرنگار و یک عکاس نیویورک تایمز و یک مترجم سوری نشان داد که ارتش سوریه که آنها را شکست دادند چنان مجهز و ضعیف بود که سربازانش سلاح های خود را زمین گذاشته یا وحشت زده فرار کردند. . .
شورشیان از دفاعی که برای سال ها قوی بود شکستند، پادگان های نظامی را محاصره کردند و اغلب بدون درگیری به آنها حمله کردند. پایگاه تانک که در روز دوم عملیات فروریخت، ویران شده بود، ساختمان های بدون پنجره آن با حفاظت موقت لاستیک های تراکتور و بشکه های فلزی پر از خاک احاطه شده بود.
در دیگر پایگاه‌ها و پست‌های بازرسی نزدیک خط مقدم سابق، نیروهای سوری آشکارا از کمبود منابع برخوردار بودند. آنها یک سنگر موقت در داخل یک ساختمان مزرعه حفر کرده بودند و آوارها را روی ورق های فلزی انباشته کرده بودند تا از گلوله باران محافظت کنند. آنها همچنین سوراخ گلوله های دیوارها را با مخلوطی از گل و کاه پر کردند.
ابوعایشه از رزمندگان تحریرالشام با لبخندی بر لب گفت: عملیات را با این فکر شروع کردیم که فقط یک روستا را تصرف می کنیم و کل سوریه را به تصرف خود درآوردیم.
این جوان 24 ساله با جنگجوی دیگری به نام ابوحمزه 25 ساله در پارک مرکزی حماه معاشرت می کند و تفنگ خود را به جوانان محلی قرض می دهد تا با آنها عکس بگیرند. هر دو مرد گفتند که از سن 15 سالگی آموزش دیده و جنگیده اند و به راحتی به ارتش ملی خواهند پیوست.
جنگجویان شورشی گفتند که نسبت به سال های قبل از جنگ با مقاومت ضعیف تری برای فتح سوریه مواجه شدند. نیروی هوایی روسیه و شبه نظامیان تحت حمایت ایران در زمینی که زمانی رژیم اسد را در کنار هم نگه می داشتند، در ماه های اخیر تضعیف شده اند.
تنها پس از سه روز جنگ، حلب در 30 نوامبر به دست شورشیان افتاد.
حلب شهری افسانه ای در اطراف یک ارگ باستانی، محل نبردهای طاقت فرسایی بود که قیام صلح آمیز سال 2011 را به جنگ داخلی تبدیل کرد. چهار سال طول کشید تا اسد در سال 2016 کنترل شهر را از دست شورشیان تنها با کمک شبه نظامیان ایرانی و نیروهای روسی بازپس گیرد. سقوط ناگهانی این شهر باعث حیرت رهبری سوریه شد.
پس از حلب، شورشیان برای حمله به شهرهای حماه و سپس حمص به سمت جنوب پیشروی کردند و دمشق پایتخت از قبل در میان اهداف آنها بود.
تانک ها و خودروهای زرهی رها شده، تصادف کردند یا در جاده ها خراب شدند. تعداد کمی از آنها نشانه‌های جنگ را نشان می‌دادند، مانند سوختن در انفجار یا لکه‌های خون ناشی از تلفات.
نشانه هایی از وحشت وجود داشت. یک نفربر زرهی به گوشه خانه ای در روستا اصابت کرده بود و تانک واژگون شده در جایی که در گودال افتاده بود دیده می شد.
با پیشروی شورشیان، دو سرباز، محمود 23 ساله و برادرش ممدور، 26 ساله که در پایگاه های جداگانه ارتش سوریه خدمت می کردند، آماده فرار شدند. این دو برادر خواستار عدم انتشار نام خانوادگی خود شدند تا از تبعات بعدی جلوگیری شود.
محمود زمانی که شورشیان به پایگاه او در منطقه جولان جنوبی حمله کردند فرار کرد. او با سه سرباز دیگر در جنگلی تاریک دوید و دو شب به روستایی پناه برد تا اینکه میزبانشان به آنها گفت اسد سقوط کرده است.
در 7 دسامبر، ممدور از طریق رادیو از افسر ارشد خود دستور تخلیه پایگاه را شنید. سربازان با پوشیدن لباس های غیرنظامی، اسلحه های خود را رها کردند و با یک کامیون به مرکز ولایت رفتند.
در یک ایست بازرسی، جنگجویان شورشی او را برای یافتن سلاح جستجو کردند، اما سپس به او گفتند که “فقط به خانه برو.” او توضیح می دهد: «آنها می دانستند که همه دارند فرار می کنند.
این دو سرباز گفتند شرایط بد، دستمزد کم و نارضایتی در فروپاشی ارتش سوریه نقش داشته است.
محمود که 18 ماه پیش به ارتش فراخوانده شد، گفت: «آنها نجنگیدند. هیچ کس اسد را دوست نداشت، اما هیچ کس نمی توانست این را بگوید.
وی افزود: اسد ما را مجبور کرد به ارتش بپیوندیم. او می خواست به تحصیل ادامه دهد، اما به ارتش فراخوانده شد و در آنجا ماهانه 10 دلار حقوق می گرفت. به گفته خودش برادرش باید پنج سال و نیم در ارتش می ماند.
نهار، یکی از فرماندهان شورشیان، خوشبین است و می گوید که جنگجویان تحریر الشام به آینده کشور اهمیت می دهند. او گفت: «بیشتر آنها طرفدار سوریه هستند و من به آنها احترام می گذارم.
او امیدوار است که دولت جدید بتواند با کردها به توافق برسد.
برای بسیاری، وعده‌های داده شده در طول مبارزات شورشیان، آنها را به آینده امیدوار کرده است – اگرچه باید دید که آیا دولت جدید به وعده‌های خود عمل خواهد کرد یا خیر.
عمار کهف، مدیر اجرایی مرکز مطالعات استراتژیک مدنی در استانبول، گفت: «نکته مهم برای رهبری جدید این است که عملیات شورشیان موفقیت آمیز بود، زیرا به جوامع در مناطق تحت کنترل دولت سوریه رسید و در تماس بود. با مردم درون ساختارهای رژیم».
وی گفت: قول آنها مبنی بر اینکه به اعضای گروه های اقلیت آسیب نخواهند دید و درخواست اعضای سرویس های امنیتی برای زمین گذاشتن سلاح ها، سطح درگیری را بسیار کاهش داده است.
عابد، یک افسر پلیس سوریه، گفت که اقتدار اسد بر این کشور مبتنی بر ترسی است که رژیم او به مردم القا کرده است. او گفت: ما از اسد متنفریم و زندگی را دوست داریم.
